İKİ YARALI |Tamamlandı|

BÖLÜM / 48

Bir sonraki bölüm final. 💔

Yarın gece 22.00'de final için burada buluşalım. 🌺

Keyifli okumalar.🥀

⚡

Gözlerimi ağır kokuyla yavaşça araladığımda görüntümün netleşmesi için birkaç saniye bekledim. Bakışlarımı beyaz odada gezdirirken kenardaki koltukta oturarak ağlayan annemi görmemle kaşlarım çatıldı.

Aklıma olanlar geldiğinde hızla yatakta doğruldum ve başıma giren keskin acıyla inleyip elimi başıma götürdüm. Elim saçlarım yerine kadifemsi bir şeye değince gözlerimi anneme çevirdim. Bana bakıyordu.

Ağlayarak "Pansuman yaptılar başına. Sargı bezi var," dedi. "Ah be oğlum, ne yaptın kendine?"

Üzerimdeki çarşafı atıp ayağa kalmaya çalışırken koluma bağlı olan serumu gördüm. Serumu çıkarmaya niyetlendiğimde, annem anlayıp ayaklanarak yanıma geldi ve kolumu tuttu.

"Ne olursun oğlum... Tansiyonun düşmüş. Serum bitene kadar dinlen en azından."

"Olmaz anne. Melis oradayken nasıl dururum burada? Hem Melis," deyip duraksadım ve gözlerimi büyütüp telaşla bağırdım.

"Ben kaç saattir buradayım? Anne Melis ameliyattan çıktı mı? Ben uyurken bir şey oldu mu?"

Annem daha çok ağlamaya başlayınca içim gitti. Bir şey olmuştu. Kötü bir şey olmuştu.

"An-anne, n-ne ol-oldu? Anne Melis? Anne o-ona bir şey mi oldu?"

Kekeleyerek sorduğum soru üzerine annem hıçkırınca "Anne!" diye bağırdım. "Anne ne oldu? Anne cevap ver!"

"Olum Melis'i yarım saat önce ameliyattan çıkardılar. Ama..."

"Ama?" diyerek devam etmesini istedim. "Ama ne anne? Ama ne?"

"Durumu çok ağırmış. Yoğun bakıma aldılar. Bir de," deyip sustu tekrar.

Bende susmuş anneme bakıyordum. Canımı daha ne kadar yakabileceğini merak ediyor, kalbimdeki bu acının beni öldürebileceğini düşünüyordum.

"Doktor kendimizi her duruma hazırlamamızı söyledi," deyip tekrar hıçkırdı. Gözlerimi sımsıkı yumdum.

"Peki ya bebek?" diye sordum fısıltıyla. Duymaya korkuyordum.

Ağlaması artarken "Bebek ameliyata girene kadar karnında ölmüş," dedi hıçkırarak.

Nefesimi tuttuğum an gözümden bir damla yaş süzüldü. Onu ikincisi takip ederken annemin "Kızmış," diye fısıldadığını duydum. Gözlerimi hızla açarken doğru duyup duymadığımdan emin olamadım.

"Kız mıymış?"

Annem yavaşça kafasını sallarken Melis'in telefondaki sesi geldi aklıma.

"Belli oldu."

Hızla yerimden kalkerken "Hayır!" diye haykırdım ve kolumdaki serumu çıkarttım. Annem korkarak kenara çekilirken odayı dağıtmaya başladım.

"Nasıl olur? Olamaz anne! Anne olamaz!" diye bağırdım. Deli gibi ağlayıp odayı birbirine katarken "Olamaz!" diye bağırıyordum.

Odanın kapısı hızla açılırken içeri babamla Kenan babam girdi. Babam kollarımdan tutup beni durdurmaya çalışırken Kenan babam uzaktan bana bakıyordu. Babama beni bırakmasını söyleyerek çırpınırken gözlerim Kenan babamınkilere kitlendi. Ağlamaktan kızarmış gözleriyle bana bakarken çırpınmayı bıraktım ve kendimi yere attım. Babamda benimle beraber oturdu ve omuzlarımdan tutup sarıldı.