Isla Fontana Series #4: Ruthless Slave (COMPLETED)

Chapter 4 (Scar)

CHAPTER 4

MULING umangat ang katawan niya sa muling paggalaw ng daliri ng lalaking nasa harapan niya ngayon. Titig na titig siya sa binata na ngayon ay madilim at seryoso ang guwapong mukha.

Sa nanunubig na mga mata ay sinapo niya ang mukha nito. Hindi niya matanggap na nagkakaganito siya ngayon. Hindi siya ganito noon. Isa lamang siyang simpleng babae na namumuhay ng tahimik at payapa sa isla noon. Pero ang lahat ay nagbago mula nang mangyari sa kaniya ang madilim na parte ng nakaraan.

Ano kaya ang tingin ng lalaking ito sa kaniya ngayon? Nandidiri ba ito? Malamang oo, dahil kahit siya ay nandidiri sa sarili.

Gusto niyang itigil ng binata ang ginagawa nito sa kaniya. Iyon ang sinisigaw ng isip at puso niya. Hindi niya ito gusto. Pero hindi niya ma-kontrol ang kagustuhan ng sariling katawan. Hindi niya kayang kontrolin ang sarili.

Sunod-sunod na tumulo ang mga luha niya. Sa paghikbi niya ay kusang tumigil ang binata at tumitig sa mukha niya.

Nakita niya ang pag-igting ng panga nito kasabay ng paghugot ng daliri sa loob niya.

"Don't cry like I was the one who forced you on this, woman," anito sa magaspang na boses.

Hindi siya umimik. Muling tumitig ang binata sa kaniya at bumuka ang bibig para magsalita pero muli ring itinikom na tila nagbago ang isip. Marahas itong napabuntong-hininga at kapagkuwan inayos ang suot niya.

Magaspang ang kilos nito, walang halong pag-iingat at halatang hindi maginoo pero tinulungan pa rin siya nitong ayusin ang suot niya at tinulungan din siyang bumangon at itinayo.

Kaagad din siyang binitiwan ng binata na tila ba ayaw na siya nitong hawakan.

Napayakap siya sa sarili at hindi alam kung ano ang sasabihin. Nahihiya siya sa ginawa niya at maging sa nasaksihan nito. Ilang beses na nga ba siyang nasaksihan ng binata sa mga nakakahiyang eksena?

"H-Hunter, ahm...pasen—"

"Shut up," supladong putol nito sa sasabihin niya.

Naikagat niya ang ibabang labi.

"And stop doing that," mariing sabi nito na habang salubong ang kilay na nakatingin sa kaniya.

Hindi makapaniwalang sinalubong niya ang tingin ng binata. Mukhang masama ang timpla nito. Dahil hindi na niya alam kung ano ang sasabihin ay muli na naman niyang kinagat ang ibabang labi.

Marahas itong napabuntong-hininga at nang hindi makuntento ay mariing napamura. Anong problema nito? Halata ang pagiging iritado ng binata. Galit ba ito?

"Ayos na ang pakiramdam mo?" Ilang sandali lang ay nagtanong ito pero hindi na nakatingin sa kaniya.

Pinakiramdaman niya ang sarili. Sa hindi malamang kadahilanan at sa kauna-unahang pagkakataon ay bumuti ang pakiramdam niya ng hindi niya namamalayan. Noon, kapag inaatake siya, ilang oras niya iyong iniinda na halos ikabaliw niya.

Kahit hindi nakatingin si Hunter ay tumango siya.

"Kailan ka pa nagkaroon ng gan'yang sakit?" Muli ay tanong nito.

Natigilan siya at naramdaman ang panginginig ng mga kamay. Nakita niyang bumaba ang tingin ni Hunter sa kamay niya at kapagkuwan ay tumingin sa mukha niya.

"It's okay if you don't want to answer me," anito habang nakatitig sa mga mata niya.

Nang muli niyang kinagat ang ibabang labi ay awtomatiko itong nag-iwas ng tingin.

"Uwi na tayo," anito at nauna nang naglakad patungo sa bangka.

"Hunter," tawag niya sa binata.

Tumigil ito sa paglalakad at nilingon siya.