Dealing With The Billionaire

Chapter 18

Heartbreak

Lahat ng tao ay nakangiti nang pumasok ako sa opisina, mukhang nandito na nga si Iñigo. Hindi ko siya pinuntahan sa airport dahil wala naman akong lugar pa doon kaya kanina pa niya 'ko tinatawagan. Tumunog ulit ang cellphone ko at sa inis ay pinatay ko na lang ito. Kailangan ko 'to.

Alam kong nasa opisina siya ngayon kaya lahat ng paraan para makaiwas sa kanya ay gagawin ko pero parang hindi sang-ayon ang panahon sa plano ko. May kailangan nga pala akong ibigay sa kanya na kailangan niyang pirmahan. Sapo sa noo na lang ang nagawa ko.

Tatlong katok ang ginawa ko, narinig ko naman ang boses niya kaya pumasok ako. Our eyes met quickly. Her eyes were happy and obviously excited to see me. I looked down at the floor to avoid his gaze.

"Ito na po 'yung mga proposal that need your approval sir. Paki-basa nalang po ng maigi. Mr. Vargas wants to talk to you today after lunch sir. That's all sir, aalis na po a–"

"Don't leave. Ilang araw kitang hindi nakita tapos ang bilis mong umalis. Nagtatampo ka ba?" I could see the concern in his eyes but I ignored it. I looked at his hand holding my arm, it wasn't tight. Just right so I can't leave and I don't get hurt.

I carefully removed his hand but he tightened it even more. "Hindi po ako nagtatampo sir, I need to–"

"Bakit ka umiiwas? Are you mad, love?" At this time I violently pushed his hand away which made his forehead creased.

"There's no reason to avoid sir, "LIE! There's a reason why you're avoiding him. "Lalabas na po ako. " He could do nothing but sigh and just lead me outside with his gaze. Nang makalabas ay doon ko nailabas ang mahabang paghinga. Ang hirap mong saktan. Ang mahal mahal ng mga luha mo at kahit ako ay ayaw bilhin. Hindi ko kayang saktan ka pero buo na ang desisyon ko.

"Where's Mr. Enrile? Nandito na ba siya?"

Tumango ako. "Yes po sir, he's here, please go to his office. He's waiting for you." Sumunod naman ang lalaki at pumasok sa opisina ni Iñigo.

Kailangan ko na talaga siyang kausapin. Maybe when he had time? I'm not ready for this but there's nothing I can do. Ipinatawag niya 'ko para mag-timpla ng kape kaya naman bumaba ako. Masasama pa rin ang tingin nila pero hindi ko nalang ito pinansin. Maingat kong binitbit ang dalawang kape at umakyat na rin.

"How are you? I heard that you and Clarice went to Hawaii to plan your upcoming wedding. Is that true?" Napahinto ako sa labas ng pinto dahil sa pag-uusap nila.

"Yes–"

Hindi na 'ko nakinig at dire-diretsong pumasok sa opisina niya para hindi marinig ang sasabihin. "Sir, here's your coffee. Call me when you need something." I was breathing fast when I got out. He is getting married and I don't want to ruin their relationship because of me. Sang-ayon ang mga magulang nila sa kasal at sa tingin ko ay ako ang sagabal kaya hindi nila ito matuloy. Hindi na niya ulit ako tinawag kaya naman mas napanatag ako.

"Hey, aren't you going home? Let me take you home," masyado yata akong nalibang kakabasa at hindi ko na namalayan ang oras ng uwian, pagod ang mga mata ni Iñigo nang magtama ang tingin namin. Kaya mo ba siyang iwan ng ganyan Natasha? "Let's go?"

I nodded. "Mm.."

Inakbayan niya ako para magkasabay kami wa paglalakad. "You're so quiet, are there some things bothering you, love?"

"C-Can I say something?"

"Sure! What is it?"

Ilang beses ko pang nagawang lumunok at parang hindi kaya ang sasabihin..naduduwag ako Iñigo..I don't know if I can leave him like that. I don't know what I'm going to say, when I tell him what his mom told me they might fight again. Hindi ko kayang sirain ang relasyon nilang mag-ina...my heart hurts so much, it's like I'm being killed inside while looking at him, he doesn't know what's going on...

"I thought you're going to say something? What is it, Love, may surprise ka ba?"

"S-Sorry.."

"Why are you sorry?"

"I-I think..y-you d-deserve someone better and that's not me, let's forget the things we've done together okay? Act like we didn't meet, act like you don't know me..." ramdam ko ang pag-init ng mga mata ko at anumang oras ay may lalabas na mga luha, kailangan ko pang mag-taas ng tingin para mapigilan ito.

I sighed. "Act like you didn't love me..please, do what i've said...Forget me, ignore me and think I've done something wrong."

"What are you saying? Is that how you welcome me? I just got home..what happened–why are you like that? Did I do something wrong? Ako ba 'yung may mali? Nagtatampo ka ba kasi hindi ako nakaka-pagtext? T-Tell me...I don't get it." Sabi niya sabay umiling. "I still don't get it...hindi tinatanggap ng utak ko, ayaw mag-sink in."

"Let's break, Let's go back from the start–bumalik tayo sa panahon na hindi natin kilala ang isa't-isa at hindi pa natin mahal ang isa't-isa. Mas madaling gawin 'yun." Pinatatag ko ang boses ko. Ayokong umiyak ulit sa harap niya.

"B-Babalik tayo s-sa umpisa? G-Gusto mo bang l-ligawan kita? Don't leave me." He started to cry. Tingnan mo ang ginawa mo! Wala kang puso Natasha! Nagulat pa 'ko nang lumuhod siya sa harap ko.

"T-Tumayo ka Iñigo..." pabulong kong sabi. "Tumayo ka diyan! Ano bang ginagawa mo sa sarili mo!?"

"Iñigo!" Napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko at halos mamutla nang marinig ang sigaw ng mama niya. Galit na galit ang mga mata nito na nakatingin sa akin. Sinampal niya ako. "Anong ginawa mo sa anak ko? Tumayo ka diyan Iñigo!" Pilit niyang itinayo ang anak. "Wala kang karapatan para ganyanin ang anak ko! Akala mo napaka-ganda mo at ikaw pa ang may lakas nang loob na saktan siya! Hinayaan mo pa siyang luhudan ka! Napaka-kapal ng mukha mo!"

Nagtangis ang galit sa mukha ko. Naghahalo ang inis, kaba, at takot habang kaharap ang ginang. Muli niya akong sinampal, dahilan para maramdaman ko ang pag-init ng mukha ko. Sobrang sakit na.

Akmang sasampalin niya ulit ako pero hinarang siya ni Iñigo. "Ma! Stop it! Don't hurt her..please!"

"Tigilan mo ang anak ko! Hinding-hindi siya mapapa-sayo!" Sigaw niya sa mukha ko.

Lumapit ako sa kanya at nilabanan ang mga tingin niya. "Nagawa ko na ang gusto mo. Wala kang karapatang saktan ako! you don't know how much it hurts me to see the person I love being forced away from me! Hindi ko inaasahan na hindi lang pala ako masasaktan emotionally, pati pala physically! 'Wag po kayong mag-alala, ginawa ko na ang sinabi mo! Nang-gagamit ka pa ng ibang tao para ilayo ang anak mo.

"Pinagsisisihan kung bakit po ako nakinig sa iyo pero mas pinagsisisihan ko na kailangan ko pang saktan ang anak niyo para hindi siya masaktan. Ironic isn't it? Ayaw mong masaktan ang anak mo pero ikaw mismo ang gumagawa no'n ngayon. Mauuna na po ako. Bantayan niyo ang anak niyo, sabihin mo rin sa fiancé niya na matutuloy na ang kasal na inaasam-asam mo." Nanghihina at pabulong kong sabi sa kanya para hindi marinig ni Iñigo. Hindi naman naka-sagot ang ginang kaya bahagya akong lumayo sa kanya.

Iniwan ko silang dalawa. Wala akong balak na lingunin sila, hinding-hindi ko gagawin yun dahil mas lalo akong masasaktan. Sorry Iñigo...I'm really really sorry.