Yaralı İkizler [Tamamlandı]

7. BÖLÜM

MEDYA: MİRAÇ KARACA

İYİ OKUMALAR

YAZAR'IN ANLATIMIYLA

herkes Miray'ın odasının önündeydi. Hepsi şaşkındı, neler olmuştu böyle, denizin gözleri dolu doluydu.

"Abi benim suçum mu?" Oğuz kardeşine baktı. Deniz her zaman hassas bir çocuktu kimseyi kırmak üzmek istemezdi

Oğuz sıkıca kardeşine sarıldı. "Hayır tabi ki abim, olur mu öyle şey hayir" Deniz abisinin güvenli kollarına biraz daha sokularak ağlamaya devam etti

Tuna korku ve telaşla odanın kapısına vuruyordu. Oğuz tek eliyle kardesini uzaklaştırdı

"tuna yapma daha çok korkutacaksın kızı"

Abisinin söylediği kelimeler ile tuna durdu. Onu korkutmuş muydu? Karaca ailesi onları korkuttuklarını düşünmemişti.

Tuna yavaşça abisine döndü.

"o-onu korkutuyor muyum?"

Tuna'nın sesi ilk defa ailesi dışında birisi için titremişti. Oğuz iki kardeşine de sıkıca sarıldı

" o senden korkmuyor hareketlerinizden ve sesten korkuyor... Bunu söylemek zor ama ikisi de o evde hiç iyi şeyler yaşamamış"

O an herkes'in aklına bugün yaşadıkları geldi

Tüm gün  Miray'ın miraç'ın arkasına saklanması ve birlikte yukarı çıkmaları, bütün gün odalarından çıkmamaları, Miray'ın miraçın elini asla bırakmaması...

Herkes şaşkın ve düşünceli bir şekilde birbirlerine bakarken kapının kilit sesi duyuldu

MİRAÇ'IN ANLATIMIYLA

Miray ağlayarak uykuya dalmıştı. Uyusa da gözünden akan yaşlar akmaya devam ediyordu.

Onu üzmüşlerdi, onu korkutmuşlardı, onu krize sürüklemişlerdi...ama bildigim bir sey vardi, babam ve annem gibi bilerek olmamıştı. Miray'ı uyandırmamaya çalışarak yataktan kalktım. Son kez uyuyan meleğime baktıktan sonra kapının kilidini açtım ve dışarı çıktım

Banu hanim hariç herkes buradaydı ve bana bakıyordu. "iyi kavgadan korktu o kadar" hepsi anlayışla başını salladı ardından birileri bir şeyler daha dedi ama ne dediklerini duyamamıştım. nefes alamıyormuşum gibi hissediyordum. tişörtümün boyun kısmını gevşetmeye çalıştım ama iyi değildim.

adımlarım kendiliğinden beni aşağıya indirdiğinde nefes almaya çalışıyordum. bahçeye çıktım ama olmuyordu. kendimi oksijensiz bir odada gibi hissediyordum. aldığım nefesler artık bana yetmiyordu. ellerim anında yumruk olmuştu

ne oluyordu bilmiyorum ama nefessizlik korkmama neden oluyordu.

YAZAR'IN ANLATIMIYLA

Miraç'ın hızlı adımlarının ardından abileri de peşinden gitmişti. miraç'ın iyi olmadığını herkes fark etmişti. deniz korkuyla oğuza sokulmuştu. miraç'a soğuk davransa da kardeşinin kötü olmasını istemiyordu.  Tuna ise ne yapacağını şaşırmıştı. Aklına gelen ilk şeyi yaptı ve kardeşine sarıldı.

Bu sarılma öylesine değildi. Bu sarılma ben yanındayım demek gibiydi. Miraç'ın gözünden yaşlar akmaya başlamıştı, Tuna kardeşi ile yere çöktü ve ona daha çok sarıldı hareket etmesini engelledi

"sakin ol kardeşim ben yanındayım abın yanında... Özür dilerim sizi koruyamadığım için"

Bu sözler miraç'a ulaşmıyordu bile onun duyduğu tek ses 6 yaşında bodrumda ki küçük miraçın sesiydi