"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım."
_
Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder.
Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavuz'dan/ 2 gün önce
Esila'yı evine bıraktıktan sonra ilk olarak yakın bir arkadaşımın yanına giderek, kekleri teslim ettim. Tahmin ettiğim kadarıyla içine uyku hapı karıştırılmıştı. Amaçları Sevgi Hanım'a zarar vermek değil, Zeynep'i kaçırmaktı. Ama neden? Ve bunu kim yapmıştı? Tahminim babamdan yanaydı. Esila'nın annesiyle görüştüğüne inanamıyordum. Bu ikisi her ne planlıyorsa öğrenecektim ve buna engel olacaktım. O adamın bir kere daha bana zarar vermesine izin vermeyecektim. Çünkü bu sefer, bu işin sonu Esila'ya da dokunuyordu.
Onun canını acıtırlarsa, bu dünyayı başlarına yıkardım.
Babamın yanına gitmek için yola koyuldum. Bir anda arabayı telefonumun zil sesi doldurdu. Arayana baktığımda kaşlarımı çattım. Başta açmamayı düşünsem de önemli bir şey olduğunu düşünerek aramayı cevapladım.
"Efendim Buket." Sesim, söyleyeceğini söyleyip telefonu hemen kapatmasını ister gibi çıkmıştı. Ki öyleydi zaten. Bu kıza karşı tahammülüm yoktu artık.
"Yavuz nasılsın?"
Gaza daha fazla yüklendim. Bir an önce babamın yanına ulaşmak istiyordum. "İşim var Buket," dedim bir an önce arama sebebini söylemesini isteyerek.
Esila gitmek istediğinde Dinçer'le iletişime geçip, bana yardım ettiği günden beridir onunla görüşmüyorduk. Açıkçası beni çok merak etmiş ve defalarca aramıştı ama onun bana ulaşmasını engellemiştim. Kanser olduğumu bilmiyordu. Demir'i de söylememesi için ikna etmiştim. Eğer öğrenseydi yanımdan ayrılmaz, sürekli ilgi gösterirdi.
Buket tehlikeli biriydi ve onca işimin arasında bir de onunla uğraşamazdım. Esila'nın doğum gününde beni tehdit ettikten sonra ve Esila'nın kaçmasına yardım ettiğinden beridir ona samimiyet göstermiyor, soğuk yapıyordum. Ona karşı olan mesafem Buket'i deli ediyor, daha da hırslanmasına sebep oluyordu. O yüzden ne kadar az muhatap olursam o kadar iyiydi.
Buket'in derin bir nefes verdiğini duydum. "Yanıma gelebilir misin?"
"Hayır," dedim kesin bir dille. "Vaktim yok."
"Önemli," dedi ısrarlı bir ses tonuyla. "Baban hakkında."
"Ne?" Kaşlarımı çattım. Babam ne alakaydı?
"Onun hakkında birkaç bilgi öğrendim ve sana söylemem gerektiğini düşündüm."
Hızımı yavaşlatarak, elimi saçlarımın arasından geçirdim. "Ne öğrendin?"
