Chapter 29

32 3 0
                                    

Text mate

Success, how I wish to be successful someday. I want to call myself a successful person but how can I be when I'm doing nothing? Maraming tao ang gusto magtagumpay pero hindi sila magtatagumpay kung puro lang sila salita. Manifesting but doing nothing.

"Congratulations po Ma'am, ang ganda po layout ng cafè na gusto niyo. Kung gusto niyo pong ipa-renovate ang place okay lang po. Thanks for your time ma'am, let's see each other po next week." I smiled.

"Thank you rin, sana maagang matapos." i joked.

"Sana nga po, mauuna na po ako ma'am." Tumango lang ako saka ngumiti. Nang makalabas siya ay nagtatatalon ako. I'm so happy! After I graduated, I can say that I have already done something. In this state, I can't call myself a successful person. I just started the game and I don't have any plans to stop it.

I spent my time doing some research. I called my friend Nina to ask for help. Siya muna ang kukunin kong pastry chef while I'm still learning. Fortunately, she agreed.

I didn't realize that it's already midnight, I haven't eaten yet. Bumaba ako para kumain, muntik pa 'kong mapatalon nang makita si Ivan sa Sala. Gumagawa ng assignment. Even though he was sleepy and yawning he just kept on reading. I tried not to let him see me and went straight to the kitchen to make him milk and to get some food.

"Hi...it's already midnight, aren't you sleepy? Don't be so hard on yourself." I handed him the milk. "What are you doing?"

"Reviewing some topics that I couldn't understand." He said before he sipped on his milk.

"I'm glad that you're serious about your school. Pini-pressure ka ba ni mommy mo about your grades huh?" I suddenly asked.

Karamihan kasi ng mga magulang ay mataas ang expectation sa kanilang mga anak, kaya naman nape-presure ang mga ito. They're not aware of what's happening to their child because not they don't care but they're not asking. It's so hard when someone is expecting you.

He tilted his head. "No tita, sabi lang niya ay galingan ko." I patted his head, dati ay napaka-iyakin niya lang. Ngayon ang laki-laki na niya. He changed a lot.

"That's good." I smiled genuinely. I stopped talking and continued eating. I was so hungry to the point that I ate 3 servings of rice. After I ate, I washed the dishes before going back to the sofa. I had difficulty sleeping, I couldn't sleep. "Van, you should sleep na. May bukas pa naman para diyan, go upstairs okay? Matutulog na 'ko."

"I'm almost done tita, good night."

Umakyat na ako sa kwarto nang makaramdam ng antok pero nang makarating sa kwarto ay nawala ang antok ko. My phone suddenly beeped. May gising pa ng gan'tong oras?

From: 09********8

I miss your voice, I miss everything about you.

How I wished I'm with you today.

I texted you because I miss you and because you say so.

I arched my brow. Sino na naman ba 'to? My eyes became bigger when I saw our previous texts. Siya pala si Mr. Admirer na until now ay hindi ko pa rin alam kung sino.

To: 09********8

I'm still wondering, where did you get my number?

From: 09********8

From your friend. You said when I miss you, I'll ask for your number from Cheryl.

"Iñigo..." bigla kong nasabi ang pangalan niya. I quickly turned off my cellphone and hid myself in the blanket. "Bakit ba hindi ko naisip agad 'yun?" Napasapo ako sa noo ko. I forced myself to sleep but I couldn't. He never texted again, baka tulog na. I opened my phone to play my favorite playlist so I can sleep.

"TITA! LET'S EAT BREAKFAST NA!" uunat-unat akong bumangon at marahas na napakamot sa ulo.

"Gising na!" Naghimalos muna ako bago bumaba at sumabay sa kanilang kumain. They're smiling like an idiot. I rolled my eyes. "Ba't kayo nakangiti?" Umiling lamang sila kaya nagkibit balikat lang ako.

"Mayro'n ditong puyat. Feel ko may kausap siya kagabi." Si ate, bigla akong napa-ubo. Natawa sila mama sa inasal ko kaya naman napayuko ako. "Ikaw ba 'yun van?" Umiling ang bata. "Hindi naman pwedeng si mama 'yon kasi maaga silang natulog–"

"Pwede bang kumain nalang tayo nang tahimik?"

"Ah...okay...sige...Kumain na tayo." Nakangiting sabi ni Ate.

Binisita ko ang planta para tingnan ang progress dito. Maganda naman ang takbo at may mga nag-alaga rin sa mga gulay. Gusto ko pang i-expand ito para marami kaming resources pero mukhang matatagalan pa ito lalo na't busy pa ang mga tao. Pagkatapos ay dumiretso ako sa opisina para tapusin ang naiwan kong mga gawain.

Naglakad-lakad rin kami nila mama sa mall, tumingin ako ng mga furnitures for my cafè. May napili na ako pero hindi ko pa binibili. Sila mama naman ay grocery lang ang pinabili habang ang pamangkin ko ay libro na naman.

I thought my day would end there but not yet, I saw papa talking to a familiar man. Halatang galing pa siya sa trabaho dahil sa usot niya. Nagkatinginan kami ni mama pero tumango lang siya habang ako ay nagtataka pa rin. Tinuro ni papa ang gawi namin kaya naman nabigla ako. My face glistened with sweat as the man walked towards me. Inawas ko lang ang tingin ko at dire-diretsong pumasok sa bahay. Bakit niya pa 'ko sinundan? ano bang problema niya! Isang lingo pa nga lang kaming hindi nagkikita.

"Natasha, wait...let's talk please."

I stopped walking. "Bakit mo pa 'ko sinundan? Iñigo naman eh."

"Because I love you...why do you always choose to hurt me? Please Natasha, I can't find another you in this world. Nag-iisa ka lang kaya paano ako magiging masaya sa iba?" That line made me speechless. I couldn't speak any words. "pero kahit na saktan mo ako nang paulit-ulit, ikaw pa rin eh."

"Why me? Bakit ako pa rin kahit na masakit pala ako mahalin? Bakit hindi ka nalang sumuko? Bakit ba ganyan ka!" I shouted. I fought back my tears. "You're too kind for me Iñigo. I don't really deserve you."

Akmang papasok na 'ko sa kwarto pero pinigilan niya ako. Siya ang nauna sa akin at hinila ako papasok. My heart was beating fast. Hindi ko alam ang gagawin.

"But you still love me right?" Matalim ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. I swallowed three times because I don't know what to say. "You still love me, Natasha." his hands went on my waist. He drew a circle on my back using his hands. "Answer me...you still love me right?"

I nodded before I could utter a word, he kissed me. His hands were carefully caressing my back. I put my hands on his nape. I kissed him back, I felt him grinned. Binuhat niya ako habang patuloy pa rin ang paghalik sa akin. Ang strap ng bra ko ay kusang bumaba sa aking balikat. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad hanggang sa makarating siya sa kama ko. Dahan-dahan niya akong ibinaba doon at sabik na hinalikan.

"Walang araw na hindi kita minahal." Pilit kong salita. Tumigil siya sa paghalik sa akin at tinignan ako sa mata.

"I knew it." He smirked. Tumayo siya at inayos ang sarili. "I'm going to court you, whether you like it or not. Fix yourself." I felt my face heated, baka isipin niyang sabik rin ako sa kanya. Tumango lang ako at dumiretso sa banyo habang hawak-hawak ang dibdib ko.

Ang rupok ko!

Dealing With The BillionaireWhere stories live. Discover now