ep.7(zwi)

577 34 3
                                    

ေဆးရိွန္​ေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အဖြားအိုအားႏိုးေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေပးေနသည္၊ ညလည္းနက္လွပီမို႔ သူဒီညေဆးခန္းမွာပဲအိပ္ရေပေတာ့မည္၊
သို႔ေသာ္ ႏိုႏိုးအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ မ်က္စိေရ႔ွကအဖြားအိုကသူႏွင့္တခါမွမျမင္ဖူးမေတြ့ဖူးပါပဲနဲ႔ ဘာလို႔ရင္းႏွီးေနသလိုခံစားေနရတာပါလဲ၊
စိတ္ထဲအမ်ိဳးအမည္မသိေသာခံစားခ်က္ေပါင္းစံုတို႔ကအေတြးမ်ိဳးစံုကိုလည္းေတြးေစႏိုင္ခဲ့သည္၊
အဖြားအိုကအိပ္ေမာၾကေနသည္မို႔လို႔
ရင္ထဲ၌ျဖစ္ေပၚေနေသာမြန္းၾကပ္ၾကပ္ခံစားခ်က္တို႔ကိုေျဖေလ်ာ့ရန္ အခန္းျပင္သို႔သာထြက္လာခဲ့မိေတာ့သည္၊

" သားငယ္!!"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္...."

အျပင္သို႔ၪီးတည္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကတံု႔ခနဲ၊ *သားငယ္*ဆိုတဲ့စကားကသူ႔ရင္ကိုကိုင္လႈပ္ႏိုင္ခဲ့သည္၊ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါပဲ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာမ်က္ရည္စတို႔ကတြဲခိုစျပဳေနပီ၊
ဘာလို႔လည္း???
အခုတေလာဒီအသက္ႀကီးႀကီးလူအိုႀကီးေတြဆီကေန ဘာလို႔မ်ားေတာင္းပန္စကားသံေတြပဲၾကားေနရရတာလဲ၊
ဒီတခါေရာ သူခြင့္လႊတ္ပါတယ္လို႔ထပ္ေျပာရအံုးမွာလား၊
သူ႔စိတ္ထဲေမးခြန္းမ်ားစြာထုတ္ေနမိေပမယ့္ အသံလာရာအေနာက္ဆီကိုေတာ့လွည့္မၾကည့္ျဖစ္၊
သူ႔အားဘယ္လိုမ်က္လံုးေတြၾကည့္ေနမည္လဲ ရင္မဆိုင္ခ်င္ပါ၊
အဲ့လိုၾကင္နာမွဴ့အျပည့္နဲ႔ေတာင္းပန္သံေတြကိုထပ္ပီးမၾကားခ်င္ေတာ့ပါ
အတိတ္မွာဘာအေၾကာင္းေတြမ်ားရိွေနခဲ့တာလဲ
ဒီအၾကည့္ေတြ၊ဒီအသံေတြေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္တဲ့အတိတ္မျဖစ္ႏိုင္မွန္းေတာ့သူခန္းမွန္းမိသည္
ဘာဆိုဘာမွမသိတာေတာင္ရင္ထဲအမည္မေဖာ္တက္ေသာခံစားခ်က္တို႔ကႏွလံုးသားကိုတတိတိတိုက္စားေနသလို
ႏွစ္ရွည္လမ်ားအေၾကာင္းအရာအလံုးစံုသိေနတဲ့ဒီလူအိုႀကီးေတြဘယ္ေလာက္မ်ားခံစားၾကရမလဲ၊

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရယ္....တကယ္ကိုသားတို႔ဘက္ကိုမစဥ္းစားေပးပဲမွားခဲ့မိတာပါ"

ဒီတခါေတာ့ႏိုးမေနႏိုင္စြာပဲေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္
ေသခ်ာတာေပါ့ ထိုအဖြားအို ငိုေနခဲ့ေလသည္။
ဒီတစ္ႀကိမ္လည္းခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔သူဆံုးျဖတ္မိခဲ့ျပန္၏

HE IS MINE (သူ....) completedWhere stories live. Discover now