The Emperor's Twin (Book 1)

Epilogue

══════◄••❀••►══════
EPILOGUE

Asteria Lein Y Credieu

"I'll be leaving the palace for five years..."

"Hah?"

"Its for an expedition and training under promising people. They said that princes must be under to this. They might help me to get strong."

"S-Sama ako." Nanlalamig ang pakiramdam ko at parang bumabara sa lalamuman ko, maisip ko lamang na iiwan ako ni Neil.

"Asteria, you know that Father won't let you. Its for your sake. You know the harm that people around us might bring. And its just five years."

"Anong its just, sinasabi mo N-Nwil. Hindi mo naman ako iiwan diba? Hindi kana..." Unti-unti ng bumagsak ang luha ko ng makita kong seryoso nga siya sa sinasabi niya.

"Nwil limang taon yun! Limang taon mo akong iiwan dito?! Siguwado kaba?" Sinubukan kong maging malakas, ngunit nanginginig na ang kalamnan ko.
Pinunasan ko ang mga luhang lumalabas sa mata ko.

"Asteria please... Its just five years of training and I'll be back. Isa pa, mother might look for us and this is just the place she can outlook for. You need to be here to wait for her."

"Kung sabihin mo yan pawang ang dali lang. Sama ako! Kukulitin ko si Papa!" Tumayo ako at ambang lalabas ngunit pinigilan ako ni Neil.

"Asteria!"

"Ayoko! Sasama ako Neil!" Kumawala na ang mga hikbi sa akin, naramdaman kong niyakap ako ni Neil.

"Ayoko Nwil... Wag mo akong iwan please." Kumawala ng mga buntong hininga si Neil.

"Kapag iniwan mo ako dito maghahanap agad ako ng asawa!"

"Asteria..."

"Hindi na kita aawayin! Pipilian na kita ng magandang tangewin! Hindi ko na ipagdadamot yung dwied tangewin ko! Promise! Neil, wag mo akong iwan. Sama ako."

"Asteria if I don't do this, palagi  tayong aapihin."

"Wala akong pake gusto ko kasama kita!"

"Don't be stubborn. And its just five years, I just want to secure the harmony for our life." Niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak.

"Ayoko."

"Asteria... Hush." Nakailang buntong hininga pa siya at iyak lang ako ng iyak. Seryoso ba siya? Limang taon yun! At iiwan niya ako dito, ayokong mag-isa. Sa ilang minuto kong pag-iyak ay humihigpit ang yakap ko sakanya. Parang kapag binitawan ko siya ay hindi ko na siya muli pang makikita. Kaya naman namin maging malakas eh.

"K-Kailangan ba talaga yan N-Nwil?" Sumisinghot kong tanong, hinahaplos niya naman ang ulo ko na parang pinapatahan ako nito. Tumango naman siya kaya niyakap ko siya ulit.

"K-Kailan kayo aalis?" Bago ko siya marinig sumagot ay unti-unti na akong dinalaw ng antok. Naipikit ko na lamang ang mabigat at basa kong mga mata. Naramdaman kong pinunasan nito ang mga luha ko.

"By the next month, I'll be leaving..."

⊰᯽⊱┈⊰᯽⊱