Yaralı İkizler [Tamamlandı]

47.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Alaz ile biraz konuştuktan sonra eve geri dönmüştüm. Herkes toparlandıktan sonra her şeyi anlatacaktım. Eve geldiğimde deniz salonda ki televizyona telefonunu bağlamış video izliyordu.

Video'ya o kadar odaklanmıştı ki geldiğimi bile görmemişti. Yanına gidip saçlarını karıştırdığımda bana baktı "abi ne zaman geldin"

"az önce tabi sen video izlemeye daldığın için fark etmedin, diğerleri nerede"

"miraç ve miray uyuyor tuna abim şirkete gitti benimde yapacak işim yok bende video izliyorum"

"ne demek işim yok git test çöz lan"

"ya abi okul yok ki"

"bu sene yok deniz seneye var ve seneye üniversite sınavına gireceksin hadi git biraz test çöz hem zaman geçer"

"yapamıyorum ki derste anlıyorum ama evde çözemiyorum"

"yardım edebilirim"

"cidden mi?" Heyecanla bana bakmıştı. Eskiden yapamadığı soruları birlikte bakardık ama son zamanlarda onu çok boşlamıştım ve bunu telafi etmek istiyordum

"evet, bak biliyorum son zamanlarda seninle ilgilenmedim ama düzelteceğim"

"düzeltmen gereken bir şey yok abi son zamanlarda yaşadıklarımız kolay değil sana kızmıyorum"

"hadi kalk o zaman" Televizyonu kapatıp koltuktan kalktıktan sonra odasına çıktık. Yanımızda getirdiğimiz test kitaplarından birini açtı ve soruları çözmeye başladı. bende yatağın üzerine oturup test çözmesini bekledim. Aynı zamanda telefonda şirket işleri ile ilgileniyordum

"abi" Telefondan başımı kaldırıp ona baktım

"söyle abim"

"şunu çözemedim yardım eder misin?" Yataktan kalkıp yanına gittim ve soruya baktım.

...

Deniz ile bir sürü soru çözmüştük. Yorulduğunu fark ettiğimde serbest bırakmıştım. O aşağıya indiğinde bende önce miraç'ın odasına gittim. ateşi olup olmadığına baktıktan sonra alnından öpüp odasından çıktım. Miray'ın odasına girecekken içeriden bir hıçkırık sesi duymuştum

Kapıyı açıp içeriye baktığımda miray yere oturmuş dizlerini kendine çekmiş sarsılarak ağlıyordu.

"git ... korkuyorum git... lütfen dokunma çok canım yanıyor lütfen git"

Uyanıkken bile kabus görüyordu. Bana bakmıyordu. Sadece yere bakmış sayıklıyordu. Yanına gidemezdim şuan beni tanımayıp benden korkabilirdi. Bir adım içeri girip yavaşça yere oturdum.

"kızım, ben geldim... korkmana gerek yok baban yanında... kimsenin sana dokunmasına canını yakmasına izin vermeyeceğim"

"korkuyorum... git"

"o burada değil kızım o gitti artık korkmana gerek yok hadi bana bak babacım hadi" Bakmıyordu. Sadece yere bakıp ağlıyordu. İlk defa böyle bir durumda kalmıştım

"miray hadi bak bana kendine gel güzelim... gör beni kızım bak ben yanındayım lütfen gör beni" Sanırım sesim ona ulaşmıştı. Yavaşça başını kaldırıp bana baktıktan sonra hızla ayağa kalkıp koşarak boynuma sarıldı.

Onu kucağıma çekip sarıldım. Başını boynuma gömüp ağlamaya başladı "yine gelecek sandım, çok korktum."

"gelemeyecek artık bitti miray artık gelemeyecek güzelim"