Yaralı İkizler [Tamamlandı]

41. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

O şerefsizin evine gitmiştik ama orada değildi. Karısı nerede olduğunu bilmiyordu. Zaten polisler onları alıp karakola götürmüşlerdi. ona olaylaarı anlatmıştım, adamları o an için birkaç dakikalığına dikkatlerini kaybettiğini söyledi. kendine de çok kızıyordu biliyordum, bir yandan miray'ın durumu bir yandan o çok kötü oluyordum

Biz miray'ı aramaya devam ediyorduk. Korkuyordum. Kızıma bir şey olmasından korkuyordum. O adamın kızıma zarar vermesinden korkuyordum. Umarım aklıma gelen şey olmazdı

Buna dayanamazdım

MİRAY'IN ANLATIMIYLA

Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odada bembeyaz bir yatakta yatıyordum. Görüş açım netleştiğinde etrafı inceledim. Odada yataktan başka hiçbir şey yoktu. Nerede olduğumu anlamıyordum

En son hastanedeydim peki burası neresiydi. Kafamda ki sesler azalmıştı ama durmamıştı. Bir iki saniye gözlerimin ışığa alışması için kapatmıştım.

Üşüdüğümü hissediyordum odanın içinde esen rüzgar bedenimi yalayıp geçtiğinde gözlerimi açtım. Üstüme baktığımda iç çamaşırlarım dışında hiçbir şey yoktu. Kalbim korkuyla çarpmaya başladı. ne oluyordu neredeydim

"burada öleceksin miray"

"kimse seni kurtarmayacak"

"yine canını yakacaklar"

Kafamın içinde ki sesler tekrar konuşmaya başladığında ellerim ile kulaklarımı kapatmaya çalıştığımda buna engel olan şey bileğimden yatağa bağlanmış zincirlerdi

Bu zincirler bana tek bir şey hatırlatıyordu. Ama bu olamazdı o adam hapisteydi. Abimle miraç öyle demişti

"nasılsın küçük o*ospu beni özledin mi?" Yıllarca duymaktan nefret ettiğim o sesi duyduğumda tekrar ürperdiğimi hissetim

"hala çok güzelsin" Ses odada ki siyah hoparlörlerden geliyordu. Kenarda bir kamera gördüm. Beni izliyordu. Benim üstümde sadece iç çamaşırlarım vardı.

Utanıyordum. Korkuyordum.  Tekrar olmasını istemiyorum. Tekrar bana dokunmasını tekrar aynı acıyı yaşamak istemiyorum.

Abi lütfen kurtarın beni lütfen çok korkuyorum

"seni kimse kurtaramaz"

Kafamın içindekilerin susmasını istiyordum. ben onlara güveniyordum. Beni burada bırakmazlardı. Söz vermişlerdi. Onlar sözlerini tutardı

"artık hep beraberiz eğer uslu durursan canını yakmam ama durmazsan kardeşine olanların aynısı belki de daha kötüleri seninde başına gelir" O adamın sesini de kafamın içinde ki sesleri de duymak istemiyordum. Dizlerimi kendime çekip kulaklarımı kapatmaya çalıştım. Korkuyordum.

Ailemi istiyordum. miraç'ı istiyordum

MİRAÇ'IN ANLATIMIYLA

Başım ağrıyordu. Canım yanıyordu. Birisi derimi çekiyormuş gibi hissediyordum Gözlerimi açtığımda deniz abim odanın içinde dolanıyordu. Sinirli bir şekilde telefonla konuşuyordu

Miray... o yoktu. Kaçırmışlardı. O adam kardeşimi almıştı. Canını yakacaktı

Yataktan kalkmaya çalıştım.