Yaralı İkizler [Tamamlandı]

4.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

MİRAÇ'IN ANLATMIYLA

mirayla birlikte ders çalışırken miray'ın açıkmış olabileceğini düşünüp ayağa kalktım. Benim kalkmamla Miray'ın korku dolu bakışları bana döndü

"yiyecek bir şeyler hazırlayıp geliyorum bebeğim"

Başını salladığında mutfağa gittim ve sandviç hazırladım. Miray'la birlikte yemeğimizi yedik. Miray yine yemeğin yarısını yememişti. Babamın bize verdiği cezalar yüzünden az yemeye alışmıştı ve çok yemek yiyemiyordu.

Birlikte ders dinlerken kapının açılma sesi geldi ardından annemin pis kahkahasını duydum. Hızla televizyonu kapatıp Miray'la birlikte aşağı kaçtık. Yere oturunca Miray korku ile koluma sarıldı. Saçlarını okşamaya başladım. bende en az onun kadar korkuyordum ama onu korumam lazımdı.

"korkma bebeğim hiçbir şey yok" Onu rahatlatmaya çalışıyordum. Kapının önünden sesler duydum. normalde bu kata kimseyi indirmezlerdi. miray'ı hızla arkama aldım. ona tekrar zarar veremezlerdi.

"buyurun Banu Hanım çocuklar burada" Sonra beni şaşırtacak bir şey oldu ve kapı tıklatıldı

"çocuklar biz geldik babanıza sarılmayacak mısınız?" Ne saçmalıyordu bu adam "yine mi bodrumda oynuyorsunuz" Kapı kolu indi daha sonra içeriye babam ve tanımadığım bir kadın girdi. Neler dönüyordu burada

"çocuklar sizinle konuşmamız lazım Banu Hanım biraz müsaade eder misiniz?"

Kadının bakışları sarahoş gibiydi, etrafa baktıktan sonra odadan çıktı ve babamın gülen yüzü soldu. Yanıma gelip kolumu tuttu. Miray korku ile arkama daha çok saklandı.

"bana bakın küçük sıçanlar ikinizde bizim çocuğumuz değilsiniz hazırlanın ve defolun bu evden" Kolumu ondan kurtardığımda Miray'a baktı ve ona yaklaştı.

"küçük orospum seni özleyeceğim sende babacığını özleyecek misin? Birlikte yaşadığımız anları özle olur mu? Eğer olanlardan bahsederseniz sizi öldürürüm... Zaten size kimse inanmaz delisiniz siz"

Hızla onu kenara ittim. bu yıllar sonra babama karşı yaptığım en büyük hareketti. sinirden çenesi kasılmıştı.

"sakın bir daha ona yaklaşma defol odadan"

O adam pis, pis gülerek odadan çıktığında Miray'a döndüm ve ona sarıldım

"bebeğim geçti kurtulduk" Geçmişti kurtulmuştuk. Hepsi bitmişti. Onlardan kurtulmuştuk.

"miraç korkuyorum ya onlarda onun gibi çıkarsa" Bir şey diyemedim çünkü bende korkuyordum. Umarım kurtulmuşuzdur. Umarım artık canımız yanmaz. tek istediğim mirayımla mutlu olmaktı

"hadi eşyaları toplayalım"

Onu kaldırdım ve kenarda eski kıyafetlerden diktiğimiz çantayı çıkardım içine bir iki eskimiş kıyfetimizi attık. bizim olan hiçbir kıyafetle dışarı çıkılmazdı ki

Miray üzerini değiştirdikten sonra yukarı çıktık

"işte benim güzel çocuklarım eminim çok mutlu olursunuz biz hep buradayız"

İşte yine o numaralarından birini yapıyorlar, İyi aile pozu kesiyorlar. İtiraf etmek gerekirse bu işte oldukça iyiler

"çocuklar hadi gidelim"

Bakışlarım konuşan kadına döndü. tuhaf birisiydi. Miray ile çok benziyorlardı. Yanlarında ki tanımadığım çocuklar ise onlara çok benziyordu