နန္းေတာ္တြင္းသို႔
ေလ်ွာက္ဝင္လာေသာ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္
Luhan ရင္အစံုက တလွပ္လွပ္နဲ႔ တုန္ယင္ေနသည္။
ၾကင္ယာေတာ္တစ္ပါးအေနနဲ႔ ခစားဝင္ေရာက္ရလို႔
စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္ထက္
မင္းသား Jing ကိုျမင္ရမွာေၾကာင့္က ပိုသည္။
နွစ္စဥ္ အျပန္အလွန္ ေပးပို႔ခဲ့ေသာ
လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား။
တစ္ခါတေလ သူ႔ဘက္မွ
အပိုထည့္ေပးမိေသာ စာလႊာတခ်ိဳ႕။
မင္းသားသည္လည္း သူ႔စိတ္ခံစားခ်က္ကို
ရိပ္မိသိရွိခဲ့ေလာက္သည္မဟုတ္ပါလား။
လက္ဆက္ပြဲေန႔က
Luhan ဝမ္းနည္းလြန္းတာေၾကာင့္
မင္းသားကို ေသခ်ာပင္ မနႈတ္ဆက္နိုင္ခဲ့ေပ။
ယခုတစ္ႀကိမ္ ေသခ်ာတည့္ဆိုင္ေတြ႕ၾကမည္ဆိုေတာ့
Luhan မစိုး႐ြံ႕ဘဲ မေနနိုင္ေတာ့။
မင္းသားကေရာ သူ႔လက္ထပ္ပြဲအတြက္
နွေျမာတသျဖစ္ခဲ့ရေသးလား။
နာက်င္ဝမ္းနည္းခဲ့ရေသးလား။
ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္
Luhan ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို
ျမင္နိုင္ခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ေပါ့။
သို႔ေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပင္
Luhan ေခါင္းခါကာ အေတြးမ်ားကို
ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္၏။
ဒါေတြ ေတြးမေနစမ္းပါနဲ႔။
အရာရာကို မ်ိဳသိပ္နိုင္ကာ
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို ထိုသူ႔ကို စကားေျပာနိုင္ဖို႔က
အဓိကပါပင္။
"လာေလ....ေနမေကာင္းဘူးလား?"
အသံတစ္ခုၾကားရမွ အေတြးကမၻာထဲမွ
Luhan လြတ္ေျမာက္သြားကာ
လမ္းမအလယ္မွာ မတ္တပ္ႀကီး စံုရပ္ေနမိတာ သတိရ၏။
"မ်က္နွာက ျဖဴေဖ်ာ့ေနတာပဲ။
ေနမေကာင္းရင္ ျပန္မယ္ေလ။
ေနာက္ေန႔မွ ထပ္လာၾကတာေပါ့။"
နဖူးစပ္ကေလးကို မင္းသား Shixun က
လက္ဖဝါးနဲ႔ဖိကပ္လာသည္။
ပံုစံက Luhan သာ တကယ္ ခြင့္ေတာင္းရင္
နန္းေတာ္က ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္မည့္သေဘာ။
ဧကရာဇ္နဲ႔ဧကရီကို သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား
မွတ္ေနသလားမသိ။
ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္မခံရဘဲ ပစ္ထားခံရတာ ေနမွာ။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး....ဝတ္ရံုက ထူေတာ့ အိုက္ေနလို႔။"
ထိုအခါမွ သူက သက္ျပင္းခ်သည္။
YOU ARE READING
Yours [Completed]
Fanfictionရိုးရိုးေလးပါပဲ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ အမ်ားႀကီး ခ်စ္သြားၾကမယ့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေပါ့.... ရိုးရိုးလေးပါပဲ ကောင်လေးနှစ်ယောက် အများကြီး ချစ်သွားကြမယ့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပေါ့.... Shixun_Sehun × Luhan
![Yours [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/293032427-64-k471041.jpg)