"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım."
_
Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder.
Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki notta yazanları defalarca kez okurken beyniminiçinde tek bir isim dönüyordu. Dinçer. Acaba o mu yazmıştı bu notu? Buradan gitmeden önce beni Yavuz'un elinden alacağından bahsediyordu ama şöylebirgerçek daha vardı ki Dinçer bu fotoğrafıçekmişolamazdı. Çünkü bu fotoğraf Yavuz'un yanında ilk kez uyuduğum geceye aitti. O zamanlar Dinçer yoktu.
"Ne yapıyorsun sen orada?"
Yavuz'un sesi düşüncelerimi bir bıçak gibi böldü. Elimdeki notu Yavuz'a uzattım ve tepkisine baktım. Önce notu okumuş sonra da fotoğrafa bakarak bir anda yanındaki duvara yumruğunu geçirmişti. Ani tepkisi karşısında çığlık atarak bir adım geriledim.
"Ben böyle işin..."
Yavuz hızlı hızlı nefes alıp veriyor sakinleşmeye çalışıyordu. Tepkilerini anlamazken yanınadoğru ilerledim.
"Kim bu Yavuz?"
Yavuz sanki orada olduğumu yeni farketmiş gibi başınıhızla bana doğru çevirdi. Siyah gözleri daha da kararmıştı.
Başını iki yana sallayarak, "İzin vermeyeceğim," dedi. "Seni benden almasına izin vermeyeceğim!"
"Kim Yavuz? Cevap verecek misin artık?"
Yavuz gözlerini benden kaçırıp kolumdan tuttuğu gibi merdivenlere doğrugötürdü. "Sen yat uyu. Yarınsabah konuşuruz."
Bana bir şey anlatamayacağını bildiğimiçin ses etmeden merdivenleri çıktım. Yarısına kadar geldiğimdeaşağıdoğrubaktım. Yavuz elinde telefonu ile birini arıyordu. Merdivenin basamağına oturarak onu izlemeye başladım.
"Özkan evimi bulmuş. Artıkhiçrahat durmayacak şerefsiz! Bir şeyleryapmamızlazım," diyerek bir süre karşı tarafi dinledi.
