9. BÖLÜM "ALIŞVERİŞ MERKEZİ"

93.2K 2.2K 582
                                    

Bölümüm gecikmesinden dolayı hepinizden teker teker özür dilerim. Hastalık sürecim hâlâ devam ediyor. 2 hafta hastanede yattım şuan evdeyim ama ağrılarım devam ediyor. O yüzden bölüm yazamıyorum. Kusura bakmayın tekrardan🌸

Keyifli okumalar dilerim...

______

Hayatımda her zaman korkak bir kız olmuştum. İlk ailemden korkmuştum ben, sonra da tüm insanlardan. Beni tanıyan herkes bana zarar vermişti. Canımı yakmıştı. Ama ben öyle olamamıştım. Hayatım boyunca hiç kimseye zarar vermemiştim ve bile bile zarar görmesine izin vermezdim

Bu özgürlüğümü çalan, bana hapis hayatı yaşatan Yavuz olsa bile.

Adımlarımı hızlandırarak Yavuz'un üzerine atladığım gibi ikimizin de yere düşmesine sağladım. Tam o anda silah patlamıştı. Yavuz'un sırtı taşlı, sert zemine gelirken bende onun üzerine düşmüştüm. Kafamı kaldırdığımda Yavuz'un endişeli bakışlarını gördüm.

"İyi misin?" diye sordu şaşkınlığı üzerinden attığı ilk an.  "Bir yerine bir şey oldu mu?"

Kafamı iki yana sallarken Yavuz'un korumaları etrafımızı sarmıştı. Erken geldiniz beyler ya! Silah patlamadan önce neredeydiniz? Yavuz da bunları koruma diye işe almıştı öyle mi?

 Yavuz belimden tutarak yattığı yerden doğruldu. Dolaylı olarak bende doğrulmuş hatta kucağında oturur vaziyete gelmiştim. Ellerim sıkıca omuzlarını tutmuştu. Korkudan tek kelime edemiyordum. Hayatımda ilk defa böyle bir şey yaşamıştım. Belki de Yavuz'un üzerine atlamasam şuan kanlar içinde yerde yatıyor olacaktı.

"Esila yüzün bembeyaz güzelim. Kendine gel."

Yavuz'un ellerinin yüzümü sarmasıyla bakışlarım ona kaydı. Nasıl bir pozisyonda olduğumuzu idrak ettiğimde ise hızla kucağından kalktım. Benimle birlikte Yavuz da kalkmıştı.

"Hemen kamera kayıtlarına bakın ve evime silahlı saldırıda bulunmaya çalışanları bulun bana!"

"Tamam Yavuz Bey."

Korumalar etrafımızdan ayrıldığında Yavuz'la ikimiz kalmıştık. Beni kucağına alarak eve girdi. Sesimi çıkarmıyor, beni taşımasına izin veriyordum. Salona geldiğimizde beni koltuğa oturttu ve tam karşımda durdu.

"Alara! Su getir çabuk!"

Alara elinde bir bardak su ile geldiğinde Yavuz önümde diz çökerek suyu bana içirdi. Birkaç yudum içtim. Kendime gelmiş gibiydim. Yavuz'un bir eli bardağı tutarken diğer eli yanağımdaydı. Rahatsız olduğum için kafamı elinden uzaklaştırdım. Bu hareketim onu sinirlendirse de bir şey demedi.

KALP TUTSAĞI +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin