Only us ( vervolg Only you) Ft Justin Bieber, One direction en Austin Mahone

That should be me!

Pov Emma:

Zoals beloofd ben ik met Melanie onderweg naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met Melissa gaat. Eenmaal in het ziekenhuis loop ik met Melanie op mijn arm naar de juiste afdeling. Als ik bij Melissa haar kamer kom zie ik Justin op de grond zitten tegen de muur met zijn hoofd in zijn handen. "Justin, wat is er aan de hand?" vraag ik en ik zet Melanie voorzichtig op de grond. Justin kijkt op met betraande ogen en zucht "ik weet het niet, ze keek heel raar uit haar ogen, hapte naar adem en viel daarna ineens weg!". "Justin rustig maar, Melissa is sterk en dat weet jij ook. Het komt wel goed" zeg ik en Justin zucht terwijl er nog steeds een paar tranen over zijn wang rollen. Melanie loopt naar hem toe en pakt hem vast bij zijn mouw "papa?" vraagt ze met een zielig stemmetje omdat ze hem ziet huilen. "He prinses" zegt hij zacht en er verschijnt een heel klein glimlachje op zijn gezicht terwijl hij haar in zijn armen neemt en stevig knuffelt. Dan gaat de deur van Melissa haar kamer ineens open en Justin zet Melanie neer en springt rechtop. "Hoe is het met haar?" vraagt Justin aan de arts die naar buiten is gekomen en ondertussen hurk ik neer 'kom maar Mel" zeg ik en ze komt naar me toe lopen en ik til haar op. "Melissa heeft net een hartstilstand gehad. We hebben haar kunnen reanimeren maar ze ligt nu helaas wel in coma. We gaan haar naar de IC brengen, daar kunnen we haar extra goed in de gaten houden" zegt de arts en op dat moment rijden een aantal artsen, Melissa in haar bed de kamer uit. We volgen ze naar de IC en eenmaal daar moeten we wachten tot ze Melissa hebben aangesloten op allerlij apparaten.

Eenmaal in de kamer zien we Melissa met haar ogen gesloten en een slangetje in haar neus in bed liggen. Ze ligt aangesloten op de ECG zodat ze haar hartslag kunnen meten. Voor de rest staan er allemaal apparaten om haar heen en ik heb geen flauw idee wat het allemaal is. Justin gaat naast het bed zitten en pakt Melissa haar hand. "Wat doet mama nou?" vraagt Melanie dan en ik ga met haar op een stoel zitten. "Mama is heel erg moe en slaapt heel erg diep maar ik beloof dat als mama weer wakker wordt , ze weer met je gaat spelen" zeg ik en ze kijkt me met grote ogen aan. Ik geef Melanie even een boekje met plaatjes van dieren om haar bezig te houden en dan kijk ik weer naar Melissa. Het is echt verschrikkelijk om haar daar zo te zien liggen en haar voor haar leven te zien vechten. Justin kijkt na een tijdje op naar Melanie en zucht "ik zal mijn moeder wel even bellen om te vragen of ze Melanie hier op komt halen. Ik vind het niet zo'n goed idee als ze hier nog lang blijft". Ik knik en dan loopt hij de kamer even uit. Melanie zit rustig een boekje te lezen dus ik ga naast Melissa zitten "ik vind het maar niks om je hier zo te zien liggen Melis" zeg ik , misschien hoort ze me wel. "Je moet wel weer snel terug komen hoor, het is echt saai zonder jou" . Ik zucht en kijk naar de hartslagmeter, ik wordt gewoon gek van dat gepiep. Dan komt Justin weer binnen en hij kijkt naar mij en ik weet dat hij hier graag bij Melissa wil zitten dus ik sta maar op "mijn moeder is onderweg" zucht hij en ik knik "ik neem Mel wel even mee naar buiten, ik moet nodig een luchtje scheppen". Justin geeft Melanie nog snel even een knuffel en dan loop ik met haar naar buiten.

Pov Justin:

Emma loopt naar buiten met Melanie en ik ga weer bij Melissa zitten. Ik pak haar hand en staar naar haar. Ze ademt rustig in en uit door haar neus en ik wrijf rustig over haar hand. "Waarom moet dit jou nou allemaal overkomen, dit verdien jij gewoon niet" zeg ik zachtjes "na alles wat ik jou heb aangedaan zou ik daar moeten liggen. Ik heb je gewoon zoveel pijn gedaan en ik heb er zoveel spijt van. Je mag nu gewoon nog niet gaan, je hebt nog een heel leven voor je. Melanie kan ook echt niet zonder haar moeder en ik weet hoe graag je haar wil zien opgroeien en hoe graag je er voor haar wil zijn. Je vecht zo hard en ik ben echt zo trots op je". Ik slik en kan mijn tranen echt niet meer inhouden "jij wordt gewoon weer wakker oké!" zeg ik en dan voel ik een hand op mijn schouder en ik kijk met een ruk om. "Oh mam, jij bent het maar" zeg ik opgelucht en ze glimlacht naar me. "Hoe is het met haar lieverd?" vraagt ze en ik zucht "ik weet het niet". "Het komt wel goed lieverd, ik ben er altijd voor je" zegt ze en ik geef haar een knuffel "bedankt mam, ik hou van je" zeg ik. Dan komt Emma weer binnenlopen met Melanie op haar arm. Melanie is in slaap gevallen en Emma geeft haar aan mijn moeder. "Nou, ik neem dit engeltje wel mee naar huis nu" zegt ze en ik geef Melanie snel een kusje op haar hoofd "slaap lekker prinsesje van me" zeg ik en dan staat mijn moeder voorzichtig op en loopt de kamer uit.

Drie dagen later

Heel vroeg in de ochtend loop ik het ziekenhuis in en loop ik de zelfde weg die ik al drie dagen loop. Als ik Melissa haar kamer binnen kom is er net een arts bij haar om haar te controleren. Ze ligt nog steeds in coma dus dat is niets nieuws voor me maar toch voel ik me gelijk weer zenuwachtig. Ik houd mijn adem in en kijk toe naar hoe Melissa word onderzocht. Even later komt er nog een arts binnen en ze overleggen wat met elkaar. "En? Hoe is het nu met haar?" vraag ik en ik speel zenuwachtig met mijn vingers. "Ze is redelijk vooruit gegaan en we hebben besloten dat ze sterk genoeg is om uit haar coma te ontwaken" zegt een van de artsen en ik ben heel erg opgelucht. "Maar dat is supergoed nieuws" zeg ik en ze kijken me heel serieus aan. "Ja dat wel maar me moeten afwachten hoe ze is als ze wakker wordt. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat ze niet meteen kan praten als ze is bijgekomen. Dat kan even duren dus je moet je daar op voorbereiden". Ik knik loop de gang op om Emma te bellen. Als ik dat gedaan heb loop ik de kamer weer in en ga bij Melissa zitten. De artsen hebben inmiddels de behandeling gestopt en nu moeten we wachten tot ze wakker wordt. Dan kan nog enkele uren gaan duren. Na een tijdje komt Emma samen met Niall de kamer binnen. Ik glimlach naar ze en kijk dan gelijk weer naar Melissa. Emma en Niall gaan samen aan de andere kant van het bed zitten. Mijn ogen blijven op Melissa gericht omdat ze misschien elk moment wakker kan worden.

Paar uur later

Melissa is nog steeds niet wakker en ik begin me erge zorgen te maken. Als ik een dokter langs zie lopen storm ik er meteen op af. "Ze is nog steeds niet wakker , het duurt gewoon veel te lang nu!" roep ik en de arts stelt me gerust "Melissa heeft gewoon tijd nodig om rustig wakker te worden, ik zal haar nog eens nakijken" zegt de arts en hij loopt met me mee de kamer in. Hij controleert een paar dingen en meet als laatste haar temperatuur. "Haar temperatuur is normaal dus het kan nu echt niet lang meer gaan duren voor ze bij komt" zegt de art "ik moet nu even naar een andere patiënt, laat het gelijk even weten als ze wakker is" zegt hij en hij loopt de kamer weer uit. We wachten nog even en na een kwartier beweegt haar hand een beetje. Meteen zitten Emma, Niall en ik rechtop en houden onze adem in. Dan begint ze met haar ogen te knipperen en langzaam wordt ze wakker. Ik pak haar hand en kijk haar recht in haar ogen aan. Ze kijkt versuft met spleetoogjes om haar heen en als ze mij ziet glimlacht ze. "We zijn bij je, wordt maar even rustig wakker" zegt Emma. "Prinses, hoe voel je je? Heb je pijn?" vraag ik na een tijdje voorzichtig maar haar kaken blijven stijf op elkaar. Ze kijkt me alleen maar aan zonder iets te bewegen of te zeggen en ik begin me erge zorgen te maken.....