Pisagor'un Gelini /TAMAMLANDI

9.SEÇİLMİŞLER

      Apella ile arka bahçedeki kara büyü dersine gitmek üzere yol aldık. Arka bahçede öyle bir dersin olduğunu da hiç görmemiştim. Etrafı biraz incelediğimde herkes ayrı bir yerdeydi. Kimisi derse yetişmek için koşarken kimisi arkadaşlarıyla toplanmış eğleniyorlardı. Farklı okullardan gelen kişiler de etrafta dağınık vaziyette okulu geziyorlardı.

"Acele et bu taraftan Aymira."

"Eee Apella benimle dalga mı geçiyorsun, çıkmaz yol burası." Apella bana göz devirirken duvara dokunarak bekledi. O sırada duvardan bir nida yükseldi. "Şifree" Ardından duvar hareket etti ve bir göz belirdi. "Hmm Aymira Solender ve Apella Qin. Şifree"

"Şifre zihnimiz efendim." Apella şifreyi söyler söylemez duvar hareket etmeye ve ortadan ikiye ayrılmaya başladı. İçerisi kocaman bir sınıftı. Resmen içeride ayrı bir orman vardı ve ormanın içinde sıralar, acayip ismini bilmediğim bir sürü şey vardı.

"Vay canına!"

"Hadi ağzını kapat da gir içeriye."

"İçeride herkes birbirine bir şeyler anlatıp gülüyorlardı.

"Heyy kızlar duydunuz mu?"

"Neyi?"

"Yarın akşam festival varmış."

"Gerçekten mi? Çok heyecanlı." Apella ve festival! Bu sefer ben de heyecanlanmadım değil yalnız. Haberi veren kız tekrar arkadaşlarının yanına giderken biz Apella ile arkadan birer sıraya geçtik. Yarım saatten fazladır bekliyorduk ama gelen giden yoktu.

"Heyyy millet! Herkes bahçeye gelsin." İçeriye kısa boylu cılız bir çocuk geldi ve bembeyaz olmuş suratıyla alnında birikmiş ter damlaları, gözlerindeki şaşkınlıkla bizi bahçeye çağırmıştı. Herkes koşar adımlarla bahçeye giderken çığlık sesleri duyduk. Daha çok ağıt tarzında bir çığlıktı bu. "HA-HAYIIR! KİM? KİM SÖYLE!" Herkes bahçede ve büyük bir çember oluşturmuştu. İtiş kakış ne olduğuna bakmak için ilerlediğimde yerde kanlar içinde bir kadın gördüm. "Profesör Jasmine! Ne oldu?" Profesör Olric yerde kanlar içinde yatan kadının yanına çökmüş onunla konuşmaya çalışıyordu.

"O,o ve adamları her yerdeydi. Ben başaramadım. Ü-üzgünüm." Kim, kimdi onlar? Profesör Olric anlamış olmalı ki gözleri büyümüş bir şekilde etrafına baktı. Daha sonra Profesör Jasmine yani kara büyü dersinin profesörü alınarak revire götürüldü.

"Olanlar için herkes çok üzgün. Şimdi herkes odasına dönsün çocuklar. Zil sesi ile bahçeye çağrılacaksınız ve veda törenini gerçekleştireceğiz." Profesör Olric konuşmasını yaptıktan sonra herkes odasına dağıldı. Kimisi ağlıyor kimisi ne olduğunu anlamaya çalışıyor kimisi de öfkeli bir şekilde volta atıyordu. Apella ile odamıza geçtik ve sıcak bir duş alarak şoku üstümüzden atmaya çalıştık. Zilin ardından herkes arka bahçede toplandı. Üzgün bakışlarla Prof. Jasmine'i son yolculuğuna uğurladık. Annemi uğurladığımız zaman geldi aklıma. Son zamanlarda ne çok kişiyi uğurlamıştım son yolculuğuna. Gözyaşlarım akmak için direnirken yutkundum ve kendimi toplamaya çalıştım. Prof.Jasmine'i tanımasam da onun için üzülmüştüm. Herkes odalarına dağılırken Prof.Olric'in yanına gittim, oldukça üzgün duruyordu. Beni fark etmiş olacak ki bu tarafa doğru geldi.

"Merhaba Aymira. Nasılsın?"

"Prof.Olric siz beni boş verin asıl siz nasılsınız? Neler oluyor?" Prof.Olric aklına bir şeyler gelmiş olmalı ki kaşlarını çattı ve hemen düzeltti.

"H-hiçbir şey kızım. Sadece Prof.Jasmine yanlış zamanda olmaması gereken bir yerde bulunmuş ve bu şansız olay başına gelmiş." "Anladım. Üzgünüm gerçekten."