သြင္၏ အခန္း ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ဂ်ိဳးဆက္၏ ပစၥည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ေနရာယူလာေလသည္။
ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ၿပီးသည့္ အခါ ေန႔လည္ ထမင္း စားခ်ိန္ပင္ ေရာက္လုေနၿပီ ျဖစ္၏။
"ကဲ... သခင္ေလး ၊ထမင္း တစ္နပ္ေလာက္ေတာ့ ဝယ္ေကြၽးသင့္ၿပီ၊မဟုတ္လား"
သြင့္ စကားကို ဂ်ိဳးဆက္က ဟတ္ခနဲ တစ္ခ်က္ ရယ္ေလ၏။
"ကိုးကလည္း ဝယ္စားဖို႔မွ မလိုတာ၊ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေကြၽးမွာေပါ့ ဗ်"
သြင္သည္ မခ်ိျပဳံးကို ျပဳံးလိုက္ရင္း
"ဟိုေလ... မီးဖိုေခ်ာင္ ပစၥည္းဆိုလို႔ ဒီအိမ္မွာ ဘာတစ္ခုမွ ႐ွိမေနဘူးေနာ္"
ဂ်ိဳးဆက္သည္ သြင့္ ႏွာေခါင္းထိပ္ကို သူ႕ ႏွာေခါင္းထိပ္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ က်ီစယ္လိုက္ၿပီးေနာက္
"မပူပါနဲ႔ ဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ္ အခုပဲ သြားဝယ္ခဲ့မယ္၊မၾကာေစရဘူး... ဟုတ္ၿပီလား"
ဆိုင္ကယ္ေသာ့ႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ယူကာ အျပင္ကို ထြက္သြားသည့္ ဂ်ိဳးဆက္ကို သြင္သည္ ေငးေမာ၍ ၾကည့္ေနမိေလသည္။
ဂ်ိဳးဆက္သည္ သူႏွင့္ အတူ ႐ွိခ်ိန္တိုင္း အၿမဲ တတ္ႂကြေနတတ္ေလသည္။သူကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ႐ွက္ပင္ ႐ွက္ေနတတ္ေသး၏။အဆိုးဆုံးကေတာ့ အၾကင္နာေပးၿပီးသည့္ အခါတိုင္း ေခါင္းႀကီးပင္ ငုံ႔သြားတတ္ေလသည္။
အေတြးေတြထဲတြင္ နစ္ေမ်ာေနစဥ္ မွန္တင္ခုံေပၚ႐ွိ ဖုန္းေလးသည္ Vibration ေၾကာင့္ တုန္ခါ၍ လာေလသည္။သြင္သည္ တတ္ႂကြစြာပင္ ဖုန္းကို ယူ၍ ၾကည့္လိုက္ေလ၏။ေခၚဆိုသည့္ လူမွာ တစ္ျခားလူ မဟုတ္ေပ။တိုးတတ္လွ်ံပင္ ျဖစ္ေလသည္။
"ညီေလးလွ်ံ၊ ဘာလို႔လဲ ဟင္"
"ကိုႀကီးသြင္၊အေမက ကိုႀကီးကို ျပန္လာေစခ်င္ၿပီတဲ့"
သြင္သည္ အံ့အားသင့္စြာပင္ ဖုန္းကို ခ်မိလိုက္ေလ၏။အလိုက္သိစြာပင္ တိုးတတ္လွ်ံသည္ သြင့္ကို ဖုန္းျပန္၍ ေခၚမလာေတာ့ေပ။
တိုးတတ္လွ်ံ၏ စကားသည္ သြင့္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္မႈလည္း ေပးသလို၊မြန္းၾကပ္မႈလည္း ေပးေလ၏။အိမ္ကို ျပန္ခြင့္ရသည္မွာ သြင္ အေမွ်ာ္လင့္ထားဆုံး အရာ ျဖစ္ေလသည္။သို႔ေပမဲ့ ဂ်ိဳးဆက္ကိုလည္း မထားခဲ့ခ်င္ေပ။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
သွင်(Completed)
Любовные романыရင်ဘက်ထဲမှာ တိတ်တဆိတ် ဖြစ်ထွန်းနေခဲ့တဲ့ အစိုင်အခဲလေးတွေ ဘယ်လောက်တောင် များနေခဲ့လိုက်မလဲ ကိုးရယ်... #ဂျိုးဆက် ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ကျွန်တော်နဲ့ မသက်ဆိုင်လေတဲ့ သိပ်တန်ဖိုးကြီးတဲ့ အရာ... #သွင် သွင်က ကျွန်တော် မဖြိုချရက်ခဲ့တဲ့ သိပ်မာကျောတဲ့ နှလုံးသား တစ...
