Dealing With The Billionaire

Chapter 14

Doubt

"Are you done?"

Napatigil ako sa pagliligpit ng mga gamit namin nang lumapit siya sa akin. His smiles never fade since we went here. He stiffened my hair and planted a kiss to my head. Sandali ako napalingon sa kanya at bahagyang natawa.

"Anong ginagawa mo?" Natatawang tanong ko.

He cupped my face. "Ang ganda mo." I felt my face heats up so I shifted my gaze back to what I was doing earlier.

Hindi ko alam kung bakit naging ganto siya. Simula kasi nung may tumawag sa kanya puro buntong hininga ang ginagawa niya pero kapag katabi ako ay nagiging sweet siya sa akin. He's combing my hair, always complimenting me, and he became clingy. I doubt it. What's your problem Iñigo?

"What's with the silence love? Is something bothering you hmm?" Isiniksik niya ang kanyang mukha sa aking leeg at inilagay ang dalawang kamay sa aking baywang para mayakap ako. "Tell me, ayokong bigla ka nalang tumatahimik."

"Ikaw, what's bothering you or I must say....who's bothering you Love?" I asked without looking him. I heard his heavy sighs so I turned to him. "Anong problema? Bakit hindi ka magsabi?" Mahinang sambit ko.

"Pagod lang, ang dami nating ginawa kahapon. Hindi ka ba napagod?" nagpilit siya ng tawa.

"Hindi, nakaupo lang naman tayo tapos kumain para i-celebrate ang monthsarry natin. I never get tired when I'm with you Iñigo. You became my comfort zone...so please stay with me." I whisper.

Agad akong kumalas sa pagkakayap niya at itinuloy ang ginagawa. Lumabas siya saglit para sagutin ang tawag habang ako ay nakatanaw lang sa kanya.

***

Pauwi na kami ngayon at 7 minuto nalang ay nasa VW na kami. Kanina pa 'ko inaantok pero kapag pumipikit ako ay nawawala din naman. Si Iñigo naman ay malalim ang iniisip dahil sa bigat ng paghinga niya. Nag-aalangan tumingin ako sakanya dahil baka sabihin niyang masyado akong nag-aalala sa kanya. Nagtama ang mga tingin namin, I just kept staring at him but he smiled so I smiled too.

"I'll be busy again. Book me a flight to hawaii, two tickets please. I have to leave tonight."

He's leaving? Of course Natasha! He's the CEO and he needs to attend meetings.

Mabilis kong kinuha ang iPad ko at nag-search kung may available bang flight tonight at hindi nga ako nagbigo. Agad akong nagbook at pang 7:30 pm na flight ang nakuha ko.

"Tapos na, 7:30 pm mamaya sa Philippine Airlines...you have meeting?" He nodded, I let my head rest to the backrest so I can sleep.

Kukusot-kusot kong binuksan ang mga mata ko. Nakahinto kasi ang kotse kaya naalimpungatan ako. 'Wait, are we here?' Tumingin ako sa bintana at nandito na nga kami, napatingin ako sa gilid ko at nakita kong nakatingin lang sa akin si Iñigo.

"Alam mo, natatakot na 'ko sayo" paos kong sabi

Natatawa siya sa sinabi ko. "Why?"

Umiling ako. "Wala naman, kanina ka pa ba nakatingin sa 'kin?" Tumango siya. "Hala ang creepy mo hoy!!...Just kidding"

"I can't take my eyes off on you..I just want to stare at you, every second, every minutes." A smile danced on my lips. This guy never failed to make me blush. He knows how to make my cheeks red.

"Stop!! Let's go, may meetings ka pa today" I smiled.

Pumasok na kami sa VW at nauuna siyang maglakad. We want a private relationship. Kaya naman 'pag dating sa trabaho ay walang pansinan sa harap ng ibang tao.

Lahat ng tao ay nakatingin sa akin nang pumasok ako. Kakauwi lang namin ngayon at parang hindi maganda ang bungad nila sa akin. Bulong-bulungan at mga matang mapanghusga ang pinapakita nila sa akin. I don't know what their problem is. Masama ang loob ko silang pinabayaan. What the hell! Anong bang ginagawa ko sakanila??

"Grabe naman, wala pang isang taon 'yan dito tapos nalandi agad si sir"

"Pa'no na 'yung kasal nila Ma'm Clarice at sir Iñigo?"

"Alam mo na..mga probinsiyana"

I clenched my fists to supress my anger. So that's the reason huh!

Gano'n ba ang tingin nila sa akin? Malandi? 'Hindi ko siya nilandi!' Gusto kong isigaw sa mga mukha nila 'yang salita na 'yan pero ayaw kong magpa-apekto sa kanila.

Mabibigat ang paghinga ko at dire-diretsong umakyat para maibsan ang galit ko. Gusto ko mang ipagtanggol ang sarili ko ay hindi ko magawa. Hindi rin naman nila ako papakinggan. Mga taong sarado ang utak sa mga paliwanag. Pasalampak akong umupo sa swivel chair at huminga ng malalim. Anong problema nila? Umalis lang kami saglit, pagkabalik namin bigla nalang ganito!

Anong kailangan kong gawin Iñigo??