Game On // Vincent Marcos (3)

CHAPTER 19

Hindi ko na alam kung umuwi na ba si Borgy or kung ano ang nangyayari sa baba. Ang alam ko lang ay masama ang loob ko kai Vinny. Nasaktan ako sa nakita ko kanina at tripple pa ang sakit dahil sa sinabi niya. Akala ko may something na eh yun pala ako lang ang nag-assume. Kanina pa ako iyak ng iyak habang niyayakap ang aking unan. Masyadong mabigat yung pakiramdam ko, isama pa na masakit talaga ang ulo ko.

*Knock. Knock. Knock*

"Ezra??? Let's talk. Please." boses ni Vinny yun sa labas ng pintuan. "I know your still awake. Hear me out. Let's talk." pinakinggan ko lang siya sa mga sinasabi niya pero yung mga luha ko hindi na magkanda-ugaga sa pagtulo. "Alright... I'll give you time to think. We'll talk by tomorrow. Please..." hindi ko parin siya sinagot. Nakita ko nalang na umalis siya sa harap ng pintuan ko dahil sa anino sa baba ng pinto.

Nasaktan kasi ako sa ginawa ni Vinny eh. Tinakasan na nga niya ako, pinaasa, sinaktan, ininsulto pa pananalita ko. Grabi, wasak yung puso ko. Kasalanan ko din naman ito dahil hinayaan kung mahulog ang loob ko sakanya kahit sa maikling sandali lang. Yan ang kinakatakot ko na mahulog ako sa isang tao, hindi ko alam kung masusuklian ba yung pag mamahal ba yun or hindi. Mahirap pala kapag sa isang William Vincent Marcos ka mag-kagusto. Bakit ba kasi hindi siya mahirap mahalin? Bakit ba kasi pa fall siya? Andami kung tanong na di ko alam kung masasagot ba. Kasalanan mo ito dahil hinaayan mong mahulog ang loob mo sakanya. Tanga ka kasi eh! Iyak parin ako ng iyak habang niyayakap ang unan ko nung di ko namalayan napagod na ako kaka-iyak at nakatulog na tumutulo parin yung mga luha ko.

===============================================

~KINABUKASAN~

Kahit mabigat ang pakiramdam ko ay pinilit ko pa rin bumangon dahil kanina pa tumutunog ang alarm ng phone ko. Pagkabangon ko ay dumeritso na ako sa banyo para maligo sana kaso nahagip ng paningin ko ang mukha ko sa salamin. Shocks!

"Namumugto mata mo, Ezra!!! Ayan kasi! Iyak pa more!" tinignan-tignan ko ang mata ko sa salamin. Mugtong-mugto talaga ang mga mata ko. Ililigo ko muna ito para naman mabawasan ang pagmumugto. Dali-dali akong nag shower at pinatama talaga sa mukha ko ang tubig para malamigan naman yung parti ng mga mata kung namugto kaka-iyak. Nagising diwa ko sa lamig ng tubig. Kaya siguro magaganda ang mga lahi ng mga Marcos kasi kakaiba ang tubig nila. Parang may magic. After ko maligo, nag bihis na kaagad ako para di kami mag pang-abot ni Vinny sa hapag kainan. Iiwasan ko muna siya. Mabuti ng iwasan ko muna mag katitigan kami kahit malabong mangyari na maiwasan ko siya dahil palagi naman talaga kaming magkasama. Nung maisout ko na yung uniform ko, inayos ko naman yung buhok ko, as usual kailangan naka pusod para malinis tignan. Lumabas na kaagad ako ng kwarto pagkatapos ng mga ginawa ko at bumaba na kaagad para kumain dahil sure akong tulog pa si Vinny. Pagkababa ko palang sa hagdan parang gusto ko ng umakyat kaagad.

"Good morning..." bungad ni Vinny. Muntikan na ako matalisod sa hagdan kakamadali makakababa dahil akala ko tulog parin siya pero ayan. Gising na gising habang nakatayo sa harapan ko. "Let's eat breakfast." sabi niya na parang normal lang. Wala man lang sorry? Nilagpasan ko kaagad siya saka dumeritso sa dinning table nila. Back to zero na naman ako nito, yung naka duty ako pero dapat di ma bothered si Vinny sa presensya ko. "Here. Egg. You want ketchup?" sabay abot niya sa lalagyan ng ulam which is scrambled egg. Favorite ko ito, partner sa ketchup. Kinuha ko lang yun saka nag lagay sa plato ko sinaba ko narin sa kanin. Hindi ko talaga siya kinikibo. Kailangan niyang mapagtanto ang kasalanan niya.

"Ito kape mo, Iha." sabi ni Manang at nilapag ang kape sa tabi ko.

"Salamat po." biglang nag lighten yung mood ko dahil sa breakfast combo na nasa harap ko. Scrambled egg with ketchup saka coffee, ayos ito. Solve na solve ako dito.

"Sabihan mo lang ako pag may kailangan ka pa." sabi ni Manang saka nag patuloy ng pag lapag din ng kape ni Vinny bago siya umalis. Tahimik lang kami kumakain kaya madali lang ako natapos. Ibang klasi pag kakaluto nila kahit itlog lang yun, lakas maka yayamanin yung lasa kaya napasarap kain ko. Tumambay muna ako sa garden dahil mukhang walang lakad yata itong si Vinny. Busy siya sa study room niya kaya naka stand by lang ako kung saan-saan sa parte ng bahay nila dahil di ko alam paano ko aaliyuwin ang sarili ko sa sobrang bagot. Siguro mag babasa na muna ako ng libro habang nakaabang sa sala dahil baka takasan na naman ako ni Vinny. Bandang mag hahaponan na nung bumaba siya at nakita niya akong naka-upo lang sa sala habang nag babasa ng libro. Nilapitan niya kaagad ako kaya naalarma ako pero diko pinapahalata.

"About what happen last night. I just wanna say sorry. I sincerely sorry for what I've said. I felt guilty, I didn't mean to insult your dialect. I'm really sorry." panimula. Tinignan ko lang siya saglit saka tumango at nag-iwas ng tingin. "Look, Ezra. I know what i've said last night was foul. I'm really sorry."

"Okay lang yun, Sir. Di niyo naman sinasadya." sagot ko at pinipilit ang sarili kung kag focus ulit sa pag babasa ng libro.

"Sir?? We talk about this. Stop calling me, Sir." dun ko na inangat ang ulo ko saka tinignan siya.

"I'm still on duty, Sir. I should call you, Sir. Out of respect." Tipid kung sagot. Nakita kung medyo nairita siya sa sinagot ko pero pinipigilan lang niya. It's better if ganito tayo, Vinny. Ayokong mas lalo pang umusbong ang pagkagusto ko sayo dahil alam kung mahihirapan akong pigilan ang sarili ko this time.

"Fine. But please. I'm really really sorry..." sabi niya. "Sorry na... Yieee... Smile... Yiee" parang bata siyang nangungulit sakin habang sinusundot-sundot ako sa tagiliran. Ako naman eh paiwas-iwas dahil sa ginagawa niyang pangingiliti kaya natatawa na ako sa  ginagawa niya. Nag haharotan na kami sa sala habang kinikiliti niya ako. Pero natigil kami nung biglang may dumating.

"Hoy! May bago ka na namang hinaharot!" Nataranta kaagad ako ng pagkakaayos ng upo.

"Oh hey, Ate Mia and Kuya." bati ni Vinny. Hiyang-hiya talaga ako sa nadatnan nila. Ito yung panganay ni President. Si Sir, Sandro. Grabi! Kaya pala nag viral talaga siya dati kasi ang gwapo niya. Charismatic talaga. Bumati kaagad ako saka nag paalam na alis muna dahil hiyang-hiya ako. Nakikita ko sila sa bintana dito sa kwarto ko nag naiinoman sila sa patio area kasama na din si Sir, Simon at ang asawa niya. Ang gaganda talaga ng mga lahi nila. Pasado alas 11 na nang gabi nung kinatok ako ni Manang at mag papatulong siyang buhatin si Vinny papuntanf kwarto dahil lasing na lasing na.

"Yan kasi. Iinom-inom pero di naman kaya." sabi ko sakanya at inakay siyang makatayo papuntang ikalawang palapag at dumeritso sa kwarto niya. Halos matumba na kami dahil di niya kaya tumayo ng maayos. Ano ba yan?! Iinom-inom, di naman kaya. Yan tuloy! Pagkapasok namin sa kwarto niya ay halos ma balibag ko siya sa higaan dahil sa bigat niya. Pinahiga ko muna siya ng maayos bago ako kumuha ng bimpo saka binasa iyon dahil pulang-pula ang mukha niya tanda na malakas talaga tama niya. Pinahid-pahiran ko lang siya saka hinayaan na makatulog ng mahimbing. Tinititigan ko lang siya sa mata nung hinawakan niya kaagad ang kamay ko saka hinila dahilan para matumba ako sa kama at nakatabi siya. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinayaang matitigan ang kanyang dibdib habang mahimbing na ang kanyang pagkakatulog. Pilit kung kumawala kaso hindi ko magawa dahil mahigpit pagkakayakap niya. Tila trinaydor ako ng aking katawan kaya mukhang ginusto ko yun at naging comportable ako at biglang nakaramdam ng antok. Nakatulog ako sa mga bisig niya habang niyayakap niya ako hanggang sa makatulog.