HURT
"သား ထယ်...."
တိတ်ဆိတ်နေသော ထမင်းစားချိန်အတွင်း အာပါးက ခေါ်လာသည်ကြောင့် ကင်က ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။
ဆိုသည်က ပြောဆိုသည့် သဘောပေ..
"သား ကျောင်းက..Jungle vocation.ကို သွားမယ်ဆို.."
"အင်း.."
"ဂရုစိုက်ဦးနော် သား...."
မထင်မှတ်ထားသော စကားတေကြောင့် ဇွန်းကိုကိုင်ကာစားနေသည့် ကင့်ရဲ့ လက်များမှာတုန့်ခနဲ...
သို့ပေမယ့်
"အာပါးသာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂရုစိုက်ပါ..
ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပူမနေဘဲ.."
ဟုတုံ့ပြန်ကာပင် ကင်က ထမင်းစားဝိုင်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။...
ဂရုစိုက်ပါ ဆိုသည့်စကားအား..တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်ဒါဟာ ပထမဆုံး ကင်ကြားဖူးခြင်း..
ခံစားချက်က နဲနဲတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသား..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ကင်..အဆင်ပြေရဲ့လား.."
"အွန်း.."
ကျောင်းက ကားနဲ့ပဲ အကုန်အတူတူလိုက်ရမည်ဖြစ်တာကြောင့် ဂျေးမှ ကင်သို့ မေးနေခြင်း..
"အဆင်မပြေရင်ပြောနော်..ငါကားသက်သက်စီစဉ်လိုက်မလို့.."
"ရတယ်ဂျေး..အရင်တုန်းကလဲ ငါဒီလိုပဲ လိုက်ဖူးခဲ့တာပဲ စိတ်မပူပါနဲ့.."
"အင်းအင်း ဟုတ်ပါပြီ ကင်.."
မာနအိုးလေးက ကျောင်းကားနဲ့ပဲ စီးမယ်..?
ကြားနေရတဲ့စကားသံတေအား ဂျွန့်အတွက်မယုံနိုင်ဖွယ်ရာ...
မာနကြီးပါပေ့ဆိုသည့် အဆိုးလေးက ကျောင်းကားနဲ့ပဲ လိုက်ပါမည်တဲ့လေ..
"ဂျောင်ဂု သွားရအောင်လေ.."
"အာ ..ငါက ကျောင်းကားနဲ့ပဲ လိုက်တော့မယ် ငါ့ကားနဲ့ နင်လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့လေ ငါ ဒရိုင်ဘာကိုပြောပေးထားပြီ .. "
"ဟင်..ဒါဆို ငါလဲ ကျောင်းကားနဲ့ပဲလိုက်မယ်"
ထိုစကားအား သူခေါင်းငြိမ့်၍သာ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။
နာဟေးနဲ့စကားပြောနေပေမယ့် သူ့အာရုံတေက ဆံပင်အဝါကောင်နဲ့ လိုက်လိုက်လျောလျောစကားပြောနေသည့် မာနအိုးလေးထံသာ..
YOU ARE READING
HURT
FanfictionKim: -You gave me more than thousand of hurts Jeon... Drama fiction!!
