Pisagor'un Gelini /TAMAMLANDI

23. BAĞ

   "Hey bakın, geldiler!"

O kadar çok gürültü vardı ki... Gürültünün sebebi olan insanlara döndüğümde herkes susmuştu. Koca kalabalık bir anda nasıl sessizleşmişti? Herkes yüzüme bakıyordu. Sanki daha önce ağlayan birini görmemiş gibi. Ne var? Ne bakıyorsunuz! Diye haykırmak istiyordum. Festivalde çok eğlendiniz mi? Diye... Ahh! Lanet olsun! Gücüm tükenmişti. Nefes almakta zorlanıyordum. Kucağımdaki Teddy ile yere çökerken hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bu lanet gezegene bir kez daha küfrederken sırtımda hissettiğim elin sıcaklığıyla kafamı Teddy'nin bedeninden kaldırdım. Güven veren elin sahibine döndüğümde onu gördüm. O sırada bana doğru gelen ruh nefesime baktığımda bulanıklaşan görüşüme midemin bulanması eklenmişti.

"İyi misin Aymira?" Ray'in sorusunu zar zor duyarken göz kapaklarım ağırlaşmıştı. Son gördüğüm ruh nefesimin kaybolan varlığıydı.

RAY

"Nasıl yaparsın bunu March? Kardeşini orada nasıl bırakırsın?"

"Anne ölmeyecek ya? Niye bu kadar abartıyorsun? Oğlun döndü bir sarılmak yok mu?" Pis sırıtışı tüm yüzünü kaplıyordu. Suratına yediği tokatla ne olduğunu şaşıran March hala olayları anlamamış gibiydi. March'ın annesinin gözlerinden yaşlar dökülmeye devam ederken sertçe yutkundu.

"Kardeşin ölecek March! Onu orada terk ettin."

"Nasıl ya?"

"Bilmiyormuş gibi yapma şerefsiz." Suratına yediği yumrukla yere yapışmıştı. Herkes dikkatini March'ın üstüne çullanan orta yaşlarda görünen kirli sakallı esmer adama vermişti. "Diğer arkadaşların seni uyarmasına rağmen bir KORKAK GİBİ KAÇTIN! Herkes ne olduğunu çok net gördü." Suratına bir yumruk daha yerken başka bir adam tarafından engellendi.

"Yeter bu kadar Alec!"

"Yetmez!"

"Onun babası benim sen değil!"

"Ben de amcası olarak ona biraz nasihat veriyordum Victor. Ne yazık ki korkaklığını kimden aldığı görülüyor."

Babası olduğunu öğrendiğim adamın elinden çıkan mavi alevler ortamı kızıştırırken Profesör Olric araya girmek zorunda kaldı.

"Nerede olduğunuzu unuttunuz mu Victor, Alec? Hala benim akademimdesiniz ve burada bu şekilde tartışamazsınız. Aile sorunlarınızı daha sonraya saklarsanız sevinirim."

"Hey bakın! Deniz kızları geri çekildiler." Küçük bir çocuğun neşeli sesiyle herkes yarışmaya geri dönmüştü. Deniz kızları dediği gibi geri çekilmiş Teddy ve diğerleri arkadaşlarını, kardeşlerini çözmüşlerdi. Aymira ve Teddy arkada kalırken Zey ve Pita gölden uzaklaşmış, çıkışa yaklaşmışlardı.

"Hepsi kurtulacak bakın." Herkes sevinçle festivalin sonlanmasını bekliyordu.

"Gerçekten bitti mi?" Düşüncelerimi yine dışa vurmuştum.

Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y

Bitmemişti. Aymira kucağında Teddy ile bayılmıştı. Onun yorgun bakan gözleri ve yüzündeki o acı ifade zihnime kazınırken kopan feryatlarla düşüncelerimden sıyrılmıştım.

"Hayır! Kızım, o benim kızım! Ölemez hayır!" Acı içinde feryat eden bir babanın yakarışları herkesi göz yaşlarına boğarken ormandan bir ses geldi. Festivalin çıkışından gelen kişilerle herkes şaşkın olanları izliyordu. Hayalet gibi duran bir kadın ruhu beyaz bir elbise içindeydi ve saçları yerlere değiyordu. Yanında havada taşıdığı bir kişiyle çıkış kapısının önüne kadar geldi.