The Greatest Stripper (Published Under PSICOM)

Chapter 23

BACK

"Tabitha." Agad kong iminulat ang aking mga mata ng marinig ko ang malakas na sigaw mula sa itaas, mabilis na kinain ng kaba ang aking buong katawan dahil sa sigaw na iyon.

Tumakbo ako ng mabilis, bawat hakbang ko ay tila parang sobrang layo ng aking silid at tila ang tanggal kong nakapunta doon, bawat tibok ng aking puso ay katumbas ng nakakamatay na sakit.

"Tabi!" sambit ko ng makita ko ang aking anak na tila namamalipit sa sakit, "Ahh!!!!" sigaw siya ng sigaw habang pilit hinahawakan ang kanyang ulo, my body weakens as I see her suffering in pain.

"Tabi," I utter and quickly carry her, kahit na nanghihina at nanginginig ako ay pilit ko siyang binuhat at niyakap ng sobrang higpit, "Nandito si Mommy," I whisper and down down stair while carrying her.

Kahit na magkanda mali-mali na ako ng tapak sa hagdan hindi ko na inisip iyon at mabilis na inilabas siya sa aming bahay at tumawag ng taxi.

"Ouchie, Mommy!!! Ahh," she's crying and begging, calling me, I kiss her forehead and try not to break down and be strong for her. "The ouchie will be gone just bear with me baby please," I whisper, and my voice is already cracking because of this killing pain in my chest.

Seeing my daughter suffering like this makes me wanna die, if only I can get the pain, she's in right now.

"Ouchie, Mommy Ahh, huhu Mommy ouchie!!!" hindi ko na alam ang sasabihin ko sa kanya dahil alam kong sobrang nasasaktan siya ngayon, at double ang sakit non para sakin, I just hugged her so tight and kiss her head while he keeps on holding it and yelling in out.

Malapit na tayo baby, "Manong pakibilisan please," I weakly beg while holding my daughter in my arms, "Ouchie!!!" Tabi started hitting her head, thinking that it could ease the pain but I stop her and hold her wrist, "Stop baby, please don't hurt yourself, malapit na tayo please no," sambit ko at pilit ginagawa ang lahat upang hawakan siya at yakapin siya dahil wala akong magawa para mawala ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

Nakarating kami sa hospital at agad siyang dinala sa emergency room, "Mommy hanggang dito na lang po kayo," the nurse stops me when I try to go inside with them.

Nakita ko na paparating ang Doctor napinagbilinan ni Lynus, hinawakan ko ang kamay niya, she nodded at me and go inside.

"Mommy ouchieee," sigaw ni Tabi at tuluyan na nilang sinara ang pinto at sa pagsara nito ay ang pagbagsak ko sa sahig, nanghina ng tuluyan ang aking mga tuhod at hindi ko na alam ang aking gagawin.

My hands were trembling in fear, and my mind and soul were begging for my daughter's safety. I pray and kiss my hands as I keep begging, nagmamakaawa akong tanggalin na ang nararamdaman niyang sakit, na wag na siyang pahirapan pa.

"Please spare her," I whisper, nanginginig kong kinuha ang aking cellphone at tinawagan siya.

"Hello?"

"R-rie."

"Louen bakit?"

"Si T-tabi, kailangan kita dito natatakot ako," nanginginig kong sambit at pilit pinipigilan ang luha na tutulo mula sa aking mga mata.

"Oo hintayin mo ako!" she said and ended the call, I shook my head and wait... Naghintay ako ng ilang oras bago lumabas ang doctor ni Tabitha.

Nilapitan niya ako at sinabi, "I'll call Lynus about this, he's the one who's incharge of her conditio---," hindi ko na siya pinatapos at mahigpit na hinawakan ang kanyang mga kamay na tila ikinagulat niya.