The Adelaide for Majesty: (sense of self-worth. family feud.)

PHASE 46

We are doing okay.

And Heimlich Javadd Sanjrani, the majesty in the house, is being more clingy at the same time.

It's like the answer and solution, hobby, routine, to everything in between us is sex. Halos wala na yatang palya ang pagpapadilig niya sa akin sa araw-araw. Muntik na ngang magka landslide.

Imbes na magsawa ako sa ginagawa namin ay para bang mas lalong akong nasasabik sa ginagawa namin, mas lalong hinahanap-hanap, mas lalong nangangapa at hindi pwedeng hindi mangyari ang mangyayari.

Is it still good and healthy for us?

Pero wala naman akong hindi nagugustuhan sa mga ginagawa namin. Dahil gustung-gusto ko. Para bang nagmistula akong baso na palagi siyang nagpupuno sa akin sa awas na awas na kaligayahan. Palagi rin niya ako napapahanga sa mga ipinamamalas niya sa akin. And I can say, Heimlich is a sex greed and always thirsty for lust. I'm so lustful for him, he's also so lustful for me.

"We had five more rounds the whole night and you passed out, mi adelaide." he sexily chuckled.

I really couldn't help but be always amazed at his after-sex disheveled hair. He's always sexy, and it seems like I'm always looking for justice in his sinfully handsomeness.

"Yea. Seems like you have a better stamina, Heimlich," I chuckled. Umiwas ako dahil nakikiliti ako sa mga halik niya sa leeg ko.

Napakagat ako sa sarili kong labi habang mararahang, matutunog at malalagkit niyang hinahalikan ng malambot ng labi niya ang pisngi ko. Ngunit napamulat ako, naputol ang sensyong nararamdaman dahil sa nakakagulat niyang sinabi.

"If I wanted to be away from us Phryne, would you come with me, hm?" out of the blue he asked that I could not believe.

Hinarap ko siya habang namumungay ang kanyang mata. "Tama ba ang nadinig ko?" para bang nabingi ako sa sinabi niya.

"Let's elope." ulit niya. "And I want you to come with me," malalim at malinaw niyang sambit.

Napakurap ako at malalim na napalunok sa seryoso niyang mukha. "H-Heimlich, mag... magtatanan tayo? B-Bakit? Bakit kailangan nating gawin 'yon? May problema ba?" nauutal kong tanong sa kanya habang kumakabog ang dibdib ko sa hindi maipaliwanag na dahilan.

"Just in case," napakagat ito sa ibabang labi at napaiwas ng tingin. Pakiramdam ko ay may hindi siya sinasabi sa akin. Nakakagulat naman kasi... bakit naman siya biglang magdedesisyon ng ganito?

I frowned. "In case of what?"

He cleared his throat. A few seconds before he could answer. "In case my father doesn't really accept us."

"H-Heimlich..." nababaliw na ba siya?

"Look, Phryne, I'll be honest with you. It seems so vague to stop my marriage because my Father has already made the decision. You know my situation. You know our situation, right?" malumanay niyang tanong para maunawaan ko.

Ano bang akala niya, hindi ko mauunawaan iyon? Una pa lang naman, alam ko na. Na ang sitwasyon namin ay hindi talaga magiging madali. Para bang ang hirap makahanap ng solusyon kapag naiisip ko ang aming sitwasyon. Laging bumabagsak sa isip ko ang isang linyang 'paano na?'

"Heimlich," napailing ako sa kanya. Para bang lumubog ang puso ko sa sinasabi niya. "A-Alam ko naman, pero may paraan pa naman hindi ba? Huwag tayong magpadalos-dalos...may paraan pa..." sinakop ko ang mukha niya at hinaplos iyon.

Napapikit siya at lalong isiniksik ang mukha roon, bumuntonghininga ng malalim na tila pagod sa mga nangyayari. Para bang napipirat ang puso ko sa inamin niyang dahilan. Ngunit masaya ako dahil sa suhestiyon niyang sinabi sa akin. Talagang... gagawin niya iyon para sa akin? Susuwayin niya talaga ang ama niya... para sakin? Ganun ba talaga ako ka-importante sa kanya para maisip niya ang bagay na ito?