DÖNÜŞ

31-Aptal Aşık♣️

Bölüm Parçası- Passenger/Let Her Go

Multimedya-Pınar

31. Bölüm  

Dışarıdan gelen seslerle hemen kapıya doğru gittim. Abim kapıyı açmış mutfağa gidiyordu. Benim sesimle hemen bana dönüp gülümsedi.

"Günaydın güzelim. Uyandırdım mı ya? Fırından sıcak ekmek ve poğaça aldım." diyerek mutfağa geçti. Yüzünden hiçbir şey okunmuyordu ve hiçbir şey yaşanmamış gibi davranıyordu. Peki tamam abi sen bilirsin. Bir süre bende bu oyuna devam edeyim.

"Günaydın abi. Yok yeni kalkmıştım üzerimi değiştirip geliyorum." Bende ifademi koruyarak odama çıktım. Kendime gelebilmem için soğuk duşa ihtiyacım vardı. Kendimi hemen suyun altına attım. Abimin neden öyle davrandığını anlayamıyordum. İnadını kırsa, baştan sona kadar Pınarla konuşsa , barışsalar, evlenseler böyle çocukları falan olsa.. İyice mal düşüncelerin beynimi doldurduğunu hissedince duştan çıkıp üzerimi değiştirdim. Su gerçekten iyi gelmişti. Açılmıştım. Meriç Abim nasıl oldu acaba? Rüzgarda yanındaydı. Odamdan çıkıp önce Rüzgarın odasına ve daha sonra Meriç Abimin odasına girdim. İkisi de boştu. Sanırım aşağıya inmişlerdi. Bende daha fazla oyalanmadan aşağıya indim.

"Günaydın sevgilim. İyi misin?"

"İşte. Göründüğü gibi. Sen pek iyi görünmüyorsun?" Yüzü gerçekten yorgun görünüyordu. Böyle çökmüş gibi sanki. Sanırım gece Meriç Abim fazla yormuştu.

"Biraz beni yorduktan sonra senin kahveni içmenle ayıldı. İşte sonra abi kardeş dertleştik biraz. O yüzden uykusuzum." Anlayışla başımı salladım. Demek ki dün gece herkes uykusuz geçirmiş.

"Sende gece uyumamışsın?" Rüzgar da çok dikkatliydi ve gözünden hiçbir şey kaçmıyordu.

"İşte uyku tutmadı. Bahçede oturdum öyle."

"Hadi bahçeye gelin!" Abimin seslenmesiyle beraber bahçeye çıktık. Meriç Abim başı ellerinin arasında oturuyordu. Sanırım sarhoşluktan dolayı başı ağrıyordu.

"Günaydın." diyerek masaya oturdum. Herkes yapmacık davranıyordu ve yüzlerinde sahte gülümsemeler vardı. Meriç Abim benim sesimi duyunca hemen kalkıp yanıma geldi ve sıkıca bana sarıldı.

"Ben çok özür dilerim güzelim. Kesinlikle öyle şeyler söylemek istemedim." Meriç Abim bir yandan özür diliyor bir yandan da sıkıca sarılıyordu. Bende kollarımı sıkıca ona sardım.

"Biliyorum Abi. Önemli değil gerçekten. Geçti artık." diyerek gülümsedim. Tekrar özür dileyerek masaya oturdu. Hepimiz sessizliklerimiz arasında kahvaltımızı yaptık.

..

Çok gergin bir oturma içerisinde abimin önerisiyle film izliyorduk. Hala hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu ve bu gittikçe can sıkıcı hale gelmeye başlamıştı.

"Bu sıkıcı filmi nerede buldun?" Film gerçekten çok sıkıcıydı ya da odaklanamadığımız için öyle gelmişti.

"Hadi o zaman bizimkisilere de haber verip bowlinge falan gidelim."

"Neden hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun abi!" Abimin bu boşvermişliği iyice canımı sıkmaya başlamıştı. Ve artık daha fazla dayanamadan patladım.

"Ne yaşanmışlığından bahsediyorsun Eylül!" Abimde bir anda sinirlenmişti ama umurumda değildi. Bende sinirliydim ve bu meseleyi şu anda halledecektik.

"Hiçbir şey olmamış gibi davranmayı bırak abi! Önceden yaşadıklarını düşün! Dün gece anlattıklarımı düşün! Gerçeklerden kaçmayı bırak! Onlarla yüzleş!" Abim bir hışımla yanıma geldi ama Rüzgar ve Meriç Abim hemen gelip tuttular.