Letters To My Love (COMPLETED)

LTML 42

Happy Reading!

(tw: mention of rape, bribery, and some foul words)

"You don't hate him, you absolutely don't." I sighed in frustration before entering the elevator. Pinindot ko ang ground floor button saka hinintay na sumara iyon.

Bakit ba kailangan ko pa siyang makita ulit? Maayos na ako e.

Well maybe I thought I am pero ang totoo apektado pa rin talaga ako. Kahit nga sa tuwing naaalala ko siya ay nalulungkot ako, ito pa kayang makita ko ulit ang mukha niya ng harapan.

Actually akala ko ay susundan niya ako nang lumabas ako kanina. Damn expectations, I hate it so much.

The way he look has changed a lot. He become more masculine, he's wearing a suit for crying out loud. Bagay sa kaniya. Sobra.

Napasapo na lang ako sa noo nang maalala na talagang pinasadahan ko ng tingin ang kabuuan niya. I won't deny that he's really hot and—

Oh my, please stop it brain.

Back then he used to wear those prince' style with cape and something. 'Yon pa nga lang ay kulang na ang salitang gwapo. Even his voice changed, it's deep-toned yet euphonious to my ears.

Freaking stop it already, Mala, he's married—

But he's still a bachelor?

Does that mean hindi siya ikinasal? How? What?

But he did! Remember the girl?

Yes, naaalala ko ang babaeng pinuntahan pa talaga ako para sabihing ikakasal sila ni Ace. Pinamukha pa nga sa akin na hinding-hindi magkakagusto o magmamahal ng isang tulad ko si Ace. Ngayon naman narito si Ace, tinatanong kung bakit ako umalis? Clueless talaga siya ano?

Ayaw ko na isipin pa ito, it's all in the past. Period.

"He's there." Aniya Maris at tinuro ang nasa lounge area na nakayuko at nagbabasa ng magazine. Tinanguan ko si Maris bago naglakad sa gawi ni Ryan.

Tumikhim ako.

Mabilis itong nag-angat ng tingin at saka tumayo. I didn't show any emotions para kunwari ay galit ako sa kaniya. "Mala."

"How are you?" He asked hesitantly. Nagpunta kami sa cafe na malapit lang sa office building ko para mag-usap. "Good, as you can tell." I answered.

"I'm sorry."

That word again. Binasa ko ang aking labi bago muling sumagot.

"Okay, I forgive you." Mukhang gulat ito sa naging sagot ko. Pinakita ko sa kaniya na sincerr ako. "Ayaw ko na magtanim ng galit o anumang sama ng loob at bitbitin 'yon sa mahabang panahon. Mabigat dalhin e," I joked at ngumiti sa kaniya.

"Don't force it, kung galit ka, I won't mind." Umiling ako.

"But I'm not, i don't want to dwell with the past anymore. Matagal ng nangyari 'yon, sasayangin ko lang yung panahon kung kikimkimin ko ang pakiramdam na 'yon, di'ba? And besides you have your reason. I understand and respect that."

Kasi kahit ako, umalis din dahil sa nararamdaman ko.

He looked at me obviously being dubious on what I said. "Don't look at me like that. Ayaw ko na ng drama, think of it that way. Come on, Ry." I want to be at peace sa present life ko. You came here to apologize and I forgive you."

Napuno kami ng katahimikan bago siya muling magsalita. "Can I hug you?"

"Ha?" Bahagyang namilog ang mata ko sa sinabi niya.