Намжүн Жинийг ирхийг хүлээнгээ түүнд зориулж цэцэг худалдаж авах уу яах уу гэдгээ бодон зогсоно. Тэд өнөөдөр анхны болзоогоо хийхээр болсон юм. Хамтдаа амьдардаг ч өчигдөр л Намжүн гадуур хоносон юм. Жин түүнээс гуйгаад Намжүн яаж ч чадалгүй зөвшөөрөн, Юнгигийнд хоносон ажээ.
"Намжүн а!!!"
Жин далласаар их л яаран ирж байв. Намжүн эцэст нь Жинийг ирсэнд баярлан маш аз жаргалтайгаар инээмсэглэн Жин рүү буцаан даллах аж.
"За эхлээд алсыг харагч дээр—- үгүй э!!! Алсыг харагч дээр суухаар салдаг гэсэн! Тэгэхээр алсыг харагч нөү!"
Намжүн инээн толгой дохих аж. Тэр Жинийг өхөөрдөнгүй харцаар харж байв.
"Эхлээд хоол идье ээ! Би өглөө юу ч идэлгүй гарч ирсэн!"
Жин толгой дохин, тэд хоол идэхээр боллоо. Харин юу идэхээ үл мэднэ. Жин бодож бодож тэд зүгээр л энгийн гудамжинд зарж байдаг догбугги гэх мэтийг идэхээр болов.
"Анхны болзоо гэхээрээ л үнэтэй ресторан орох биш шүү дээ! Зүгээр л энгийн хэрнээ үнэ цэнтэй байхад л болоо!"
Намжүн Жиний хэлсэнтэй санал нийлэн, эргэн тойрноо харж байгаад гялс Жиний хацар дээр үнэсэж орхив. Жин гайхсан ч ил гаргалгүй үргэлжлүүлэн ярих аж.
••••••
Жиминий гэр бүлийн уур амьсгал үнэхээр таагүй байв. Жэин хэл үггүй гадагшаа яваад өгсөн бөгөөд хаашаа явсныг мэдэх хүн нэг ч байсангүй. Жиминий ээж аав хуриманд нь санаа зовон яахаа үл мэдэх аж.
Жимин Жэинд санаа зовон байж болох газрууд руу очсон ч ер байсангүй. Эцэст нь тэр Жонгүг дээр очлоо.
Жонгүг Жиминийг гэнэт гэрт нь ирсэнд гайхсан ч маш их баярлаж байв.
"Жэинийг харсан уу? Сүүлд хэзээ холбогдсон?"
"... дээр гурвуулаа уулзхад л харсан. Яасан?... ямар нэг юм болоо юу?"
Жимин санаа алдан өвдөг дээрээ сөхрөн суух нь тэр. Жонгүг сандран түүнийг босгох гэж оролдсон ч болсонгүй.
"Гуйя!! Ээж аавдаа заавал хэлээд өгөөрэй, хэчнээн хурим болохгүй ч хөрөнгө оруулалтаа битгий цуцлаарай гээд! ... Жонгүг аа! "
Жонгүгд өвдөг сөгдөн суухдаа ийм юм гуйсан Жимин үнэхээр сонин байв. Хөрөнгө оруулалт юу болоод ингэтлээ гуйж байгаа нь.
