1. BÖLÜM "SATILIK"

224K 3.6K 3.2K
                                    

Medya: Esila Durukan

Kitabı okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz çiçeklerim.💗

Keyifli okumalar dilerim....

______

Okul sıramda son kalan eşyalarımı da toplayıp çantama koydum ve kapıda beni bekleyen arkadaşımın yanına doğru ilerledim.

"Bir şeyler yapalım mı ya? Uzun süredir seninle dışarıya çıkmıyoruz."

Elif'in sorusuyla başımı iki yana salladım. "Abim hemen eve gel diye mesaj atmış. Gitmem lazım."

Bana gülümseyip, "Tamam canım. Yarın görüşürüz o zaman," dedi.

Bende gülümsemesine karşılık verdim. "Görüşürüz."

Elif'le yollarımız ayrıldığında kaldırımda yürümeye başladım. Okul ve evimin arasında çok bir mesafe olmadığı için yürüyerek gidip geliyordum.

Size biraz kendimden bahsedeyim.

Ben Esila. Esila DURUKAN. 17 yaşındayım. Bu sene üniversite sınavına gireceğim ve veterinerlik okumak istiyorum. Hayvanları, insanlardan daha çok severim. Çünkü hiçbir hayvan, yavrusuna vurmaz ve onlar arasında ayrım yapmazdı. Annem ve babamın beni sevdiği söylenemezdi. Babam cahil bir insandı ve kız çocuklarından nefret ederdi. Abimden sonra ben doğunca benden de nefret etmişti. Annemin de abimden başka evladı yok gibiydi. Ben bu duruma alışmıştım. Artık pek umursamıyordum. Tek istediğim üniversiteyi Ankara da kazanmak ve orada tek başıma Miniğim ile yaşamaktı.

Minik, benim sokakta bulduğum kedimdi. Onu alıp eve getirdiğimde annem çok sinirlenmiş ve onu tekrar sokağa atmıştı. Bende dayanamayıp geri almış ve en yakın arkadaşım olan Elif'e vermiştim. Şuan onun evindeydi.

Ailem beni sürekli çalıştırmaya zorladığı için her çalıştığımda kazandığım paradan kendime biraz ayırmıştım ve şuan yüklü denebilecek kadar param vardı. Eğer üniversiteyi kazanabilirsem Minik ile beraber Ankara'ya gidecek ve bana kötü anı vermekten başka bir izi olmayan İstanbul'a bir daha hiç dönmeyecektim.

Ailem bana her şiddet uyguladığında ya da her an beni değersiz gördüklerinde aklımdaki bu planlarla kendimi avutuyordum.

Olduğum yerde durdum ve başımı gökyüzüne kaldırarak kocaman gülümsedim.

"Bir gün her şey çok güzel olacak."

Sessizce fısıldadıktan sonra iki katlı evimize gelmiştim. Kapıyı çaldım ve beklemeye başladım. Kapıyı annem açtı.

KALP TUTSAĞI +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin