သီတင္းပတ္တစ္ပတ္ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္
နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
"အဟင္း....."
မိမိေပါင္ထက္ ေခါင္းအံုးကာ လွဲေလ်ာင္းေနသည့္
ၾကင္ယာေတာ္က သက္ျပင္းခ်လာသည့္အခါ
Shixun မွာ ငံု႔ၾကည့္မိ၏။
"အရွင့္သား....က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာပဲ အၿပီးေနလို႔မရဘူးလား?"
Shixun ၏ မ်က္နွာ ကြပ္ကနဲ ျပန္သြားသည့္အခါ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္ကလည္း Luhan ပါပင္။
"က်ေနာ္က သက္သက္ေလ်ွာက္ေျပာတာပါ။
ၿမိဳ႕ေတာ္မွာလည္း ေပ်ာ္တယ္ရယ္။"
Luhan က စကားဖာေထးေျပာလာသည့္အခါ
Shixun က Luhan နဖူးေလးကို
လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ထိေတြ႕လာရင္း
"ကိုယ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ ခဏေစာင့္ေပးေနာ္။"
ထိုအခါ Luhan က ၿပံဳး၍ ေခါင္းၿငိမ့္လာပါေခ်၏။
ထို႔ေနာက္ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္သို႔အျပန္ ယူသြားၾကရန္
လိေမၼာ္သီးမ်ား ခူးဆြတ္ဖို႔ ၿခံထဲသြားၾကရသည္။
သည္အခ်ိန္ဆိုလ်ွင္ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ လိေမၼာ္သီးရွားပါးေနၿပီး
Luhan တို႔ၿခံထြက္အသီးမ်ားမွာ
မည္သည့္အသီးမ်ားနွင့္မွမတူ
ပို၍ ခ်ိဳအီေမႊးပ်ံ့ကာ အလံုးအထည္မွာလည္း
လွပလြန္းတာေၾကာင့္ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ရာ
အသင့္ေတာ္ဆံုးပင္။
Luhan ကေတာ့ ဧကရာဇ္နဲ႔ ဧကရီကို ဆက္သဖို႔ရာ
ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ ခူးဆြတ္ရမည္။
"ဒီမွာေနရတာ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား?"
အမႈထမ္းမ်ားကို Luhan ေမးလိုက္တာျဖစ္သည္။
Shixun ၏ အေစခံမ်ားမွာ Shixun
သြားရာေနာက္လိုက္ၿပီး ခစားဖို႔ တာဝန္ရွိၿပီးသားေပမယ့္
Luhan မွာေတာ့ ထိုသူမ်ားကို
မိမိေဒသ မိမိအိမ္ေတာ္သို႔ လာတည္းခိုေသာ
ဧည့္သည္မ်ားဟုသာ သေဘာထားမိေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရအဆင္မေျပမွာ
တစ္ခုခုလိုအပ္မွာ စိတ္ပူရေခ်၏။
"အဆင္မေျပပါဘူး ၾကင္ယာေတာ္ရယ္။"
အသက္အႀကီးဆံုး နန္းတြင္းသူက မ်က္နွာငယ္နဲ႔
ေျပာလာလ်ွင္ Luhan မွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား။
YOU ARE READING
Yours [Completed]
Fanfictionရိုးရိုးေလးပါပဲ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ အမ်ားႀကီး ခ်စ္သြားၾကမယ့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေပါ့.... ရိုးရိုးလေးပါပဲ ကောင်လေးနှစ်ယောက် အများကြီး ချစ်သွားကြမယ့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပေါ့.... Shixun_Sehun × Luhan
![Yours [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/293032427-64-k471041.jpg)