Stay Wild, Moon Child

Chapter Twenty Three

Chapter Twenty Three

"Sira-ulo mo! Aangas angas ka diyan, yung mukha mo naman hugis planggana!"

I once heard some of my guy schoolmates trashtalking with each other nung minsang mapadaan ako sa computer shop para magpa-print. Naglalaro ata sila non and they got heated sa game kaya ganyan.

But I never thought I'll get to hear those kinds of words from Chichi's mouth.

Pabalik kami ni Seb sa classroom after namin mapunta sa guidance. Well, nauna na si Glen kasi masyado siyang galit para sabayan kami.

Hindi pa man kami nakakalapit sa classroom, narinig na namin ang sigaw ni Chichi from a distant. Nagkatinginan pa kami ni Seb at mukhang gulat din siya sa narinig niya.

Who wouldn't? Knowing how sweet Chichi is?

Patakbo kaming naglakad papunta sa classroom. Nang makarating kami, nakita namin si Chichi at LJ na kaharap si Glen. Parehong nakasimangot yung dalawa pero mas nakasimangot si Glen dahil sa sinabi ni Chichi.

"Nadamay tuloy si Miss Prez dahil sa pagiging pasaway mo!" sigaw ni Chichi dito. Aawat na sana ako pero hinila ako ni Seb sa may gilid ng pinto at pinatahimik.

I look at him in disbelief. Kinindatan naman niya ako na para bang sinasabi niyang makinig lang ako sa away nila.

"Ibibigay mo lang yung phone mo sa kanya 'di mo pa magawa? Ano may ka text? May pumatol sa paguugali mong yan? Baho mo!"

Dinuro siya ni Glen, "hoy di ko kailangan opinyon mo ha? Puro ganda ka lang naman eh, pero yung utak naman walang laman!"

LJ took a step forward at tinignan niya si Glen nang masama, "hoy! Wag mong tatawaging bobo ang bestfriend ko ha! Pag ikaw nataasan niyan sa quiz mamaya humanda ka sa'kin!"

Bumulong naman si Chichi kay LJ, "besh wag ganyan 'di ako prepared baka mapahiya tayo."

"Wag niyo na nga akong guluhin, mga badtrip kayo," sabi ni Glen.

"Uy guys tama na baka dumating na si ma'am," suway nung isa naming mga classmates.

"Oo nga, Glen wag ka na pumatol sa babae," sabi naman nung isa pa.

Natahimik na sila at bumalik sa kani-kanilang mga upuan.

Napatingin naman ako kay Seb at nakita kong nakatingin siya sa akin with a small smile on his face.

"Mukhang nakahanap ka na ng mga taong willing magtanggol sa'yo," sabi nito sa akin and he gave me a pat on the head before entering our classroom.

Hindi ako nakagalaw agad sa kinatatayuan ko. Napahinga ako nang malalim kasi ewan? I feel like crying, at hindi ko alam bakit naiiyak ako. Parang gusto ko ring ngumiti pero pinipigilan ko.

Friends.

It's hard for me to consider someone as a friend eversince that incident happened. Sa totoo lang, unti unti ko na rin tinatanggap na okay na ako sa ganito. Kaya ko naman mag isa. I don't need anybody.

Pero ang sarap pala sa pakiramdam nang may nagtatanggol sa'yo.

Huminga ako nang malalim and I let myself smile. Just this once. After that, sumunod na ako kay Seb papasok ng classroom

~*~

I feel a bit better nung first period at second period, although medyo distracted ako nung quiz namin dahil I can't stop thinking about that letter na need namin ibigay sa parents namin. Napadasal na lang ako na sana, hindi kailangan ng signature so I don't have to deal with my dad anymore. Tutal gabi na rin naman siya umuuwi. For sure tapos na mag linis ng school ground yung dalawa bago pa siya makauwi sa bahay.