MENFUR

𝐗

༒༒༒︎
𝔅𝔬𝔩𝔲𝔪 𝔅𝔞𝔰𝔩𝔞𝔫𝔤𝔦𝔠𝔦

༒༒༒︎

X

Tüm ailesi tanımadığı bir topluluktan oluşurken ailesizce gezen bir kasaba çocuğuydum ben. Altı yaşıma kadar yetimhanede büyüdüm ama yeni aielm beni sevgi dolu yüzleriyle kandırmayı başardılar. Yeni bir aile, hayatı zindan olan beni oluşturdular. Yüzü neredeyse hiç gülmeyen o kız doğmuştu. Bir bedele kurban gittim ve kendi hayatımı kendi tercihlerimle berbat ettim.

Ziyan oldum.

Ağaçlarda kuşlar vardı. Cıvıl cıvıldı her şey. Ne ala ama hala suratıma nefretle bakabilen cüretkar yaratıklar vardı. Bana laf söylüyorlar ancak onlar gibi bir zamanda aynı yerde yanarak bir bedel daha ödeyeceğiz. Şuanki zaman korkuları tüm varlıkları ne kadar değiştiriyor.

Yeni görünümüme çok kolay alıştım. Siyah saç, ela gözler epey farklıydı ama bu daha özel benim için. Tüm kötülüklerim arasında dış görünüşümün masumiyeti beni dengeliyor belki de. Bahçede kimse kalmazken yanıma tatlı bir kız oturdu.

"Merhaba."dedi. Sarımsı gözleri, beyaz farklı saçları ve ince görünümü hoşuma gitti. Saçları gerçekten beyaz tenine uymuştu.

"Merhaba."dedim. Gülümseyişim onu mutlu etti.

"Abimle arkadaşsın. Ben Belle Silvestri." Elini sıkarken kaşlarım havalandı. Gülümsemem biraz daha büyüdü.

"Elena." Biliyordu.

"Aslında yanına daha önce gelmek isterdim ancak bir gün boyunca gelemedim." Evet, garip bir uyarı. O bir gün tek başıma odada geçirmek zorunda kalmıştım. Sıkıcı değil, alışıktım ama bu kural bile beni geriyordu. O gün salonda bayılışım için bir önlem.

"Louis bana biraz senden bahsetti. Bir konudan sadece."

"Ailenin farklısıyım." Güldü ama bu gülüş tatlıydı. "İstenmeyen olmak canımı yakmıyor. Sadece annem...annem beni çok fazla kınıyor ve babamın farklı biri olmasından onu göremiyorum. Hala dünyada yaşıyor."

"Görsen de bir şey değişmeyeceğine eminim."

Gülümsedi kocaman. "Ama gerçekten mutluyum. Abimle karşı karşıya gelebiliyorum. Çok uzun savaşlar vermiştik. Üvey abbamın gerçek bir Şeytan olması ne şans."

"Öyle."

"Sen aileni tanımıyorsun. Bazıları konuşuyor ve bende duydum. Baban yüzünden bu duruma düşmüşsün...yani kızın olduğunu söylediği için."

"Şeytanlar bencil. Sözlerinin sonrasını düşünmüyor." Ellerimi banka yerleştirip ayaklarımı salladım. "Onları tanıyıp bağlı olmadığımdan atıp tuttuğumu düşünme lütfen...onların suçlarının bedelini hala çekiyorum. Bu vasıfsızlıktır."

"Bazen kendi aileni tanıyamazsın."

Kendimi de tanıyamıyorum.

"Dersi başlatacaklar. Gidecek misin?" Başını salladı.

Kalkıp giderken derin bir nefes verdim. O bakışlar beni bitirse de umursamamak çok zamandır huyumdur. Büyük kapıdan geçip dar koridordan salona doğru yöneldik. Ellerimiz çarpacak mesafedeydik ve yürürken fark ettim de neredeyse aynı boydaydık. Azıcık bir boy farkım uzunlukla örtüşüyordu.