17. BÖLÜM "HASTANE"

79.9K 1.8K 1.4K
                                    


Merhaba arkadaşlar. Yeni bir bölümle daha karşınızdayım💜

Umarım beğenerek okursunuz.

Keyifli okumalar dilerim...

_____

Yavuz'dan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Yavuz'dan

"ESİLA!"

Esila gözlerimin önünde yere yığıldığında beyaz elbisesi kıpkırmızı olmaya başlamıştı. Neresinden vurulduğunu idrak edemezken salonda ikinci bir silah sesi yankılandı. Esila'yı vuran şerefsiz kendi kafasına sıkmıştı. Herkes panik olmuş bir şekilde bu tarafa doğru gelirken yere eğilerek Esila'nın nabzını kontrol ettim. Çok yavaş atıyordu. Hızla Esila'yı kucağıma alarak çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Demir arabamı getirdiğinde arka koltuğa binip Esila'yı kucağıma yatırdım. Üzerimdeki ceketi çıkartıp yan tarafa fırlattım. Gömleğimi de çıkartıp Esila'nın yarasına sıkıca bastırdım. Bunu yapmamla Esila'nın dudaklarından kısık sesli bir inleme dökülmüştü. Bu içimi bir ateş gibi yakarken dudaklarımı alnına bastırdım.

"Dayan güzelim. Hiçbir şey olmayacak sana, iyi olacaksın," derken yarasına daha fazla baskı uyguladım. Çok fazla kanıyordu. Alt karnına yakın yerden vurulmuştu ve kurşun organlarına zarar verebilirdi. Tedirginlikle yola baktım.

"Daha hızlı sür şu arabayı Demir!"

"Geldik sayılır kardeşim. Sakin ol."

Bir elimi Esila'nın yanağına koydum. Soğuk soğuk terlemişti. Ona bunu yapanların hepsinden tek tek hesap soracaktım. Esila'nın acı çektiği her saniyenin intikamını alacaktım. Elimde hissettiğim baskıyla bakışlarım oraya kaydı. Esila elimi tutmuştu.

"Y-yavuz."

Elimi tutan elini sıkıca tutarak bedenini kendime daha çok çektim.

"Söyle güzelim."

"Ç-çok a-acıyor."

Fısıltıyla söyledikleri içimi parçalarken elimden hiçbir şey gelmemesi öfkemi daha da çok arttırıyordu. Araba hastanenin girişine doğru ilerlediğinde, dudaklarım bir kez daha Esila'nın alnı ile buluştu.

KALP TUTSAĞI +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin