Isla Fontana Series #4: Ruthless Slave (COMPLETED)

Chapter 7 (Dangerous)

WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS INAPPROPRIATE SCENES. READ AT YOUR OWN RISK.

CHAPTER 7

"HINDI ka pa babalik sa isla?" tanong ni William matapos siyang tapikin sa braso.

Sinulyapan lang niya ito at umiling.

"I'm waiting for someone," he answered.

"Mm-mm? Who?" William asked.

Napabuntong-hininga siya.

"Mauna ka nang bumalik sa isla," aniya at umupo sa bangka niya.

Ngumisi ito at tumango.

"Okay, then," tugon nito na hindi na sa kaniya nakatuon ang atensyon.

Nakatingin na ito kay Kathy. Walang paalam na umalis ito at nakita niya kung paano na naman nitong asarin ang kapatid ni Seiranel.

Speaking of that woman, he intentionally waited for her.

Nang makita niya ito ay kaagad siyang tumayo at mabilis na nilapitan ang dalaga. Nabigla pa ito nang hinila niya ito.

"B-Bakit?" kaagad na tanong ng dalaga.

"Come with me," aniya sabay hawak sa kamay nito.

Naglakad siya at kaagad itong nagpatianod.

"Saan mo ako dadalhin?" tanong nito.

Walang imik na binuhat niya ito sa beywang para isakay sa bangka niya hanggang sa nakarating sila sa lugar na madalas niyang pinupuntahan na sakop ng Isla Fontana.

Nanatili siyang walang imik habang inaaalalayan ang dalaga na makababa mula sa bangka.

"Hunter, papalubog na ang araw. Kailangan ko nang umuwi dahil baka mag-alala si lola sa—"

Hindi nito natapos ang sasabihin nang sinakop niya ng mainit na halik ang labi ng dalaga.

Ramdam niyang nagulat ito. Hinapit niya ang dalaga sa beywang at naglakad habang hindi naghihiwalay ang labi nilang dalawa. Dahan-dahan itong umaatras habang humahakbang siya hanggang sa napasandal ang dalaga sa malaking bato.

Kinuha niya ang kamay ng dalaga at pinulupot sa leeg niya habang pinapalalim ang halik sa malambot nitong labi.

He pressed his body against hers as he deepened the kiss. Masusugat na naman ang labi ng dalaga pagkatapos nito kaya hinihingal na tumigil siya at pinagdikit ang noo nilang dalawa.

"How's your wound?" he asked.

"A-Ayos lang naman. Maliit lang at—" Natigilan ito nang hinawakan niya ang kamay nitong may sugat.

"Why did you do that earlier, huh? Bakit hindi mo ako tinatanong? Bakit ginagawa mo ito? You're confusing me," napapaos ang boses na sabi niya.

Hindi ito nakaimik kaagad pero sinapo ng dalaga ang mukha niya dahilan para mapatitig sila sa isa't-isa. She's the only woman who could stare at him like this. He never let any woman stared at him this long. No one dared to look at him the way she looks at him right now.

"Dahil...nakikita ko ang lungkot at sakit sa mga mata mo," mahinang tugon nito.

Mataman siyang napatitig sa dalaga at napatiim-bagang.

"Are you saying that you see me as a loser right now, Seiranel?" mariing tanong niya.

Kaagad itong umiling.

"Hindi iyon ang tingin ko sa'yo, Hunter. Hindi ko alam pero ramdam kong wasak na wasak ka. Lalo na ito," dinama ng palad nito ang dibdib niya. "Alam ko dahil ganito ako. Wasak ang buong pagkatao," patuloy nito habang maluha-luhang nakatingin sa kaniya.