Yaralı İkizler [Tamamlandı]

1.BÖLÜM

UYARI❕PSİKOLOJİNİZİ BOZABİLİR

İYİ OKUMALAR

MİRAY'IN ANLATIMIYLA

Sabah saçlarımın çekilmesi ile gözlerimi açtım. Babam, Çocukluğumun katili saçlarımdan çekiyordu. Gözümden yaşlar dökülüyordu. Yapmamasını söylemek istiyorum ama yapamıyordum. Ağzımı bile açamıyordum. Korkudan dilim yine lal olmuştu.

Saçlarımdan çekerek yattığım ince her gece sırtımı acıtan ince minderin üstünden beni yere fırlattığında dengemi sağlayamadım, sol kolumun üstüne düştüğümden dudaklarımdan acı bir inleme döküldü.

Kolum acıyordu ama ruhum daha çok acıyordu.

babam hala saçlarımı bırakmıyordu, tüm gücü ile saçlarıma asılıyordu. Kapının sert bir şekilde çalınması ile gözlerimi kapıya çevirdim. Miraç kapının önünde bağırıyordu, bağırması işe yaramazdı ki babam yine canımızı yakardı

"bırak onu bırak... Aç kapıyı... Ona bir şey yapma bırak onu"

Babam saçlarımdan tutup hafif kaldırdı, saç diplerimde inanılmaz bir acı oluşmuştu. "duyuyorsun demi? Seni bu kadar önemsemesi çok saçma bir gün ölürse senin yüzünden ölecek küçük orospu"

Saçlarıma daha çok asılıp başımı sertçe geriye çekti, boynum canımı yakacak kadar gerilmişti. gözümden akan yaşlar artmıştı, babamın en sinir olduğu şeydi ağlamamız ama engel olamıyordum. Miraç hala kapıda bağırıyordu ama onun umurunda bile değildi

"şuan sinirliyim neden biliyor musun? Çünkü işe geç kaldım ve patronum maaşımdan kesti. Beni sakinleştirmen lazım küçük orospu" Başımı hayır anlamında sallamaya başladım.

İstemiyordum. Tekrar olmasını istemiyordum. Babam ise gözlerimin içine bakıyordu. Bakışlarından ne yapacağını anlıyordum. Tekrar bana dokunacaktı. Canımı yakacaktı. Saçımı bıraktığında kapıya koşmaya çalıştım ama beni kolumdan yakaladı ve yatağa fırlattı dizini karnıma koyduğunda nefesim kesildi, hareket edemedim. Eli tişörtüme gitti, zaten eski olan tişörtümü hiç zorlanmadan tek hamlede yırttı

Ağlamam artmıştı. Miraç'ın bağırmaları artmıştı. Kapıyı kırmaya çalışıyordu. Yapamazdı ama yinede uğraşıyordu. Beni kurtarmaya çalışıyordu. Ama olmamıştı bir kez daha olmamıştı

Babam hafif üstümden kalktı ve pantolonunu çıkardı. işte kabusum yeniden başlıyordu.

...

Gözlerimden artık yaş gelmiyordu. Babamın üstümden kalktığını, ve giyindiğini duydum. gözlerimi saatler önce kapatmıştım. O pis ellerini saçlarımda hissettim.

" bir sonrakine ağlarsan daha uzun sürer küçük orospu" bu ilk değildi ve çokta iyi biliyordum asla son olmayacaktı. ikimizden biri ölene kadar ki bu kişinin ben olacağım çok açıktı, durmayacaktı. elinin tersini tüm bedenimde gezdirdiğinde irkildim. ardından pis elleri bedenimden ayrıldı, Kapının açılma sesini duydum

"sesin çok çıkıyor. Uzun zamandır cezasız kaldın sen gir içeri" babamın nefretle kurduğu cümlelerin ardından çıkan yüksek gürültü ile gözlerimi açtım. Miraç'ı yere fırlatmıştı. Yanına gitmek istedim ona engel olmak istedim ama bileğime bağlı olan zincirler buna izin vermiyordu.

yine de çırpınmaya çalıştım, kurtulmaya çalıştım ama olmadı

Ve o sesi duydum. Miraç'ın vücuduna inen kemer sesini duydum. Ardından miraç'ın acı inlemesini duydum. sanki o kemer benim boğazıma dolanmış gibi hissettim, nefesim kesildi. gözümden akan yaşlar arttı