Yaralı İkizler [Tamamlandı]

38.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

MİRAÇ'IN YAŞADIKLARINI TAHMİN EDENLER LÜTFEN BİLMİYORMUŞ GİBİ DAVRANIN... ZATEN BİLMENİZE SİNİR OLDUM NEDEN HEMEN BİLİYORSUNUZ YA

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Odanın kapısı açıldığında ikimizde başımızı oraya çevirdik. Deniz kucağında gözleri kapalı duran miray'la içeriye girdiğinde hızla ayağa kalkıp yanlarına gittim. Miraç, miray'ı görünce kalkmaya çalıştı ama tuna yanına gidip onu tuttu

"abi iyi mi ne oldu?" Miraç'ın endişeli sesi kulaklarımı doldurduğunda ellerimi miray'ın küçülmüş yüzüne koydum. Bu beş günde yanakları çökmüştü. Deniz konuşmaya başladı

"sakin ol iyi sadece uyuyakaldı." İkimizde derin bir nefes verdik. Tuna ikili koltuğa oturduğunda deniz miray'ın kafası tuna'nın dizlerine gelecek şekilde koltuğa yatırdı.  Tuna yavaşça miray'ın saçlarını okşamaya başladı. başımı korku ile miray'a bakan miraç'a çevirdim. Yanına gidip elini tuttum

"abim merak etme miray gayet iyi sadece bu son olanlardan dolayı sarsıldı"

"o çok çökmüş abi"

"düzelecek sen uyandın ya her şey düzelecek" Deniz'de yanımıza gelip miraç'ın diğer elini tuttu

"abim sana n-ne olduğunu anlatır mısın?" Miraç bakışlarını kaçırdı. Bir şeylerden korkuyor gibiydi, "miraç'ım korkmana gerek yok bize her şeyi anlatabilirsin"

Derin bir nefes alıp bana baktı. Gözleri buğulanmıştı.

MİRAÇ'IN ANLATIMIYLA
5 GÜN ÖNCE
(MİRAÇ'IN YARALANDIĞI GÜN)

Kabuslar peşimi bırakmıyordu ne kadar gerçek olmayacaklarını bilsem de korkuyordum. İkizime bir şey olma ihtimali beni çileden çıkarıyordu. Nereye gittiğimi bilmiyordum sadece koşuyordum. Yalnız kalmak için boş bir sokağa girdim ve yavaşça yürümeye başladım

Sakinleşmem gerekiyordu

Bir anda ağzımı kapatan bez ile çırpınmaya başladım. beni tutan kollardan kaçmaya çalıştım ama daha fazla dayanamadım ve kendimi karanlığa bıraktım

Üzerime dökülen soğuk su ile irkilerek kendime geldim. Ne oluyor lan! Üzerime dökülen ikinci soğuk su ile gözlerimi tamamen açtım. Etrafıma baktım. Karanlık bir depodaydım. Ellerim zincirle tavana bağlanmıştı karşımda bir sürü adam vardı

Korkuyordum ama bunu onlara belli etmedim. Zincirlerden kurtulamayacağımı çok küçük yaşımda öğrenmiştim. O adam beni zincirleyip miray'ı döverken çok uğraşmıştım ama kurtulamamıştım

Deponun kapısı bir anda açıldı ve içeriye yaklaşık 10 tane daha adam girdi

Adamlar ortadan ikiye bölünerek kenarlara geçtiklerinde arkalarında yürüyen adama baktım.

Bu adam bana çok tanıdık geliyordu. b-bu adam babamdı. Hayatımızı mahveden adamdı. ama onun burada ne işi vardı. hapiste olması gerekmiyor muydu?

Raporlar olmasa da benim ifadem ve yaptığı iğrenç işler yüzünden şuan hapiste olmalıydı. Yanıma geldiğinde yüzünde pis bir sırıtış vardı

"nasılsın sevgili oğlum" Konuşmadım. Ne kadar güçlü görünmeye çalışsam da ondan hala korkuyordum.  Ben cevap vermeyince sert yumruğunu karnıma indirdi.

Aldığım darbe ile iki büklüm olmuştum "bir soru sorduğumda cevap vermeni uzun zaman öğretmiştim yoksa yeni ailen kurallarımı mı unutturdu... olsun hatırlatırım ben"