KALP TUTSAĞI +18

6. BÖLÜM "TANIŞMA"

Bölümün gecikmiş olmasının sebebi 2 haftadır hasta olmam. Değil telefonu elime alıp bölüm yazmak yataktan bile kalkamıyordum ama şimdi kendimi biraz daha iyi hissettiğim için hemen elime telefonu alıp bölüm yazmaya başladım.

Anlayış gösterirseniz çok sevinirim. Umarım sizde iyisinizdir.

Hepinize keyifli okumalar dilerim...

______

Şaşkınlığım hat safhada, olduğum yerde durmuş Yavuz'un kapattığı kapıya bakıyordum. Gerçekten de bana hiçbir şey yapmadan gitmiş miydi? Hem de bileğimin acıdığını fark ederek kremi verip gitmişti. Ben bana zarar vereceğini, ondan kaçtığım için canımı misliyle yakacağını sanırken o beni bırakıp gitmişti. Yavaş adımlarla odadan çıktım ve tam karşıdaki kapıya baktım. Yavuz gittikten sonra sesten anladığım kadarıyla karşıdaki odaya girmişti. Sessizce ilerleyerek kapıyı açtım ve başımı uzatarak içeriye baktım. Yavuz yatağına sırtüstü yatmış, uzanıyordu. Göz göze geldiğimizde beni beklemiyor olacak ki kaşlarını çatarak yattığı yerden doğruldu. 

"Ne oldu, neden geldin?" Sesi sakindi. 

Omuz silkerek yanına gittim ve oturdum. "Hiç," diye mırıldandım. "Bana neden ceza vermedin merak ettim. O yüzden geldim."

Kaşlarını kaldırdı. "Sana ceza vermemi mi istiyorsun?"

"Hayır," diyerek ofladım. "Sadece hiçbir şey yapmadan gitmene şaşırdım o kadar."

"Esila sen ne istiyorsun?" diye sordu hayretle. "Ceza versem dert vermesem dert. Ne istiyorsun sen, onu söyle bana."

"Dengesizsin diyorum! Ne yaptığın belli değil. Acaba psikolojin bozuk olabilir mi? Bir doktora görün istersen."

Kaşlarını çatarak yüzüme baktı. Ah, onu yine sinirlendirmiştim! "Esila kalk git şuradan yoksa elimden bir kaza çıkacak."

"Ben evime gitmek istiyorum," diye mırıldandım.

"Evindesin zaten."

Göz göze geldik. İkimiz de konuşmadan öylece durduk. "Bana neden bunu yapıyorsun?" diye fısıldadım. "Beni bu eve hapsederek bir şey elde edemezsin."

"Beni sevmen için elimden geleni yapacağım."

Alayla güldüm. "Zorla güzellik olmaz."

"Oldururuz," dedi kesin bir dille. "Sen orasını bana bırak."

Bununla da adam akıllı bir şey konuşulmuyordu ki!

Derin bir nefes vererek ayağa kalktım ve kapıya doğru ilerledim. Tam çıkacakken Yavuz'un sesi adımlarımın yavaşlamasına sebep oldu. 

"Bana alışman için her şeyi yapacağım. Sana aşık olduğumu sakın unutma ay ışığım. Benim istediğim şey sana zarar vermek değil, beni sevmen."

🌙

Sabah huzursuzla gözlerimi araladığımda bir süre yataktan kalkmamış ve sırtımı yatağın başlığına yaslayarak yaşadıklarımı düşünmeye başladım. Yavuz'dan kurtulacağım dediğim her an sanki bu eve daha fazla hapis oluyordum. Bir gerçek vardı ki Yavuz istemediği sürece ondan da bu hapis hayatından da kurtulamazdım. Şu birkaç günde hem ruhsal olarak hem de fiziksek olarak yorulmuştum. Elimi, incinen bileğime koyarak ovaladım. Yavuz'un verdiği kremi dün gecede sürmüştüm ve ağrısı geçmişti. Kendimi biraz daha iyi hissetmek umuduyla banyoya girdim ve aynadan kendime hiç bakmadan sıcak bir duşa girdim. Sıcak su, gergin bedenimi fazlasıyla rahatlatmıştı. Bornozumu vücuduma sararak kabinden çıktım ve aynadan kendime baktım. Gözlerim şişmiş, beyaz tenim solmuştu.