Bölüm65 Yeni Bir Gün

2K 273 64
                                    

Çok uzun bir rüya gördüm.

Rüyamda geçmiş hayatımdaydım.

Şimdi düşününce gerçekten çok yalnızdım.

Kalbim kırıldı ve kırıklarını kendim topladım. Sonunda duygularımı içeri gömdüm.

Ama buraya geldikten sonra gerçek sevgiyi tattım. Ve işte o zaman farkına vardım yalnızlığımın.

Gozlerimi araladığım da tanıdık bir oradaydım. Burası...

Dur ne!? Dükalıkta mıyım?

Anılar zihnime hücum etti. Olan biten aklıma geldikçe hem sinirleniyor hemde onları yakaladığım için seviniyordum.

Odadan çıktım ve ilk olarak babamın odasına gittim.

O oradaydı ve iyiydi. Sakince yatıyordu. Vücudunda olan sayısız yara dikkatimi çekti.

Onu uyandırmamak için sessizce odadan çıktım.

Saat henüz çok erken. Kimsenin uyanık olduğunu sanmıyorum.

Malikane dağılmıştı. Her yerde kırılmış eşyalar ve cesetler olmasa da kan lekeleri vardı.

Hizmetçiler saldırıdan sonra gitmiş olmalı.

Dışarı çıktım. Biraz hava alıp tutsakların yanına gideceğim.

Dışarı çıktığımda bahçede yalnız başına oturan bir figür gördüm. Ahh bu Caein olmalı.

Muhtemelen olanlardan sonra ne hissedeceğini bilemiyordur.

Onu teselli etmek istemiyorum sadece o farketmeden geri dönmeliyim.

Tam arkamı dönecek Caein bu tarafa baktı.

Sanırım başka şansım yok.

Yanına gittim ve oturdum.

-Daha iyi misin.

İlk soran o oldu.

-Öyle görünüyor. Yenilenmiş gibi hissediyorum.

-Orada herkes senin...

Ah o andan bahsediyor.

-Herkes senin öldüğünü sandı... Öyle pervasızca hareket etmemeliydin.

Savaştığım kişi sevdiği kızdı. Bunları bana söylüyor olması gerçeği kabullenmeye başladığı anlamına gelir.

Ona döndüm.

-Sen nasılsın?

Doğan güneşe bakıyordu.

-Bilmiyorum. Sadece... bildiğim her şey yalandan ibaretmiş ve... Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.

Sadece suratına ben demiştim demek istiyorum. Ama bu sefer onu indirebilirim.

Birini nasıl teselli edebilirim.

Okuduğum şeylerden yola çıkarak bir şeyler deneyeceğim.

Elimi sırtına koydum ve konuştum.

-O seni haketmiyordu. Onun için kendini üzme.

Oldu mu?

Caein bana döndü.

-Lütfen bunu yapmayı kes.

Büyük bir zevkle.

-Hadi ama yardımcı olmaya çalışıyordum.

Böylece birlikte gülmeye başladık.

Sonrasında derin bir sessizlik oldu. Kahkahalarla olacakları görmezden gelemezdik.

-Onu öldüreceğim.

Peki Ya Bir KötülüksemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin