Yaralı İkizler [Tamamlandı]

31.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Uykum bittiğinde biraz daha uyumak için gözlerimi açmadım ama uyuyamayacağımı anladığım zaman mecburen gözlerimi açtım. Güneş daha yeni doğuyordu. Etraf hala karanlıktı ve hafif aralık perdenin arasından sokak lambasının ışığı odayı aydınlatıyordu

Miraç'ı görmem ile yüzümde bir tebessüm oluştu bana sıkıca sarılmış hala uyuyordu. Elimi kaldırıp saçlarını sevdim çok tatlı uyuyordu.

Kapının tıklatılması ile başımı oraya çevirdim. Kapı açıldığında gelen kişinin miray olduğunu gördüm. Beni görünce kaşları şaşkınlıkla çatıldı yorganı biraz açtım

"miray'ım gel biraz daha uyuyalım" Uykulu gözlerle yanıma geldi ve açtığım yere yattı o da bana sarıldığında yüzümde ki gülümseme büyüdü.

Yıllar sonra iki kardeşimle birlikte aynı yatakta yatıyorduk. "güzelim saat daha çok erken niye bu saatte uyandın"

"uykum bitti senin odana baktım ama yoktun bende miraç'ın yanına geldim"

"iyi yapmışsın... bileklerin acıyor mu?" Önce bileklerine baktım sonra tekrar gözlerinin içine baktım

"biraz ağrıyor"

"yarın hastanede bakarız"

"miraç'ı da götürelim sırtı acıyordur ama belli etmez"Dediğinde kalbim ağrıdı. Benim küçük kardeşim acısını başkasına göstermemeyi öğrenmişti... öğrenmek zorunda kalmıştı

"eskiden seninde canını çok yaktılar demi?"

"çok yandı... karşı koymak istedim ama olmadı. Bağırmak istedim ama bu ona sadece zevk verdi."

"bundan sonra kimsenin canını yakmayacak o şerefsizin işi bitecek" Merakla bana baktı "ne oldu ki ona"

"hapiste ama kısa süreli uzun süreli olması için rapor almamız lazım... d-doktorların sizi muayene etmesi lazım" Konuşmak hiç bu kadar zor olmamıştı.  Miray'ın gözleri dolmuştu. bir iki damla aktığında başparmağım ile gözyaşlarını sildim

"istemezsen başka bir yol bulurum"

"istiyorum o adamın yaptıklarının hepsinin cezasını çekmesini istiyorum"

"çekecek söz veriyorum cezaevinde bile rahat nefes alamayacak... ağlama" Göz yaşlarını sildi ve gülümsemeye çalıştı bende ona gülümsemeye çalıştım. Miraç'ta sıkıca sarıldı ve gözlerini kapattığında saçlarından öptüm

...

Miray uyuyalı dakikalar geçmişti. Onları izlemek bana huzur veriyordu. Biraz sonra miraç hareketlendi gözlerini yarım açmışken hızla yatağın en ucuna kaçtı ve dizlerini kendine çekti. Endişe ile ona baktım

Ne olmuştu niye bir anda kaçmıştı "aslanım ne oldu?" Yüzünü sıvazladıktan ve mırıldandıktan sonra bana baktı ve konuştu

"bir şey yok... ben tuvalete gideyim" Hızla yataktan kalktı ve kaçar gibi odadan çıktı. onun arkasından şaşkınlıkla baktım. Dün gece ki kabusu onu etkilemiş olabilir miydi?

O kabusunda ne görmüştü? Bu sabah niye kaçmıştı? Neden soru sorduğumda kaçmıştı?

...

Saat 9.30 olduğunda miray'ı uyanması için dürtmeye başladım "miray'ım uyan hadi kalkmamız lazım" İrkilerek uyanmıştı. Buna hiç alışamayacaktım. Önce etrafına baktı sonra bana baktı derin bir nefes aldı