Chapter 34

29K 779 484
                                    


TABI

"Leusam, please let go of me, my daughter needs me!" I weakly said and broke down, fell on the floor, and cried. He slowly let go of my hands and asked, "What did you say?" I was a whisper of confusion.

"My Tabi needs me," nanghihina kong sambit, awang-awa na ako sa anak ko, she doesn't deserve this, she never deserves any of this. My poor Tabi, this is all my fault.

"K-kailangan a-ako ng a-anak ko," halos hindi ko na mabigkas ng maayos ang sasabihin ko dahil sa sobrang pagiyak ko, pagmay nangyaring hindi maganda sa kanya hindi ko mapapatawad ang aking sarili.

"Your Daughter?" Leusam whisper and slowly kneel down to look at me, patuloy akong lumuluha na hinarap siya, my eyes were blurry because of the painful tears I have right now. Ang tanging malinaw na nakikita ko mula sa kanya ay ang kanyang mga mata na kagaya ng kay Tabitha.

"I'm s-sorry, I'm s-sorry," nanginginig kong inabot ang kanyang kamay at pinaghahalikan ito, habang hinahabol ko ang aking paghinga. Sobrang sakit ng puso ko, "I'm sorry," I whisper.

"So, you're telling me that your daughter is my child?" he seriously asked and gently held my hand. I could see pain and sadness in his eyes as he said those words. "I-I'm sorry," I begged, inayos ko ang pagkakaluhod ko at yumuko sa kanyang hita. "I'm sorry, I'm sorry," paulit-ulit kong sambit.

Hindi sumasagot si Leusam sa sandaling panahon na iyon kaya nagpatuloy ako sa pag iyak sa kanyang hita, pinagsisisihan ko ang lahat ng ito. "I'm sorry, sorry, kailangan ako ng anak ko ngayon Leusam please hayaan mo na ako, ililigtas ko anak ko parang awa mo na."

"Where is she?" he asked and slowly lifted me up and copped my face, I felt him wipe my tears. Mas lalo akong umiyak ng magtama ang aming mga mata, punong-puno na ako ng sakit, galit, konsensya, pagsisisi hindi ko na alam kung paano pa siya haharapin.

"Shhh, Louen tell me where is our daughter," he softly said and tears started falling from his eyes, tinanggap niya agad si Tabi at wala man lang akong makitang galit sa kanyang mga mata. "I'm sorry, patawarin mo ako," I whisper and avoid his gaze, hindi ko siya kayang harapin.

"No, no, no, look at me, I'm not mad, yes, I'm in pain but I'm not mad, I will understand your reason but first tell me where is our child right now, what is happening?" he was crying in front of me while saying that, the pain of a father showed up and I couldn't blame anyone but myself about it.

"She's been kidnapped," I whisper and sob so hard, "Leusam may sakit siya, natatakot ako baka anong mangyari sa kanya, Leusam hindi ko kayang mawala ang anak ko, please please please," my whole body was trembling in fear.

"Kailangan nila ng sampung milyon, kapalit ni Tabi please Leusam tulungan mo ako parang awa mo na," I begged at kahit hindi ko na magalawa ng maayos ang aking nanginginig na kamay hinawakan ko ang pisngi niya. "Tulungan mo ako, kailangan ako ng anak ko."

Unti-unting nadudurog ang puso ko habang nagmamakaawa at naiisip ang kalagayan ng anak ko ngayon, baka hindi pa siya pianpakain, baka inaataki siya ng sakit niya, baka sinasaktan nila siya. Hindi ko kaya, hindi ko kaya.

"Parang awa mo na Leusam tulungan mo kami," I shook my head and lean on his chest, please tulungan nyo ako.

Leusam hugged me so tight, "We will get her, I will bring back our child," he firmly said as we were both sobbing in tears.

"We'll get our daughter back, listen to me, we'll bring her back," he cupped my face, wiped my tears, and kissed me. "I love you, we will bring her back," he whispers.

Erille's Point of View

"Tangina, Tangina, Tangina!!!" paulit-ulit na singhal ni Six at sunod-sunod na pinagsusuntok ang pinto. "Ano ba Six walang magagawa yang pagsigaw mo, hindi natin mahahanap si Tabi sa kakaganyan mo, wala tayong magagawa kung wala paring balita hanggang ngayon," nanghihina kong sambit, lahat kami ay kinakain ng takot at pag-aalala kay Tabitha.

The Greatest Stripper (Published Under PSICOM)Where stories live. Discover now