Pisagor'un Gelini /TAMAMLANDI

4.PARTİ

     Hava esiyor saçlarımı savururken ruhumu da titretiyordu. Dün yine eski kabuslarımdan birini gördüm. Uzun zamandır görmüyordum ve rahat bir uyku çekiyordum. Şimdi ise hava almak için dışarı çıktım, güneş doğmak üzereydi. Dünya'dan farklı olarak burada güneş daha küçük gözüküyordu ve uzaktı ama hava o kadar soğuk değildi. Şaşırmıyordum artık...Odama gidip giyinsem iyi olacak, bugün de dersleri ekersem Apella beni öldürür. Saçlarımı bugün kendi haline bırakıp üniformamı giydikten sonra dişlerimi fırçaladım. Apella uyanmış olmalı ki yatağında yoktu ama giyinmeden nereye gitmiş olabilir ki? Her neyse ben odadan çıkıp güzelce kahvaltı yapacağım. Bugün okul biraz daha hareketli gözüküyor; herkes farklı bir havada bir koşuşturma içinde.

"Heyy yeni kız al bakalım. Veee gülümsee" Elime afiş tutuştururken ne olduğunu anlamadan pat diye fotoğrafımı çekmişti.

"Heyy. Ama insan haber vermeden fotoğraf çeker mi ya!"

"Kusura bakma yeni kız keyfini bekleyemeyecektim. Çünkü senin gibi daha bir sürü yeni gelen var onları çekeceğim."

"Ne-neden?"

"Görüşürüz tatlı kız!" Sorumu yanıtlamadan koşarak uzaklaşmıştı. Elime tutuşturduğu afişe baktım, bir parti -yeni gelenlere özel parti-davetiyesiydi. Hiç de sevmem kalabalık yerleri, buruşturup çöpün yanından geçerken attım. Bu arada teknoloji kullanmayan bu gezegende fotoğraf makinesinin ne işi vardı ki. Yemekhaneye geldiğimde kahvaltı tepsimi alıp en ücra köşeye geçtim. Patates kızartması, peynir zeytin ve domates almıştım.

"Heyy Aymira odadan ne ara çıktın ya, seni göremedim." Apella ve David çifti elindeki tepsilerle karşıma oturdular.

"Ben de seni göremeyince çıktım odadan." İkisine bakarak göz kırptım ve patateslerimi hunharca yemeye koyuldum. Apella kızarmış bir şekilde gülerek David'e dönmüştü.

"Bu arada Apella Pisagor'da teknoloji kullanmadığınızı düşünüyordum, ama bir çocuk fotoğrafımı çekti bugün." David gülümseyerek bana döndü. Bu çocuğa karşı gülümseyemiyordum nedense.

"Biz tamamen teknoloji kullanmıyoruz demedik ki. Gerekmedikçe kullanmıyoruz. Bizim gezegenimiz Dünya'ya göre daha çok gelişmiş bir ülke sadece biz böyle tercih ediyoruz."

"Oh, tamam teşekkürler" Ağzımdakileri bitirmeden konuşarak kabalık ettiğimi biliyordum ama umurumda değildi.

Dersimiz Tarih, evet maalesef. Dünya'da tarih dersinden nefret ederdim sahi ben bütün derslerden nefret ediyorum orası ayrı, her neyse işte burada da tarih dersi görmek gerçekten üzücü! Kimse dersi dinlemiyor yarın olacak partiyi konuşuyordu. Profesör ise ısrarla anlatmaya devam ediyordu, gülmek geldi içimden. "Aymira, yarınki partiye geleceksin değil mi? Çok güzel olacak David, sen, ben, parti, dans, müzik..." Gözleri gel der gibi ısrarla bana bakıyordu.

"Apella ben gelmesem olmaz mı? Hem bak tek de değilsin, David var." "Şaka mı yapıyorsun, Aymira? Sen başkasın o başka." Bana trip atar şekildeki bakışlarını yollayarak dersi dinlemeye koyuldu. Off,Tanrım...

"Çocuklar aranızda ölüm düğümünü bilen var mı?" Bu soru dikkatimi çekmişti işte. Buradaki tarih dersi daha heyecanlı sanki. Herkes boş boş birbirine bakıyordu ki Profesör durumu anlayarak olaya el koydu. "Anlaşılan kimse bilmiyor. O zaman bu sizin ödeviniz olsun, haftaya herkes bir şeyler öğrenip gelsin. Ders bugünlük sona erdi, hoşçakalın." Profesör sınıftan çıkarken Apella'ya döndüm; bana sanırım hala tripliydi çünkü tavırlı tavırlı eşyalarını topluyordu.

"Apella, Profesörlerin hepsi okulda mı kalıyor?"

"Hayır!" Evet şaşırmamıştım, hala bana kızgındı.