Yaralı İkizler [Tamamlandı]

42.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Miray yolun yarısında uyuyakalmıştı "a-abi lütfen aklıma gelenin olmadığını söyle" Dikiz aynasından bize baktığında ona cevap vermedim ama bakışlarımdan anlamıştı

Sinirle elini diresiyona vurdu. miray'ın El bileklerinde ki yaralara baktığımda kanaması çok azalmıştı. Hastaneye geldiğimizde hemşireler sedyeyi getirdiklerinde miray'ı yavaşça sedyeye bıraktım

"Burak beye haber veriyoruz hocam"

"hayır ben kontrol edeceğim" Onu içeriye alıp müdahale için bir odaya götürdük. Herkes çıktığında miray'a bir serum bağladım. Serum'a sakinleştirici verdikten sonra kesiklerini pansuman yaptım, morluklarına krem sürüp üzerlerine bant yapıştırdım

Görüp rahatsız olmasını üzülmesini istemiyordum. Üstündekileri çıkardığımda gördüğüm tırnak izleri nefes alamama neden oldu

Onları tek tek ilaç sürüp bant yapıştırdım üstüne önceden getirttiğim eşofman takımını giydirdim. Saçlarından öpüp sedyeyle onu çıkarıp miraç'ın odasına götürdüm. Kapıyı açtığımda deniz yanımıza geldi. Sedyede yatan miray'ı gördüğünde derin bir nefes aldı

"çok şükür iyi mi?"

"iyi... iyi olacak" Deniz kenara çekildiğinde içeriye girdik. Miraç yataktan doğrulup bize baktı

"m-miray" Tuna hızla yanına gitti "abim o iyi sadece uyuyor... duydun mu geldi yanımıza artık bizimle" Miraç'ın gözünden yaşlar akıyordu. Odanın boş olan yerine miray'ın sedyesini koyduk.

"ona bir şey olmamış demi o adam ona zarar vermemiş" Nasıl söyleyecektim ona, tuna ile birbirimize bakıyorduk

"bir şey söyleyin... zarar verdi demi?" Onun yanına gidip yanına oturdum. gözlerinin tam içine baktım "yetişemedik, üzgünüm" Gözünden yaşlar akıyordu. Elimle gözyaşlarını sildim

"o nasıl" Ona yalan söylemeyecektim "iyi değil bulduğumda şoktaydı. Herkesten korkuyordu uyanınca bu korkusu devam edebilir"

"s-susmaz demi? Yine sessiz olmaz demi abi?" Onun korkusunun miray'ın susması olduğunu anladım "konuşturacağız susmasına içine kapanmasına izin vermeyeceğiz, hadi kapat gözlerini dinlenmen lazım ağrın var mı?"

Başını evet anlamında salladığında ayağa kalktım. Saçlarını okşayıp alnından öptüm

"serumuna ağrı kesici koyacağım" Başını tamam anlamında sallayıp gözlerini kapattığında ağrı kesici verdim. Miray'a baktığımda o da uyuyordu

Hepimiz yıpranmıştı. En çokta ikisi... deniz'in hıçkırması ile ona döndüm. Onu son zamanlarda çok boşlamıştım. Hepsine yetişmeye çalışıyordum ama olmuyordu. Ayağa kalkıp yanına gittim. onu kendime çekip sıkıca sarıldım

"iyi olacağız"

"hep daha kötü oluyoruz ama" Haklıydı iyi bir abi değildim. Onlara yetmiyordum. ne düşündüğümü Anlamış olacak ki başını kaldırdı "sen harikasın abi hepimize yetmeye çalışıyorsun sana kızmıyorum... b-ben hayata kızıyorum seni üzmek istemedim"

"biliyorum aslanım biliyorum sorun yok hadi siz eve gidin üstünüzü değiştirin ikizlere de kıyafet getirin yarın sabah eve döneceğiz" Deniz mutlu olmaya çalışarak bana bakıyordu

"onlara evde sürpriz hazırlayabilir miyiz?" Bu çok güzel bir düşünceydi miraç'a iyi gelirdi ama miray onu korkutabilirdi

"çok büyük bir şey yapmayın olur mu miray şuanda ilk geldiği günden daha çok korkuyor" Hayal kırıklığı ile bana baktı sonra tekrar gülümsedi  "tamam o zaman sadece yemek yaparız bir de ona şemsiye çikolata alırız olur mu? K-korkmaz demi?"