Yaralı İkizler [Tamamlandı]

33.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Yatakta birbirlerine sıkıca sarılmış ikizlere baktım. İlk günkü gibi birbirilerine sarılmışlardı. Yine birbirlerine sığınmışlardı. İkisini de incelediğimde miraç'ın yüzünde acı vardı. canı yanıyordu. Sakinleştiğinde eline pansuman yapıp sarmıştım. Ağrısı geçsin diye verdiğim ilaç onu uyku haline götürmüştü ve miray'la birlikte uyumuşlardı

Miraç... bu zamana kadar hep güçlü durmak zorunda kaldı, hep içine atmak zorunda kaldı

Miray... bu zamana kadar sadece insanlardan kaçtı. Onların ona babası gibi zarar vereceğini düşündü

İkisi de hiç kolay şeyler yaşamamıştı ve günlerdir düşündüklerimi uygulayacaktım. Psikologta bir randevu almıştım, daha sonra rapor işlerini halletmek için hastaneye gidecektik.

"abi ne düşünüyorsun" Tuna'nın sorusu ile ona döndüm. Gözlerinde hüzün vardı. kardeşleri için korkuyordu üzülüyordu

"onları toplamalıyız ama lafta değil bunu gerçekten yapmalıyız yarın hastaneye götüreceğim... r-raporlar için" Ne raporu olduğunu ikisi de anlamıştı bu olay belki de onların psikolojilerini daha çok bozacaktı ama yapmak zorundaydık

O adamın dışarı çıkmasına çok az bir zaman kalmıştı

"hadi çıkalım da uyuyalım... daha yemek yapacağız"

Tuna'nın gözlerinde parladı, bu dünyada en sevdiği şeydi yemek yapmak, Tam çıkacaklarken onlara seslendim. Bana döndüklerinde konuştum

"unutmayın her şey normal gibi davranacağız miraç'ı üzmeyeceğiz bu olayı kimse açmayacak"

Krizden sonra insan kendini suçlardı... başkaları onun zaaflarını güçsüzlüğünü gördüğü zaman kendine kızardı kardeşimin bunu yapmasını istemiyordum. Zaten yeterince kendini suçluyordu

Tuna deniz'le birlikte dışarı çıktığında ucuna oturduğum yataktan kalkıp yere devrilen eşyaları topladım. sağlam olanları düzgünce masaya yerleştirdim bir iki kırılan eşyayı da çöpe attım. Daha sonra parkede ki kanı temizledim

Uyandığında her şey normal olduğunu görmesini istiyordum Kendini suçlamasını istemiyordum. Odadan çıkmadan önce yanlarına gidip ikisinin de saçlarından öptüm

O sırada bir şey gördüm bir iz

Miraç'ın bileğinde bir sürü iz vardı. giydiği sweati biraz kıvırdığımda kolunu gördüm her yerde kesikler vardı sürtünmeler vardı

o...o uzun zamandır acı çekiyordu ve sinirini kendinden çıkarıyordu. Nasıl fark etmemiştim. Kardeşimin bir sorunu olduğunu nasıl fark etmezdim. Hızla odadan çıkıp aşağıya indim

"dolaşıp geleceğim" Bir şey demelerine izin vermeden çabucak evden ayrıldım.  Ne zaman sinirlensem içim sıkılsa koşardım. Düşüncelerimden kaçmaya çalışırdım.

Miraç'ın sırtında ki yarayı ilk gördüğüm zamanda nereye gittiğimi bilmeden koşmuştum düşünmemek için kaçmak için etrafıma zarar vermemek için

Yine öyle yaptım nereye gittiğimi bilmeden koşmaya başladım.

MİRAY'IN ANLATIMIYLA

Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk yüz miraç'ın uyuyan yüzü oldu. Onu görmek bile yüzümde bir tebessüm olmasını sağlamıştı. Belime sıkıca sarılmıştı başı karnıma denk gelmişti. Ellerimi yavaşça saçlarına götürdüm yavaşça oynamaya başladım