Yaralı İkizler [Tamamlandı]

Özel Bölüm

Çok uzun zaman olmuştu bu kitapla buluşmayalı 1 yılı geçti sanırım, umarım özlemişsinizdirr

Bölüm Fotoğrafı;

İYİ OKUMALAR

"evet abi kendime dikkat ediyorum" oğuz abimin hafif endişeli sesi bir yandan içimi yumuş yumuş yapsa da bir yandan da yerlere yatıp kahkahalarla gülme isteğine neden oluyordu. üniversite sınavını kazandıktan sonra türkiyenin en iyi üniversitelerinden birine girmiştim ve burslu olarak Paris'te okuma fırsatı yakalamıştım

abilerim ilk başta bu konuda emin olamasalarda en sonunda beni buraya yollamışlardı. Dünyadan korkmamayı öğrenmiştim buradayken, paris o kadar güzeldi ki okulum yokken sürekli yeni yerler keşfediyordum. yine de aylardır ailemden ayrı kaldığım için bir tarafım hep buruktu

ama bu hasret bugün bitecekti, bir yandan oğuz abimle konuşurken bir yandan da alaz abimin geçen sene doğum günümde hediye ettiği arabayı sürerek ailemin yanına gidiyordum. gelişimi kimseye söylememiştim onlara sürpriz yapacaktım. "çok özledim seni mirayım" dudaklarım acı bir tebessümle kenara kıvrıldı

bende onları çok özlemiştim.

"keşke tatil iptal olmasaydı" aslında iptal olmadı abi demeyi öyle çok istedim ki

son anda tuttum kendimi, bu kadar sabretmiştim. "keşke abi" evlerine geldiğimde arabayı bahçeyi park edip arabadan indim. "eve mi geldin güzel kızım" görmeyeceğini bilsemde başımı salladım. eve gelmiştim, evime dönmüştüm.

kapıya ilerlediğimde tam kapının önünde durdum. telefonunun ucunda benden cevap bekleyen abimi yanıtsız bırakarak kapıyı çaldım. "bir dakika güzelim, bize de birisi geldi" abimin alayla hafif güldüğünü duyduğumda içimde ki heyecan büyüdü

adım seslerini duydum, ardında kapı açıldı ve bir elinde telefonu ile bana şaşkınca bakan babama kocaman gülümsedim "eve geldim abi"

abim gözlerini kocaman açmıştı, dudakları aralanmıştı ama bir şey diyemiyordu. istemsizce gözlerim dolduğunda abim telefonu elinden düşürdü. "miray" resmen sesi tüm evde duyulduğunda hızla beni kolları arasına aldı.

kollarım benden bağımsız bir şekilde boynuna dolandığında dudaklarımdan küçük bir kahkaha firar etti. "küçüğüm geldin" babama daha sıkı sarıldım. "geldim baba"

yavaşça benden ayrılarak yüzümü avuçları arasına aldığında gülümseyerek defalarca yanağımdan öpmeye başladı. küçük kahkahalarım evi dolduruyordu. biraz sonra ayrıldığımızda abim sahte bir kızgınlıkla kaşlarını çattı. "demek bana oyun oynadın küçük" yaramazlık yapmış küçük bir çocuk gibi güldüğümde abim saçlarımı karıştırdı.

"ceza olarak bu gece benimle uyuyacaksın" gülerek başımı salladığımda beni yeniden kendine çekip sarıldı. "herkes dışarıda gel onlara sürpriz yapalım" neşeyle başımı salladığımda birlikte eve girdik.