benim ve kardeşlerimin yaratıcıları sizdiniz. yokluktan sıyrıldığım, gözlerimi açtığım ilk anımı hatırlıyorum. kağıt kadar beyaz ve renksiz tenimi, oraya buraya saçılmış kömür karası saçlarımı... bir elimden sen, diğer elimden o tutmuştu. ikiniz de kocaman gülümsemiştiniz.
"hoş geldin," demiştin. "biz de seni bekliyorduk."
kardeşlerimin en küçüğüydüm. en görünmezi. en ufak tefeği. varlığıyla yokluğu bir olanı. sesi çıkmayanı. en şatafatsız, en gösterişsiz olanı.
öyle olmam kalbimin değeri anlaşılana dek işime yaramıştı. göze batmamıştım. beni bulamamışlardı. tüm kardeşlerim teker teker avlanırken kimse benim var olduğumu hatırlamamıştı bile.
bunu o akıl etmişti. henüz onu kaybetmediğimiz zamanlarda. kendini koruyamayacağını biliyordu. ama belki de yarattıklarınızı koruyabilirdi.
bunu denedi. son ana kadar da başardı. ben de yakalanana dek. onlar seni bir kıyamete dönüştürene dek.
kendi yaratıcılarınızdan bile gizlediğiniz dünyaların anahtarlarını, geçmişi ve geleceği avuçlarının içinde sıkıştırmıştı. sonra da göğsümün içine koymuştu. kalbim binlerce farklı toprak ve binlerce farklı göktendi. sayısız dilden ve sınırsız ruhtan. gidemediğiniz, göremediğiniz dünyalar ve zamanlardan.
"ne olursa olsun, sakın seni bulmalarına izin verme." demişti.
tüm renkler yeniden kaybolana, doğduğumuz dünya yeniden kuruyup parçalanana dek kaçmıştım. zamanın artık sadece ileriye akan sayı olması dışında hiçbir anlam ifade etmediği yere kadar. geriye yalnızca sen, seni yaratanlar ve ben kalana dek.
sonunda yakalanmıştım.
çünkü seni kırmışlardı. ve senden geriye deliliğin dışında pek az şey kalmıştı.
kalbimi senin gözlerinin önünde söktüler. kırıp üç parçaya böldüler.
kıyamet de böyle koptu.
şimdilerde çoğu insan sekiz tane havadisçi olduğunu söyler. denge dedikleri sistemden kopuk sekiz yüce yaratıktan bahsederler. koruyucu, adaletli, düzenleyici yaratıklar. elleriyle dünyayı şekillendirebilen gücüne akıl sır ermeyen ruhlar.
kimse dokuzuncunun adını bilmez.
hiç kimse kalbimin bir parçasıyla onları ve sekiz kardeşimi hayata döndürdüğümü bilmez.
bana verdiğin tohumla dünyayı yarattım. ama senin, onun ve söz verdiğimiz tüm o ruhların hayata dönebilmesi için kalbimin elimde kalan tek parçasına da ihtiyacım vardı.
kimse beni bilmez.
bilmemeleri daha iyi.
YOU ARE READING
KAR VE KÜLDEN (Tamamlandı)
Fantasy🌕 WATTYS 2022 FANTASTİK KAZANANI 🌑 "Koca dünya bir pusula gibi. Kutup da sensin." Bahtsız bir acuze ile deli bir garibenin tuhaflıklarla dolu bir ortaklığı, acayipliklerle dolu yolculuğu... Çölün ve yıldızların hikayesi, başlangıçlarından yalnız...
