MENFUR

𝐗𝐗𝐗𝐈𝐕༒︎𝐅𝐈𝐍𝐀𝐋

༒༒༒︎
𝔅𝔬𝔩𝔲𝔪 𝔅𝔞𝔰𝔩𝔞𝔫𝔤𝔦𝔠𝔦

༒༒༒︎

ꪑꫀ᭢ᠻꪊꪹ

XXXIV

   Yeniden doğuyorum.

   Nefes alıp verdiğim her an hissediyorum bunu. Her an ruhumun parçalanıp etrafa dağıldığı anıları kafamda derlemeye çalıştıkça içimde nükseden gerçekler ikinci doğuşumu kafamda canlandırıyor. Doğuyorum, sevgimle kendimi cezbediyorum. Yeni, yeni ve yeniden ben olarak gözlerimi açıyorum.

   Bir gökkuşağındaki en sinir bozucu renk oluşumla kendimi bu renkle kötü bir yerde bulmadığımı fark ettim. Zifir siyahıyım, içim yok. Bu siyahlık kırmızıyı da maviyi de beyazı da taşıyor. Aşkı da, sevgiyi de umudu da temizliği de. Gördükçe gülümsüyor ve gülümsediğim her an kahkahalara boğuluyorum.

   Gülerek şişeyi yarılarken bakışlarım Connor'un Belle'nin omzundaki yerine, Axel'in Laura'yı öpüşüne ve omzuma bir omuz atan Olivia ile Louis'in gülümseyerek belimdeki açıklıktan tenimi okşayışına kayıyordu. Masada kadehler yenileniyor, gülüşler tazelenip yeni kahkahalarla harlanıyordu.

   "Bu gerçek olamaz ama." Belle kızgınca baktı Olivia'ya. "Gerçekten zebanilerle oyun oynayıp ateşlerle heykeltıraş çıkarttığına inanacağım. Bu eğlenceli mi, hadi oradan!"

   "Denemek ister misin?" Göz kırparken Olivia'nın rahat tavrı içimi rahatlatmıştı. "Bulunduğum yer harika, seni de beklerim."

   "Aman kalsın. Kıyamet başlayışından sona erene kadar ateşler etrafında kağıt atmayı düşünmüyorum tatlım."

   "Peki peki."diyerek kadehleri üçümüz tokuşturduğumuzda gülerek tek seferde kafaya diktik. Dilimizi tuzlayıp ekşimsi suratlarla baktığımızda gülmeye başladık.

   "Tara ile Nathaniel barışmış. Tara'nın eve geri döndüğünü gördüm, gözlerimle. İnanamadım Elena." Gözlerini belertmiş bana bakıyordu Belle. "Birbirlerine gülüşmeleri filan hiç de yapmacık değildi yani."

   "Gerçek olduğuna inanabilirsin çünkü öyle tatlım. Aile olduk." Güldüm. "Olması gereken de buydu."

   Bacağımı diğerine atarken Connor sesini düzelterek dirseğini bacağına attığında,"Louis ile nasıl devam edecek?"dedi. Merak ettiği gözlerinden belliydi. "Şu yemin olmuyordu. Ciddi konular, başa mı döneceksiniz?"

   "Asla." Bana içtence baktığında gülümsedim.

   "Yemini sallasana. Ayrı kaldıktan sonra kim düşünüyor yemini. Böyle iyiyiz biz."

   "Şu ciddi, aynı ev yaşama hayal oldu desenize." Laura dilini şaklatarak bardağını yenileyerek döndü.

   "Bunun engel olduğunu mu düşündünüz?" Belime uzanan saçlarımı okşarken dudakları sola kıvrıldı. Ah, evet. Şu bilgeç bakış.

   "Hey, dostum. Siz fena kaptırmışsınız bu işi."

   El çarptık Olivia'yla. Connor'la Axel kahkaha atarak Louis'e zorla bir kadeh daha içirdiklerinde bugün bu masada içmeyen tek kişi kuralını bozmuş görünüyordu. Yüzündeki kızgın ifadeye bakarken güldüm. Çok tatlı, öpülesi görünüyordu.

   "Ne sandın."diyerek göz süzdürdü yüzüme. Bacağımdaki eline attım elimi. Ateş gibiydik, beraberken hep böyle.

   "Hadi bir oyun." Axel ellerini bacaklarına vurup yükseldiğinde Laura merakla,"Ne oyunu? Zaten zil zurna olduk."dediğinde kıkırdadı.