The Adelaide for Majesty: (sense of self-worth. family feud.)

PHASE 6

"Kuya bayad po," sabay abot ko ng pera mula sa wallet ng makababa ako ng tricycle sa tapat ng malaking gate na pag mamay-ari ng isang Mayor Juarez.

Muntik pa akong matumba sa pagkatapilok ko nung sumabit ang takong ko habang bumababa pa ako, mabuti na lamang ay agad ako napakapit sa bubong ng tricycle ni Manong. Napabuntong-hininga pa ako ng malalim at mabuti na lamang rin ay hindi niya nakita dahil nakakahiya, mawawala ang poise ko pagka ganon. Mga ilang minuto bago ko pa mahanap ang mismong bahay gayong halos sila ay magkakahawig, matataas at pasosyalan ng tindig.

Sinabi rin naman sakin ni Ate Barbs ang exact address nung mismong bahay para di ako mahirapang manghagilap, 'tsaka kilala rin naman siya ni Manong driver nung pinakita ko ang address at sinabi kong sa bahay ako ni Mayor Juarez bababa.

Agad na sumaludo ang aking tingin. Halata naman na nagsusumigaw sa karangyaan kahit na malaking puting gate pa lamang ang nakikita ko. Halos hindi ko pa alam kung ano ang itsura ng kanilang bahay na paniguradong alam kong maganda ito.

"Salamat, ganda. Anong okasyon dyan at dito ka kay Mayor?" padaldal sa akin ni Manong driver, habang ako ay kanyang sinusuklian ng barya na kinukuha mula sa toolbox.

Kailangan kong hintayin ang sukli at paniguradong mamaya ay baka lakad ako makauwi. Mukha nga akong elegente, pero poor na poor naman ako ngayon dahil 200 pesos lang at ilang barya ang laman ng gutay na wallet ko. Medyo malayo-layo pa naman ito sa bayan kaya medyo may kamahalan ang bayad ko sa pamasahe.

"Ah, wala naman po, Manong. Nag anyaya lang si Mayor ng... uhm...." napakamot ako sa aking batok at hindi alam ang sasabihin.

Teka, ano ba kasing klaseng anyaya ni Mayor bukod sa baka bigyan ako ng scholarship? Ang tanga ko lang na sa sobrang sabik ko ay hindi ko man lang naitanong kay Ate Barbs kung ano ba talaga ang isa pa sa mga dahilan kung bakit inanyayahan ako sa tahanan ni Mayor.

Bakit kaya? Ano nga bang okasyon? At sino naman kaya ang makakasalamuha ko ron 'pag nagpunta ako ron? Mga ilan kayang mga kandidata ring tulad ko ang mga naroroon? Parang party ba na may tugstugan?

Napangiti ako sa aking sarili. Hindi na ako makapaghintay sa pag-asang nasa harap ko. Baka nga tama talaga si Ate Barbs. Baka ito na ang simula na makapagpapabago sa buhay ko dahil... may posibilidad na matupad ang pangarap ko kung makakakuha ako ng scholarship. Hindi naman masama humingi ng tulong dahil ito namang gagawin ko ay hindi lang naman para sakin, kundi ay para na rin sa magiging kinabukasan ko at lalo na sa pamilya ko.

Kaya naman maaga pa lang, maganda na sa pagtatapos ko sa aking senior-high ay may sasalubong sa aking kolehiyo na alam kong makakapasok ako. Hindi na rin mamomroblema sila Tatay kakaisip kung saan nila ako papapasukin. Sa totoo lang ay wala naman akong pake kahit saan pa ako magkolehiyo, ang mahalaga sakin ay makapasok at makakuha ng scholarship. Simple lang kung isipin pero alam kong hindi iyon magiging madali. Sana nga lang talaga...

"Neng, sukli mo!" untag ni Manong habang inaabot sa akin ang ilang barya.

Muntik naman ako mapaigtad sa lakas ng boses kasabay ng pag-start ng tricycle ni Manong driver habang nakatingin sa akin.

"Salamat po." ani ko kasabay ng lagay ko ng ilang barya sa pouch ko.

Napasapo pa ako sa dibdib ko sa boses ni Manong dahilan ng paglakas ng tibok ng puso ko. Medyo kinakabahan rin ako dahil frist time kong makakapasok sa loob ng mayamang bahay... at sa bahay ni Mayor pa!

"Walang anuman. Ah, eh... ingat ka dyan hija, ah? Ang alam ko kasi wala kaanak dyan si Mayor at nasa ibang bansa. Kaya nagtataka lang ako kung anong ganap diyan ah... pasensya ka na at ang daldal ko! Taga dito lang kasi ako. Hindi ko lang maiwasang magtanong dahil mukhang hindi ka naman taga dito." sabay tawa nito at kamot sa batok.