The Adelaide for Majesty: (sense of self-worth. family feud.)

PHASE 3

Inaantok pa man ay napilitin kong patayin ang aking alarm na kanina pa tumutunog sa tabi ng aking kama habang namimikit pa ang aking mata. Hindi ko lamang maipatay ng husto kanina dahil tinatamad ako at ramdam ko pa ang pananakit ng aking buong katawan.

Sa paulit-ulit na pagtunog ay hindi ko na muling natiis. Titingnan ko sana ang cellphone ko para sana malaman kung anong oras pa nang maramdaman kong sa pangangapa ko ay biglang nalaglag ang phone ko sa sahig ng ikinamulat ko agad at gising ng aking diwa.

Napasinghap ako. "Anak ng tokwang!" agad akong napabalikwas ng bangon at tiningnan ang nalaglag na cellphone mula sa side table ko.

Napabuntong-hininga ako ng malalim habang napapahikab at kamot sa aking ulo.

"Ano ba 'yan... nasira pa!" inis na utas ko sa sarili sa aking kapabayaan habang hinahaplos ang phone at pinanunasan gamit pa ang suot ng aking damit.

Sobrang ingat ko ito tapos... I sighed.

Nakita ko ang lamat sa screen ng aking cellphone na ilang buwan ko pa lang nabili dahil sa napalalunan kong pageant sa isang mall kamakailan. Ilang taon rin akong naghangad na magka-cellphone ng maayos pero dahil hindi na nga sapat ang ginagastos sa pangangailangan, ang aking naiipon mula sa pageant ay pinangbili ko na lang na alam kong importante at araw-araw ko rin magagamit lalo na sa pag-aaral.

Si Kuya Premi lang kasi ang may cellphone sa aming magkakapatid gayong niregaluhan siya ni Nanay nung nag-graduate siyang Valedictorian nung highschool, talagang umutang pa siya sa kapitbahay namin para lang mabigyan ng magandang regalo ang Kuya ko.

At dahil wala naman akong achievement na nakukuha dahil hindi naman ako katalinuhang bata, gumaraduate ako ng hindi honor student, walang ibang nakuha karangalan kundi diploma at ganda lang yata ang naiambag... pero! masipag naman ako! pumapasok at hindi umaabsent!

Mula nun, hindi na rin ako umasa na may matatanggap akong handog nung araw na 'yon, dahil inaasahan ko namang wala akong matatanggap na regalo mula kay Nanay.

At totoo nga ang aking inasahan.

Balak pa ngang si Tatay ang magbili sa akin ngunit pinigilan ko na lamang, sayang naman at pandagdag rin sa gastusin dito sa bahay at pang bayad sa mga nagiging kautangan namin sa tindahan kapag ubos na ubos kami, dahil yun lamang ang aming takbuhan kadalasan, tsaka pagbibigay din ng pang baon sa aming magkakapatid araw-araw sa pang-eskwela, sa mga projects at kung anu-ano pa.

Bukod pa roon kapag tinatamaan kami ng sakit sa hindi inaasahan.

Pero nang tumuntong akong senior-high, masasabi kong ang inakala kong bagay na hindi na kailangan ng gadgets at libro lang ay sapat na, ngunit 'di ko inaasahan na kakailanganin ko rin pala. Kaya nagdesisyon akong bumili, nagtiyaga muna kahit paunti-unting ipon, bago ko makuha. Napabuntonghininga ako ng malalim sa isiping ito. Ang hirap talaga kapag nasa modernisasyong kasalukuyan. Lalong tumatagal, umaarte ang mga bagay-bagay. Sabayan pa ng mga taong paarte na rin ng paarte.

Kaya naman dahil sa pagpa-pageant ko madalas, dun ko nakukuha ang mga kinakailangan ko sa lahat. Madalas pa ay, hindi na ako humihingi sa aking mga magulang at kahit papaano ay nakakabili rin ako ng gusto ko na galing mismo sa aking pinaghirapan at hindi sa luho nila.

Grade 11 pero HRS (Hospitality and Restaurant Services) ang kinuha ko dahil balak kong mag HRM or kahit tourism pagtuntong ko ng college. Yes, undecided pa ako dahil marami akong option at hindi ko pa talaga ako kung alin ang mas gusto ko. Mas ahead si Kuya Premi sa akin ng isang taon kaya naman Grade 12 na siya ngayon, ibig sabihin lang non ay graduating na talaga siya at ilang buwan na lang ay magtatapos na at tuntuntong na siya sa kolehiyo. Ang kinuha naman niyang strand ay HUMMS (Humanities, Education, Social Sciences) na kadalasan ay sa matya-tiyaga at matatalino rin talaga ang kumukuha tulad niya.