Yaralı İkizler [Tamamlandı]

45.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

MİRAÇ'IN ANLATIMIYLA

Hava çoktan kararmıştı. yemek yedikten sonra ilaçlarımı alıp odama çıktım. Ağrılarım çok fazlaydı ve ayakta durmamı çok zorlaştırıyorlardı. Yine de ilk güne göre gayet iyiydim

Miray yine yemek boyunca konuşmamıştı yemek bile yememişti Uyuyamıyordum. Miray'a ihtiyacım vardı. onun sesine ihtiyacım vardı komodinde ki saate baktığımda 01.20 olmuştu.

Miray çoktan uyumuştu belki de eskiden yaptığım gibi yine o uyurken ona tüm dertlerimi anlatabilirdim. Yavaşça yataktan çıktım. Odadan çıkıp yan odaya gittiğimde kapıyı yavaşça açtım

İçeriye sadece dışarının ışığı geliyordu. Miray yatağında arkası kapıya dönük uyuyordu. Siyah saçları yatağa dağılmıştı. Dizlerini kendine çekmişti yavaşça yanına gidip yere oturdum.

Hareket ederken dikişlerim beni çok zorluyordu. Bir süre onu izledim "tam her şey düzeldi derken yine bozuldu ay ışığım. Sen yine sustun ben yine seni kurtaramadım." Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum

"hani küçükken hayaller kurardık ya. kocaman bir ev sen ben bizi seven bir ailemiz... bak hayalimiz gerçek oldu ama geçmiş peşimizi bırakmıyor."

MİRAY'IN ANLATIMIYLA

Uyuyamıyordum. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalışıyordum ama gözlerimi ne zaman kapatsam hep kendimi o odada görüyordum. Odanın kapısı yavaşça açıldığında kalbim korkuyla atıyordu. Kenara kaçmak istemiştim ama hareket bile edemedim

Sonra onun kokusu doldu odaya. Miraç'ımın kokusu

Sakinleşiyordum. Derin bir nefes aldım. İnleme sesi duyduğumda arkamı dönmek istedim ama aynı zamanda da ne yapacağını merak etmiştim Miraç eskiden ben uyurken konuşurdu belki şimdi de konuşur diye beklemeye başladım

Beklediğim gibi konuşmaya başladı. sesi ağlamaklı çıkmaya başlamıştı. Bir süre sonra ise hıçkırarak ağlamaya başladı. Onun ağlamasına dayanamıyordu. Yavaşça arkamı döndüğümde buğulu lacivert gözleri ile bana bakıyordu

"s-sen uyumuyor muydun?" Başımı hayır anlamında salladım. Yana kayıp elimi iki kere yatağa vurdum. Onunla uyumak istiyordum. kabuslarımdan o uyandırsın istiyordum.

Belki kabus görmeme engel olurdu, İlk defa kafamda ki seslere karşı çıkmıştım. O şaşkınca bana bakarken elimi tekrar vurdu

Gözyaşları içinde gülümseyip ayağa kalktı. Yatağa yatarken zorlanmıştı. Dikişleri hala acıtıyordu.

"m-miray yine sarılarak uyuyabilir miyiz? Lütfen... bugün yine sen güçlü olsan olur mu? Sadece bir iki saat" O kadar masum söylemişti ki gözümden yaşlar akmıştı. Başımı sallayıp canını yakmamaya çalışarak ona sarıldım.

Ellerimi saçlarına götürüp oynamaya başladım. uykusunun geldiği çok belliydi. Bir süre sonra nefes alışları düzene girdiğinde uyuduğunu gördüm

Onlarla konuşmuyordum. Korkuyordum çünkü... kafamın içinde ki seslerin beni yönetmesinden onların benden kaçmasından kırılmalarından korkuyordum

Bende çözümü konuşmamakta bulmuştum.

Miraç'ın kokusunu içime çekip gözlerimi kapattım. belki uyuyabilirdim.

TUNA'NIN ANLATIMIYLA

Sabah erkenden kalkıp dışarı çıkmıştım. Bizimkilerin sevdiği yiyecekleri alıp eve geri dönmüştüm. Güzel bir kahvaltı hazırlarken abim geldi "günaydın aslanım"