Yaralı İkizler [Tamamlandı]

37.BÖLÜM

medya: miraç'ın başında bekleyen miray

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Zaman geçmiyordu. Hiç kimse bize haber vermiyordu. miray kucağımda oturuyordu bakışları ellerinde kurumaya başlamış kanlardaydı, Konuşmuyordu. Hareket bile etmiyordu. Kim bilir içinden neler düşünüyordu

Başımı hafif çevirip yerde oturan deniz'e baktım. Dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu, tuna ise koltukta oturmuş başını geriye yaslamıştı. Hepimiz perişandık. Bizi toparlayabilecek tek şey miraçtan gelecek iyi haberdi

...

Sabah olmak üzereydi. Güneş yavaş yavaş gökyüzünde ki yerini alıyordu. Kimse gözünü bile kırpmamıştı. Ameliyathanenin kapısı açıldı. Miray hareket etmedi. onu yavaşça kaldırdım. Ona destek olmak için kolumu beline sardım.

"durumu ne"

"çok zor bir ameliyattı. karnında ki yara çok derin ama organlara zarar vermemiş... asıl sorun kafasına aldığı darbelerden beyin kanaması riski var" Kalbimin durduğunu hissetim. Nefes alamadığımı

Aslında şuan ben miray'a destek olmuyordum ondan destek alıyordum "b-bu risk ne zaman geçer" Tuna'nın sorusunun cevabını biliyordum ama yanıt vermek istemiyordum

"bu durum değişebilir bekliyeceğiz"

doktor yanımızdan uzaklaştı "tuna denizle biraz hava alın" gözünden yaşlar akarak başını salladıktan sonradeniz ve tuna'yla birlikte bahçeye indiklerinde miraç'ı çıkardılar. Miray onu görür görmez hareket etti ve yanına gitmeye çalıştı ama onu sıkıca tuttum.

Dün akşamdan beri gücünü kaybettiği için bana karşı gelemiyordu. Miraç'ı yanımızdan götürdüklerinde miray'ı kucağıma alıp onları takip ettim.

Miraç'ı yoğun bakım odasına koyduklarında miray ağlamaya başladı. başını hayır anlamında salıyor sadece dudaklarını oynatıyordu . Sesini duyamıyordum.

Burada değildi. Bedenen buradaydı ama psikolojik olarak burada değildi. Olayları idrak edemiyordu

Onun ö-öldüğünü düşünüyordu

" abim gitmedi bak orada sadece uyuyor"

Cama yaklaşıp miray'a miraç'ı gösterdiğimde miray elini cama koydu. Camdan miraç'ı izlemeye başladığında bende bakışlarımı oraya çevirdim. Her yerinde bir sürü sargı vardı. kollarında minik bantlar çok kötü görünüyordu

Canı çok yanıyor muydu?

2 GÜN SONRA

Hastanede geçirdiğimiz 3. Güne girmek üzereydik. Miraç'ın beyin kanaması riski hala devam ediyordu. Miray konuşmuyordu. O camın önünden ayrılmıyordu. Ona zorla bir şeyler yedirmeye çalışmıştım ama ağzını bile açmadı

Tuna ve deniz'i bir iki kere zorla eve göndermiştim. Hepsi bitkin durumdaydı ve dinlenmeleri gerekiyordu Miraç'a bunu kimin yaptığını bilmiyorduk. Polisler miraç uyanınca ifadesini alacaklarını söylemişti

Ona bunu kim yaptıysa bulunmasını istiyordum. cezasını çekmesini istiyordum. Oturduğum koltukta bacaklarım uyuştuğunda yerimden kalkıp miray'ın yanına gittim. ağlamaktan gözünde yaş kalmamıştı

"küçük farem, tuna abinler gelince seni eve götürsünler mi üstünü değiştirirsin bir duş alıp biraz uyursun olur mu?" Bana bakmadı, konuşmadı sadece miraç'ı izlemeye devam etti