Game On // Vincent Marcos (3)

CHAPTER 59

Nagising ako dahil sa mga ingay na naririnig ko. Pag dilat ng mga mata ko, nag tataka agad ako bakit ako napunta sa kwarto eh nasa kusina ako kanina bago nag—oh shit, hinimatay pala ako kanina.  Lumingon agad ako sa paligid at nakita ko sila Vinny na nakaupo lang sofa at nung makita niya akong dilat na ang mata ay agad niyang tinapik sila Borgy saka madali-dsli siyang pumunta sa gawi ko.

"Are you okay?? Does your head hurt?? Are you feeling sick?? Should I bring you to the hospital??" sunod-sunod niyang tanong at bakas sa mga mata niya ang pag-aalala habang tinitignan ako at nakahawak lang siya sa kamay ko.

"Stop bombarding her." puna ni Borgy. "Did you hurt bump your head on the floor?" tinignan ko lang sila isa-isa dahil lahat sila halos nag-aalala sakin. Okay naman pakiramdam ko, nahilo lang talaga siguro ako kanina. Mas nag double pa sng pag-aalala ni Vinny at pa simpleng tinapik si Borgy..

"I think she lost her memory. Let's bring her to the hospital." madaling tumayo si Vinny pero pinigilan siya ni Jane at pwersahang pinaupo.

"Kumalma ka nga, Kuya. Umupo ka muna." saway ni Jane kay Vinny. "Ate, ako to si Jane kapatid mo..." sabi niya sakin sabay turo sa akin at sa sarili niya. "Kapatid mo ako... Ako oh" turo-turo pa niya.

"Oh God please no. Ezra, it's me Vincent. Please remember me." singit ni Vinny na hinawakan pa ako sa mag kabilang balikat saka pinatingin sakanya. "Let's bring her to the hospital. She can't remember anything."

"Hey, Ezra..." Borgy interrupt then snap his fingers close to me. "I'm Borgy. My name is Borgy, can't you remember?" siya naman ang umaakto na parang kumakausap ng toddler. "Remember???" nauurat na ako sa mga ginagawa nila!

"Ano bang pinagsasasabi ninyo??" takang tanong ko.

"See?! She can't recognize us! Let's bring her to the hospital." tarantang mando ni Vinny. "Tumigil nga kayo! Kilala ko kayo! Nabuang man mo oy. Wala akong amnesia, kilala ko kayo." napa-facepalm nalang sila sa sinabi ko at nalaylay yung mga balikat nila.

"Why you didn't tell us right away na you remember us?!" utas ni Borgy na parang may halong galit. "But thank God you didn't lost your memory. You got us so worried." I saw relief in their eyes. Bawal pala ipagsama si Vinny at Borgy pag ganitong sitwasyon, napaka chaotic duo.

"Kakagising ko lang, di pa nag process sa utak ko kung bakit andito kayo sa kwarto ko. Pero, okay ako. Wag kayong mag-alala. Okay ako, okay?" sabi ko sabay ngiti at nag thumbs up.

"Aist!" binatokan ako bigla ni Jane. "Nag aalala ako sayo kasi akala ko nakalimotan mo na ako! Sira ka talaga!" nagulat ako nung nakita na siyang umiyak. Hindi yan iyakin pero hindi na talaga siya nakapagpigil ngayon. "Wag mo nang uulitin yun! Sira ka talaga! Pinakaba mo ako!" tuloy-tuloy padin siya sa panenermon kahit hinila ko na siya para yakapin. Ultimo si Calvin, gulat sa pag-iyak ni Jane.

"Ohh tahan na. Shhhh... pangit ka pa naman umiyak, andyan jowa mo. Sige ka, ma turn off yan sayo." biro ko.

"Sama mo." parang nagpipigil na siya umiyak pero nakayakap pa din sakin. "Kinabahan talaga ako, ate. Wag mo na uulitin yun." pahabol niya bago umalis sa pagkakayakap sakin at dali-daling pinunasan ang mga luha niya. Nakita kung tumabi agad si Calvin sakanya at hinahaplos-haplos ang likod niya habang nag pipigil umiyak yung kapatid ko.

"Are you sure na okay ka?" ulit na tanong ni Borgy.

"Oo nga, okay ako. Swear."

"I'll call your doctor to ask bakit ka nahimatay." wika niya at nag bunot agad ng cellphone sa bulsa para tawagan ang doctor.

"Wag na—"

"Shush... I'll call the doctor to make things sure. You, lovers. Get lost and find something she can eat before taking her meds." turo ni Borgy sa kapatid ko st kay Calvin. "I'll have a talk with her doctor." sabay na lumabas nang kwarto ko silang tatlo at kami nalang dalawa ni Vinny ang natira. Tinititigan lang niya ako habang ako naman ay nakikipagtitigan din sakanya. Di ako papatalo eh.

"Mag tititigan lang ba tayo dito? May gusto ka bang sabihin or what???" ako na mismo ang pumutol s starring contest baka maduling pa siya, maging kasalanan ko pa.

"You made me worried sick about you! Please don't pull pranks like that. I really thought you lost your memories." Ohh...the Vinny bunny is worried.

"Hindi ko kaya kayo prinank, lutang pa utak ko kanina kaya diko ma processo kung bakit kayo andito tapos ayaw niyo pa akong pagsalitain. Natataranta kayo agad na dalhin ako sa ospital." depensa ko. Parang nakahinga siya ng maluwag nung masigurong okay talaga ako. "Alam mo, wala kang dapat ipag-alala. Okay ako, Vin. Promise."

"You got me so worried." hindi na siya nakapagpigil at niyakap nalang ako bigla. He even gently tap my back while hugging. "I can't imagine my life without you, Ezra. I already lost you once but now your here, I won't ever let you go." What he said made me smile. Ramdam ko kanina palang yung kaba niya habang kinakausap ako kaya siguro ganito nalang siya ka worried about sakin.

"Ezra—Ow... Sorry. I ruined the moment." biglang pasok ni Borgy sa kwarto kaya napahiwalay agad ako kay Vinny at muntikan na siyang matulak. "Sorry... this will be quick. I already talked to your doctor. He said, aadjustan nila ang dosage nang medicine mo cause low na yung level ng pain mo unlike before. Don't worry, papalitan yan agad."

"Oh okay... Salamat Borgy ha." parang nahiya ako nung makita niya kaming mag kayakap ni Vinny kanina, nasa pamamahay pa naman niya kami.

"No problem."  he said then smiled at me. "Look... I know something is going on between you two before we started hanging out. I want you to know that Vinny and I already talked about things likes this. Also I already talked to you. I can't force the destiny if it isn't my destiny to be with you, Ezra. All I want for you is to be happy and survive, which is you already been doing it since Vincent is here. I already gave my way for Vinny. You don't have to worry for me anymore." with all the sincerity in his eyes, I can see he really mean those words na lumalabas sa bibig niya.

"Thank you so much, bro." sabi ni Vinny.

"I'll go check Jane and Calvin if they're making something to eat." paalam ni Borgy at tumalikod na agad pero bago pa niya ma pihit ang doorknob at pinigilan ko siya.

"Borgy..." tawag ko na ikinalingon niya. "Thank you. Maraming salamat talaga." he smiled sweetly before lumabas ng kwarto ko.

"I'm glad you're fine now." lumapit agad si Vinny sakin sakay yumakap na naman ulit. Chansing masyado ha. Walang pasabing hinalikan niya ako sa noo saka then he cupped my face saka yumuko siya to kiss the tip of my nose then last is my lips. "I love you, Ezra. I love you to infinity and beyond." he said while starring at my eyes. Na miss ko to, yung titigan niya ako sa mata na parang hinahalongkat yung pagkatao ko. Na miss ko yung malambot niyang labi. Miss ko lahat ng tungkol sa kanya. I'm happy to be with you again, My Vinny.