KAR VE KÜLDEN (Tamamlandı)

※0※ zamanın ipliklerine karışıp aşınmış bir mektup

sevgili arkadaşım,

gittin. ayrılışın çok zorlu oldu. umarım şimdi huzurlusundur. umarım yüreğindeki acı bir nebze azalmıştır. kim bilir, belki ikiniz de sonsuzluğa karıştığınızda birbirinizi bulmuşsunuzdur. her şey başlamadan önceki zamanlardaki gibi.

sen de gittin. ve ben bir başıma kaldım. elimde bir tohum var. bana verdiğin tohum. bunu ekmeye çekiniyorum. korkuyorum.

yarattığınız her şey burada. onun aklı ve senin kalbin. avuçlarımda. merakınız, hevesiniz, çocukluğunuz, yeminleriniz, adımlarınız... ve aşkınız. o kadar kıymetli ki şimdilerde hiçbir şey hissedemesem de, hiçbir şeye dokunamasam da tohumla yeniden ve yeniden doğuyor gibiyim.

sana verdiğim sözü tutabilecek miyim? kalbi sökülmüş bir ruh, bu tohumdan filizlenecek tüm hikayelere koşabilecek mi?

bilmiyorum. ama senin için deneyeceğim. sizin için. siz iki dostum için.

bana çok ama çok zor bir vazife verdin. bunun için kızgınım sana. kırgınım.

ama tek yolunun bu olduğunu biliyorum. onlardan sonsuza kadar kaçamazdınız. kaçamazdım.

ve kaçamadım da.

her şey yeniden başlayacak. tohumu ektiğim an zaman akmaya devam edecek. çöl buzuldan ayrılacak.

keşke yaptığın fedakârlığı yıldızlara da anlatmanın bir yolu olsaydı.

umarım birbirine dolanmış hikayelerin arasında size rast gelebilirim. rast geldiğimde de sizi tanıyabilirim.